του Rafael Cancel Miranda
Λίγο αφού τελείωσα αυτό το ποίημα, έμαθα για το
βιολογικό θάνατο του συντρόφου Φιντέλ. Με πρόθεση να τιμήσω αυτόν που τόσο μας
τίμησε, έβαλα τον τίτλο «Ευχαριστώ, Φιντέλ», και προς τιμήν του άλλαξα μια λέξη
στο ποίημα. Σήμερα το πρωί μου πήρε συνέντευξη ένας δημοσιογράφος σχετικά με το
θάνατο του Φιντέλ, ο οποίος για μένα δεν έχει πεθάνει. Έζησε ο Φιντέλ πολύ
καιρό. Η ιμπεριαλιστική μαφία προσπάθησε να μη φτάσει ούτε τα 50 χρόνια, αλλά
όντως ο Φιντέλ, ο Φιντέλ, το κορμί του αποφάσισε την ημερομηνία της αναχώρησής
του.
Το 1977, βρισκόμουν φυλακισμένος σε μια φυλακή
των γιάνκιδων στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν σκότωσαν τον πατέρα μου. Χάρη στην
πίεση του λαού, η κυβέρνηση των γιάνκιδων υποχρεώθηκε να επιτρέψει τη μεταφορά
μου στο Πουέρτο Ρίκο για 7 ώρες για να παραστώ στην κηδεία. Οι δημοσιογράφοι με
ρώτησαν πώς ένιωθα λόγω του ξαφνικού θανάτου του πατέρα μου. Τους απάντησα ότι
δεν ήρθα να κλάψω το θάνατό του, αλλά να γιορτάσω τη ζωή του, που ήταν η ζωή
ενός πατριώτη. Το ίδιο λέω για τον Φιντέλ.