Την Παρασκευή (28/6) συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από το πραξικόπημα στην Ονδούρα, που ανέτρεψε τον εκλεγμένο πρόεδρο Μανουέλ Σελάγια για να τοποθετήσει στην θέση του μια κυβέρνηση μαριονέτα με επικεφαλής τον πρώην πρόεδρο της βουλής Μιτσελέτι. Αν και προερχόμενος από ένα εκ των δύο συστημικών κομμάτων, ο Σελάγια προχώρησε σε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που έθιξαν τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας, ενώ η προσέγγισή του στο μπλοκ της Βενεζουέλας με παράλληλη σταδιακή αποδέσμευση από τις Ηνωμένες Πολιτείες "υποχρέωσαν" την Αυτοκρατορεία να τον ανατρέψει. Οι πρόθυμοι στρατιωτικοί και πολιτικοί για να εκτελέσουν μια τέτοια αποστολή δεν έλειπαν.
Τους επόμενους μήνες ξέσπασε ένα ασύλληπτων διαστάσεων κύμα τρομοκρατίας κατά συνδικαλιστών, δασκάλων και προσωπικοτήτων της αριστεράς που θύμισε την εποχή του Βρώμικου Πολέμου. Η βία δεν σταμάτησε ούτε μετά την αμφισβητούμενη εκλογή του δεξιού Πορφίριο Λόμπο στις 29 Νοεμβρίου του ίδιου έτους. Στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν η Ονδούρα γύρισε δεκαετίες πίσω, όχι μόνο σε πολιτικές ελευθερίες αλλά και βιοτικό επίπεδο. Το κοινωνικό κράτος εγκαταλήφθηκε ενώ οι πολυεθνικές έκαναν πάρτι.
Στις 24 Νοεμβρίου 2013 θα διεξαχθούν νέες εκλογές με επικρατέστερη
για την προεδρία - αν οι εκλογές είναι τίμιες - τη σύζυγο του
ανατραπέντα προέδρου, Ξιομάρα Κάστρο ντε Σελάγια. Σαν αφιέρωμα στην
επέτειο του πραξικοπήματος, παραθέτουμε ένα απόσπασμα από παλιά ανάρτηση
στο μπλογκ Κελαηδίσματα.



