José Manzaneda, συντονιστής του Cubainformación, Eλληνικοί υπότιτλοι: La Red Solid@ria Griega- Θυμάστε το λεγόμενο «σύνδρομο της Αβάνας»; Μια υποτιθέμενη εγκεφαλική πάθηση ή ασθένεια του διπλωματικού προσωπικού των ΗΠΑ στην Κούβα, που οφείλεται σε μυστηριώδεις επιθέσεις από ένα άγνωστο εχθρικό ακουστικό όπλο (1).
Από το 2017, είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στις αναφορές των δυτικών ειδήσεων και μέσων ενημέρωσης, τα οποία αναπαράγουν το αφήγημα της Ουάσινγκτον που δείχνει με το δάχτυλο τη Ρωσία ως ένοχο και την Κούβα ως συνεργό (2).Αλλά για το παρασκήνιο και τις πραγματικές συνέπειες αυτής της υπόθεσης... δεν μας έχουν πει ακόμα λέξη. Διότι η υποτιθέμενη συνενοχή, ανοχή ή ευθύνη της κουβανικής κυβέρνησης σε επιθέσεις, που ποτέ δεν αποδείχθηκαν, εναντίον του προσωπικού της, ήταν το επιχείρημα της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ για να ξεκινήσει τη βάρβαρη πολιτική οικονομικής πολιορκίας εναντίον του νησιού, η οποία είναι η αιτία --μαζί με την πανδημία που ακολούθησε -για τη σοβαρή οικονομική κατάσταση που υφίσταται σήμερα ο κουβανικός λαός. Ας θυμηθούμε: οι «ηχητικές επιθέσεις» ήταν η αιτία για το κλείσιμο του προξενείου των ΗΠΑ στην Αβάνα (3) και την έγκριση της πρώτης δέσμης πρόσθετων μέτρων κατά του εμπορίου και των επενδύσεων στην Κούβα, η οποία έφτασε σε 243 κυρώσεις τα επόμενα χρόνια (4).
Ήταν το σημείο καμπής στις σχέσεις Κούβας-ΗΠΑ και η αφορμή για να μπει τέλος στην προσέγγιση που είχε ξεκινήσει ο Μπαράκ Ομπάμα, με επικεφαλής τρία πρόσωπα-κλειδιά: τον γερουσιαστή Μάρκο Ρούμπιο, το δεξί χέρι του Τραμπ για τη Λατινική Αμερική, τον Μαουρίσιο Κλαβέρ-Καρόνε, ειδικό βοηθό του προέδρου, και τον Μάικ Πομπέο, διευθυντή της CIA (5).
Πριν από λίγες ημέρες, το CNN ανέφερε ότι τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ αποφάσισαν να κλείσουν τις έρευνές τους για το θέμα, αφού ισχυρίστηκαν ότι αρκετά από τα φερόμενα ως θύματα είχαν εξαναγκαστεί από τη CIA. Και υπενθύμισαν ότι καμία από τις μελέτες που πραγματοποιήθηκαν δεν βρήκαν τίποτα: καμία εγκεφαλική βλάβη σε ανθρώπους, καμία επιληπτική κρίση οποιουδήποτε είδους (6). Προηγουμένως, η Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ (7) και η Ακαδημία Επιστημών της Κούβας (8) κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα (9).
Σύντομα, κανείς δεν θα θυμάται το «σύνδρομο της Αβάνας». Όμως οι επιπτώσεις του, με τη μορφή των δεινών και των στερήσεων του κουβανικού λαού, λόγω μιας πολιτικής ασφυξίας που εξακολουθεί να εφαρμόζεται, συνεχίζονται. Και τα μέσα ενημέρωσης, που συνεργάστηκαν με ένα κρατικό ψέμα, σιωπούν σήμερα για τις δραματικές συνέπειές του.
