 |
| Foto: EFE/Archivo |
Por: Oto Higuita
Μια καταστροφική επίθεση με όλα τα διαθέσιμα μέσα, είτε πρόκειται για πραξικόπημα είτε για δολοφονία, είναι δρομολογημένη για να βάλει τέλος στην κυβέρνηση της παγκόσμιας δύναμης ζωής, η οποία έχει σημειώσει σημαντικά επιτεύγματα παρά την πολιορκία που δέχεται.
Το κάλεσμα για μια πρωτοβάθμια συντακτική συνέλευση έχει λάβει την υποστήριξη πλατιών λαϊκών τομέων, των λαών της ηπείρου και ορισμένων εθνών του κόσμου.
Το πραξικόπημα που λαμβάνει χώρα στην Κολομβία έχει την προέλευσή του στην απόφαση που έλαβε μια ομάδα διακινητών ναρκωτικών και υπηρετούν την ολιγαρχία, οι οποίοι διείσδυσαν στο Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο (CNE), για να απαγγείλει κατηγορίες και να ξεκινήσει έρευνα για παραβίαση του ανώτατου ορίου χρηματοδότησης της προεδρικής εκστρατείας. Αυτό που επιδιώκει η ναρκο-ολιγαρχία η άρση ασυλίας για να υποβάλει τον πρόεδρο σε δίκη μομφής και να τον απομακρύνει από το αξίωμά του.
Η δικαστική δίωση του αρχηγού του κράτους συμπίπτει με μια εποχή και ένα πλαίσιο στο οποίο ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας σιωπά (συμπράττει) και παραλύει μπροστά στη γενοκτονία, την εθνοκάθαρση και την εισβολή του σιωνιστικού ισραηλινού κράτους και του κύριου ευεργέτη του, του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, κατά του παλαιστινιακού, λιβανέζικου, συριακού, υεμενίτικου, ιρανικού και ιρακινού λαού. Γενοκτονία που παρασύρει την ανθρωπότητα σε έναν πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες για τη ζωή στον πλανήτη.
Μια καταστροφική επίθεση με όλα τα διαθέσιμα μέσα, είτε πρόκειται για πραξικόπημα είτε για δολοφονία, είναι δρομολογημένη για να βάλει τέλος στην κυβέρνηση της παγκόσμιας δύναμης ζωής, η οποία έχει σημειώσει σημαντικά επιτεύγματα παρά την πολιορκία που δέχεται.
Ωστόσο, ο λαϊκός χαρακτήρας της πρώτης μη ολιγαρχικής κυβέρνησης στην ιστορία της χώρας δίνει στον πρόεδρο τη νομιμοποίηση να χρησιμοποιήσει την εξουσία και την ηγεσία του για να καλέσει το λαό και τις κοινωνικές οργανώσεις που τον εξέλεξαν να δηλώσουν σε μόνιμη συνέλευση σε κάθε γωνιά της χώρας, έτοιμοι να κινητοποιηθούν και να υπερασπιστούν την εντολή του.
Ωστόσο, αν και η κυβέρνηση της Κολομβίας έχει λάβει αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής που συνάδουν με το όραμά της για αλλαγή, όπως η καταδίκη της γενοκτονίας κατά του παλαιστινιακού λαού, η διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με το σιωνιστικό κράτος του δήμιου του Τελ Αβίβ Μπενιαμίν Νετανιάχου, η έκκληση για τον τερματισμό της γενοκτονίας και η έκταση χείρας βοηθείας προς την παλαιστινιακή κυβέρνηση, σε άλλα θέματα εξωτερικής πολιτικής η κυβέρνηση έχει κάνει λάθη, λαμβάνοντας ασυνεπείς θέσεις.
Παράδειγμα αυτού είναι η στάση που έχει κρατήσει απέναντι στη Βενεζουέλα, ενόψει των επιθέσεων κατά της κυβέρνησης και του προέδρου της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο.
Ο κολομβιανός λαός γνωρίζει ότι αν ανατρέψουν τον πρόεδρό του, όπως έκαναν με τον Πέδρο Καστίγιο στο Περού, με τον Έβο Μοράλες στη Βολιβία, με τον Ινάσιο Λούλα και την Ντίλμα Ρουσέφ στη Βραζιλία, όπως κάνει ο ιμπεριαλισμός με τους δημοκρατικούς ή αριστερούς προέδρους που προτείνουν να αλλάξουν το αποτυχημένο οικονομικό μοντέλο, να αποκαταστήσουν την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία και να την αποσυνδέσουν από την επιρροή των ΗΠΑ ή να βάλουν τέλος στη λεηλασία του πλούτου που διαπράττουν οι πολυεθνικές εταιρείες στην ήπειρο, είναι επειδή οι ολιγαρχίες και ο ιμπεριαλισμός έχουν αποφασίσει να το κάνουν.
Δεν είναι συνεπές ότι μια κυβέρνηση που προέκυψε από τη λαϊκή πάλη και θέλει την αλλαγή, αρνείται το χέρι της αλληλεγγύης και αφήνει μόνες τους τις διαδικασίες ανεξαρτησίας και κυριαρχίας που αντιστέκονται στην ήπειρο.
Πριν το CNE της Βενεζουέλας επιβεβαιώσει ότι ο Νικολάς Μαδούρο κέρδισε τις εκλογές, η αντιπολίτευση και οι γιάνκις αγνόησαν τα αποτελέσματα και πέρασαν στην επίθεση με φασιστικά οδοφράγματα, δολοφονώντας Τσαβίστας, καταστρέφοντας και δημιουργώντας τρόμο, με στόχο να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα και να αναζητήσουν υποστήριξη από την παγκόσμια δεξιά για να ανατρέψουν τον Μαδούρο με τη βία.
Απέναντι στις διαρκείς επιθέσεις, ο λαός της Βενεζουέλας έδειξε σταθερότητα, πεποίθηση και συνείδηση ενότητας και αγώνα, κινητοποιούμενος μαζικά σε όλη τη χώρα για να υπερασπιστεί τον πρόεδρο και την κυβέρνησή του, νικώντας για άλλη μια φορά την παρακμιακή ολιγαρχία και τους πραξικοπηματίες και τον βορειοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Η Βενεζουέλα αντιμετωπίζει πρακτικά την ίδια επίθεση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση του προέδρου Γκουστάβο Πέτρο.
Η κυβέρνηση της Κολομβίας έχει ακόμη δύο χρόνια στη διάθεσή της για να διορθώσει την πορεία και με τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική βούληση, να επιτύχει μια πλήρη ειρηνευτική συμφωνία και να ανοίξει το δρόμο για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία στο πλαίσιο ενός μεταβαλλόμενου και ασταθούς κόσμου, στα πρόθυρα του πολέμου και εν μέσω μιας γενοκτονίας που δεν έχει προηγούμενο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αν όχι σε αυτή την προοδευτική, αριστερή κυβέρνηση, θα είναι καθήκον της επόμενης να αναλάβει αυτές τις δύο μεγάλες ιστορικές ευθύνες απέναντι στο κολομβιανό έθνος.
Ο φασισμός έχει ήδη ηττηθεί μια φορά και πρέπει να προετοιμαστούμε για να τον νικήσουμε ξανά, γιατί είναι η μόνη δυνατότητα για να επικρατήσει αξιοπρεπής ζωή και ειρήνη στη γη.
