Για την Κούβα, η νέα έκθεση για υποτιθέμενες ηχητικές επιθέσεις κατά των ΗΠΑ θεωρείται «πολιτική επιχείρηση»., Συνέντευξη της Johana Tablada στο AP

Πηγή: https://cubaminrex.cu/  

Andrea Rodriguez, δημοσιογράφος του AP: Κατ’ αρχήν, το όνομά σας και τον πλήρη τίτλο σας, όπως θέλετε να χρησιμοποιείται. Και κατά δεύτερον, λοιπόν, όλοι έχουμε δει ή διαβάσει την ιστορία αυτής της έκθεσης, από τρία σημαντικά μέσα ενημέρωσης, που κατά κάποιο τρόπο επανεξετάζουν το σύνδρομο της Αβάνας, σωστά; Ποια είναι η θέση της Κούβας σε αυτό;

Johana Tablada:  , Αναπληρώτρια Γενική Διευθύντρια για τις Ηνωμένες Πολιτείες του Υπουργείου Εξωτερικών της Κούβας (MINREX).

Αντρέα, δεν υπάρχει το σύνδρομο της Αβάνας, δεν υπάρχει, δεν είναι καταχωρημένο σε κανένα μητρώο ασθενειών, αυτό που πραγματικά υπήρχε από την αρχή ήταν το σύνδρομο Ουάσιγκτον.

Η αντίδρασή μας είναι ότι προκαλεί ανησυχία, γιατί δεν πρόκειται για έρευνα: το πρόγραμμα στο CBS, ένα ισχυρό δίκτυο στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι αστήριχτο και ανεξήγητο. Και πέρα από τα πολλά επίθετα που μπορούν να ειπωθούν, η παρουσίαση μαρτύρων που δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορία, η οποία από την αρχή ήταν μια επιχείρηση, σήμερα παρουσιάζεται ξανά, όχι ως δημοσιογραφική έρευνα, αλλά ως πολιτική επιχείρηση, ως επιχείρηση προπαγάνδας.

Είναι εντυπωσιακό το πώς το CBS θεωρεί ότι το κοινό δεν έχει το δικαίωμα να γνωρίζει, για ένα υλικό που υποτίθεται ότι είναι σχετικό, ότι υπάρχουν ισχυρές επιστημονικές εκθέσεις, που διεξήχθησαν από τη κυβέρνηση Τραμπ, οι οποίες κόλλησαν σε ένα συρτάρι για δύο χρόνια, όπως η «Jason Report», η οποία καταλήγει ξεκάθαρα, λέγοντας, ότι τα συμπτώματα που μπορεί να ήταν πραγματικά δεν μπορούν να αποδοθούν σε μια έκτακτη αιτία, όπως μια επίθεση, αλλά συνδέονται με φυσικές συνθήκες, με προϋπάρχουσες ασθένειες ή περιβαλλοντικά θέματα.

Υπάρχει επίσης η έκθεση της Κουβανικής Ακαδημίας Επιστημών, από επιτροπή Κουβανών ειδικών, η οποία επίσης συμφωνεί με αυτό το αποτέλεσμα. Υπάρχουν οι δύο εκθέσεις του NIH, του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών, η μία δε, πολύ πρόσφατα. Και βέβαια, υπάρχει η έκθεση της κυβέρνησης των ΗΠΑ, όπου, πριν από ένα χρόνο και κάτι ή σχεδόν πριν από ένα χρόνο, η εθνική διευθύντρια πληροφοριών, Κα Avril Haines, βγήκε και είπε ότι οι εξαντλητικές μελέτες από αρκετούς αμερικανικούς φορείς εθνικής ασφάλειας, οι οποίοι ανεξάρτητα ο καθένας τους, κατέληξαν στην ίδια απόφαση, συμπέραναν: ότι για τα συμπτώματα που αναφέρθηκαν σε αυτά τα περιστατικά υγείας, δεν παρουσιάζονται στοιχεία που να υποστηρίζουν ή να επιβεβαιώνουν, ότι οφείλονται σε εξωτερικές ενέργειες και ότι σχετίζονται με φυσικές συνθήκες, προϋπάρχουσες ασθένειες , στρες ή περιβαλλοντικές συνθήκες.

Νομίζουμε ότι το κοινό έχει το δικαίωμα να το γνωρίζει, κάτι το οποίο παραλείπεται ανοιχτά σε αυτήν την παρουσίαση. Επίσης, σε αυτό το έργο παραλείπονται οι μαρτυρίες ανθρώπων που υποτίθεται ότι επηρεάστηκαν και οι οποίες έχουν δημοσιευτεί από τον Τύπο στο παρελθόν, όπως η επιστολή που γράφτηκε από ανθρώπους που βρίσκονταν τότε στην Αβάνα και ζητούσαν από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να μην τους στείλει πίσω σπίτι, ότι δεν ένιωσαν επίθεση ή κίνδυνο. Διαγράφηκε κι αυτό από την ιστορία.

Και ειλικρινά, οδηγείται κανείς στον προβληματισμό, ποιός ενδιαφέρεται να συνεχίζεται η κουβέντα για μια ιστορία που είναι μυθοπλασία; Ποιος ενδιαφέρεται να αναστήσει, κατά τη διάρκεια μιας εκλογικής χρονιάς, τις ψευδείς κατηγορίες που οδήγησαν σε δεκάδες και δεκάδες πρόσθετα καταναγκαστικά μέτρα κατά της Κούβας και που κύριο στόχο είχαν, το 2017, την επιβολή «χαλάρωσης» και την απότομη διακοπή μιας διαδικασίας βελτίωσης των σχέσεων Κούβας-Η.Π.Α.? Σίγουρα δεν ήταν προς το συμφέρον της Κούβας να διακόψει αυτή τη διαδικασία.

Ήταν προς το συμφέρον του γερουσιαστή Marco Rubio εκείνη την εποχή, ήταν προς το συμφέρον της επερχόμενης κυβέρνησης Τραμπ, της κυβέρνησης των ΗΠΑ, η οποία δεν είχε τρόπο να σταματήσει τον ενθουσιασμό στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Κούβα με την πρόοδο των διμερών σχέσεων, και στον κόσμο. Έτσι, πραγματικά, κανένα από αυτά τα μέτρα που ελήφθησαν κατά της Κούβας ή σχεδόν κανένα από αυτά δεν έχει αντιστραφεί, εκτός από την ταξιδιωτική οδηγία.

Αναφορές για μη φυσιολογικά περιστατικά υγείας έγιναν σε εκατό μέρη στον κόσμο. Δεν λήφθηκαν μέτρα κατά άλλης χώρας. Εδώ, το προξενείο των ΗΠΑ στην Αβάνα έκλεισε, το προσωπικό και στις δύο αποστολές μειώθηκε στο ελάχιστο, οι βίζες διακόπηκαν, η Κούβα συμπεριλήφθηκε με δόλο στη λίστα των τρομοκρατών. Και όλα αυτά είχαν ως συνέπεια να προκαλέσουν πόνο και ταλαιπωρία στον κουβανικό λαό, χωρίζοντας τους λαούς των  ΗΠΑ και της Κούβας και χωρίζοντας τις κουβανικές οικογένειες.

Εκεί πρέπει να κοιτάξει κανείς, κάθε σοβαρός ενδιαφερόμενος, δεν μπορεί να παραβλέψει τα πραγματικά στοιχεία, προτού προχωρήσει να κατασκευάσει, όπως συμβαίνει σε αυτό το υλικό, ένα έγγραφο που, επιμένω, είναι κατασκεύασμα, είναι μια πολιτική επιχείρηση που είναι αβάσιμη και αναιρεί εντελώς τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί από το 2017 μέχρι σήμερα.

Andrea: Γιατί νοιάζεται η Κούβα, αν στο τέλος της ημέρας τώρα κατηγορούν τη Ρωσία; Θέλω να πω, δεν τα βάζουν πια με την Κούβα. Οπότε γιατί? Όλα όσα αναφέρετε είναι μέρος μιας ιστορίας. Αλλά, αν μιλάμε για μια πολιτική επιχείρηση, μιλάμε για μια πολιτική επιχείρηση που προχωρά παρακάτω. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για μια παλαιότερη πολιτική επιχείρηση, εκτός κι αν περιμένει να προχωρήσει το πράγμα παρακάτω. Λοιπόν, γιατί η Κούβα ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για αυτή την κατάσταση, ή πώς θα επηρέαζε την Κούβα, αν στο τέλος της ημέρας, «ο υπαίτιος» είναι η Ρωσία;

Johana: Η Κούβα ενδιαφέρεται, γιατί γίνεται για άλλη μια φορά το ίδιο πράγμα που ήταν ο κύριος στόχος πολλών κυβερνήσεων των ΗΠΑ και των πιο συντηρητικών, ή και κομματιών ή ακραίων τμημάτων της αμερικανικής κοινωνίας, τόσο αυτών που είναι κουβανικής καταγωγής όσο και των νεοσυντηρητικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και η Κούβα ενδιαφέρεται, γιατί προσπαθούν να παρουσιάσουν την Κούβα για άλλη μια φορά ως απειλή για την εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών και επειδή, ακόμη και όταν η Κούβα δεν είναι πλέον ο υποτιθέμενος πρωταγωνιστής, η κουβανική επικράτεια παρουσιάζεται ως το έδαφος όπου ξένες δυνάμεις ή ξένες χώρες μπορούν να προβούν σε πράξεις κατά των Ηνωμένων Πολιτειών και η παράδοση της Κούβας να προστατεύει το διπλωματικό προσωπικό των ΗΠΑ στην Αβάνα είναι γνωστή. Η πρεσβεία των ΗΠΑ εδώ στην Κούβα δεν μοιάζει καν με πρεσβείες σε άλλες χώρες, γιατί δεν μοιάζει με καταφύγιο, γιατί δεν υπάρχουν πραγματικές απειλές, ούτε τρομοκρατίας, ούτε οργανωμένου εγκλήματος, ούτε κανενός είδους επίθεσης.

Έχει σημασία για την Κούβα, γιατί η Κούβα συνεχίζει στο παιχνίδι, η Κούβα η οποία δεν θα προσφερόταν ποτέ να γίνει πληρεξούσιος άλλης χώρας και η Κούβα δεν δέχεται ποτέ να χρησιμοποιηθεί το έδαφός μας για επίθεση σε άλλο κυρίαρχο κράτος, είτε είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, είτε οποιοδήποτε άλλο κράτος. Επομένως, αυτή η μυθοπλασία και η αναβίωση αυτής της μυθοπλασίας είναι επιβλαβής για την Κούβα. Μας συσχετίζει για άλλη μια φορά με τις θεωρίες συνωμοσίας εκείνων των τμημάτων, που θέλουν να δικαιολογήσουν, όχι μόνο την εξαιρετικά βίαιη πράξη που σήμερα αποτελεί ο αποκλεισμός των ΗΠΑ κατά της Κούβας, ο οποίος έχει ενισχυθεί με πρόσθετα μέτρα ασφυξίας και πίεσης, και μια πολιορκία τύπου μεσαίωνα κατά του κουβανικού πληθυσμού, κατά την οποία υποφέρουν όλοι οι Κουβανοί, αλλά και ότι δεν είναι πλέον δυνατό να κρύψουμε την άμεση σχέση που υπάρχει μεταξύ των επιπτώσεων αυτών των μέτρων, τα οποία έχουν την ρίζα τους σε θεωρίες όπως αυτή, ή σε αυτήν ακριβώς τη θεωρία, ότι δηλ. η Κούβα ήταν είτε ο πρωταγωνιστής, είτε ο συνεργός, είτε η επικράτεια που χρησιμοποιήθηκε για την επίθεση, κάτι που δεν έχει αποδειχθεί ποτέ. Μέχρι στιγμής, αυτό που έχει δείξει η επιστήμη είναι ότι δεν υπήρξε καμία επίθεση. Και το να το επαναφέρουμε αυτό, σημαίνει να προσπαθούμε να παρουσιάσουμε την Κούβα ως απειλή που δεν είναι, να προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα μέτρα υψίστης πίεσης και ασφυξίας κατά της οικονομίας της Κούβας, τα εγχειρήματα αποσταθεροποίησης και παρέμβασης στην εσωτερική πολιτική της Κούβας, με απώτερο σκοπό την κυριαρχία, και τις ενέργειες και τις επικοινωνιακές επιχειρήσεις παραπληροφόρησης και απώλειας αξιοπιστίας. Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό για την Κούβα να βγει για άλλη μια φορά και να διαψεύσει όσα έχουν ήδη διαψευσθεί ξανά και ξανά από την Κούβα, από ξένες κυβερνήσεις, από την ίδια την κυβέρνηση των ΗΠΑ και από τουλάχιστον τρεις επιστημονικές εκθέσεις που έχουν βαρύνουσα σημασία.

Πώς θα πιστέψουμε ένα άτομο, που κανείς δεν ξέρει ποιος είναι, αλλά δεν θα δώσουμε σημασία ή δεν θα δώσουμε αξιοπιστία σε εκθέσεις, στις οποίες ομάδες επιστημόνων από τις ακαδημίες επιστημών και των δύο χωρών, από μια ομάδα αναγνωρισμένων σημαντικών επιστημόνων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, συμμετείχαν;

Σήμερα, δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο που να πιστεύει αληθινά, με πληροφορίες και λεπτομερή μελέτη των στοιχείων που παρουσιάζονται, ότι υπήρχε κάτι όπως το σύνδρομο της Αβάνας. Είναι ένα σύνδρομο που πρέπει να το αναζητήσουμε στο γραφείο του γερουσιαστή Marco Rubio, ο οποίος ήταν αυτός που το διέρρευσε αρχικά, όταν το FBI, - παρέλειψα να αναφέρω αυτήν την έκθεση -, όταν το FBI είχε ήδη ολοκληρώσει την έκθεσή του λέγοντας ότι δεν υπήρχε κανένα απολύτως στοιχείο.

Η λέξη «επίθεση» ήταν μάλιστα μια λέξη που επινόησε ο Τίλερσον, ο τότε υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος δεν διήρκεσε πολύ αφού ο Τραμπ τον απέλυσε. Και αυτό του συνδρόμου της Αβάνας, γνωρίζουμε ότι ήταν επίσης μια εφεύρεση ενός όχι πολύ σοβαρού ειδησεογραφικού ιστότοπου ή με πολύ λίγο σεβασμό για τον εαυτό του. Έτσι, τα πραγματικά θύματα εδώ ήταν η αλήθεια, η δημοσιογραφία, όπου σε αυτό το πρόγραμμα βεβηλώθηκαν όλοι οι ελάχιστοι κανόνες της δημοσιογραφίας, καθώς και ο σεβασμός για το κοινό και το ακροατήριο αυτού του είδους των προγραμμάτων, και τα μέσα που τα αναπαράγουν χωρίς να κοιτάζουν όλα όσα έκανες σήμερα που αποδεικνύουν το αντίθετο.

Ευχαριστώ πολύ

     🔔 Εγγραφείτε στο κανάλι μας στο Τelegram  

👉 https://t.me/prensarebeldegr 

👉 Κατεβάστε την εφαρμογή:  Telegram De