 |
Απαγωγή και δολοφονία Κουβανών
γιατρών
περιελάμβανε το σχέδιο πραξικοπήματος στην
Βενεζουέλα |
H δεξιά στην Βενεζουέλα έχοντας τον φασισμό στο πολιτικό DNA της,
όπως όλη η δεξιά στην Λατινική Αμερική, ενθαρρυμένη από το εκλογικό ποσοστό που
συγκέντρωσε ο υποψήφιός της, εκλεκτός της Ουάσινγκτον Capriles , επιχείρησε μετεκλογικό πραξικόπημα
με δολοφονίες μελών του κυβερνώντος κόμματος, σαμποτάζ και επιθέσεις σε κρατικά
κτίρια και οργανισμούς, μεταξύ των οποίων και εγκαταστάσεις Υγείας.
Το μένος τους επιχείρησαν να
ξεσπάσουν , και όχι τυχαία, στους Κουβανούς γιατρούς που εργάζονται στην
Βενεζουέλα στα πλαίσια διακρατικής συμφωνίας που επέτρεψε στην Βενεζουέλα να
αποκτήσει για πρώτη φορά στην ιστορία της «Εθνικό Σύστημα Υγείας» που
εξασφάλισε πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας στα φτωχά λαϊκά στρώματα, που μέχρι τότε έπρεπε να πληρώσουν γι αυτό.
Ο Capriles που προεκλογικά άλλαξε
τις υποσχέσεις του για απέλαση των Κουβανών γιατρών και δήλωνε ότι όχι μόνο δεν
θα τους απελάσει αλλά θα τους δώσει και την Βενεζολάνικη υπηκοότητα, ξαναβρήκε
τον εαυτό του. Εξ άλλου, ήταν από τους
πρωτεργάτες του αποτυχημένου πραξικοπήματος που επιχείρησε να ανατρέψει τον
Τσάβες το 2002, και οι τότε φωτογραφίες
τον εμφανίζουν να προσπαθεί να εισβάλει στην Κουβανική Πρεσβεία.
Όπως αποκάλυψε ο πρόεδρος Ν.
Μαδούρο, σχεδίαζαν να απαγάγουν και να δολοφονήσουν Κουβανούς γιατρούς. Οι
δηλώσεις αυτές έγιναν συμβολικά την
επομένη των γεγονότων στα εγκαίνια ενός
Ολοκληρωμένου Διαγνωστικού Κέντρου (IDC) στην περιοχή Brisas de Turumo της
επαρχίας Μiranda όπου κυβερνήτης είναι ο Capriles, που εκλέχτηκε με μόλις
45.000 ψήφους διαφορά από τον αντίπαλό του, χωρίς κανένας να αμφισβητήσει εκεί
το εκλογικό αποτέλεσμα.
Το κέντρο (ένα από τα πάνω από
500 σε όλη τη χώρα) θα λειτουργήσει με
την συνεργασία Κουβανών, επιβεβαιώνοντας την συνέχιση της 10ετούς συνεργασίας
με την Κούβα.
Το πραξικόπημα, που αποκρούστηκε
αρχικά, βρίσκεται σε εξέλιξη καθώς η δεξιά αμφισβητεί το εκλογικό αποτέλεσμα
απαιτώντας την επανακαταμέτρηση των ψηφοδελτίων.
Ήδη σε κυβερνητικό site των ΗΠΑ
συγκεντρώνονται «ηλεκτρονικές υπογραφές» που ζητούν από τον Ομπάμα να μην
αναγνωρίσει την νέα κυβέρνηση, έκκληση που έχει
ήδη πραγματοποιηθεί πριν καν γίνει.
Το νέο αμερικάνικο δόγμα επέμβασης στην Λατινική
Αμερική αδυνατώντας να αποβάλλει το στοιχείο της επέμβασης μέσω πραξικοπήματος
μεταλλάσσεται για λόγους αποτελεσματικότητας.
Η αποπομπή του εκλεγμένου
προέδρου της Ονδούρα από τον στρατό με την παραδοσιακό τρόπο πριν λίγα χρόνια,
αφού πέρασε από τις απόπειρες ανατροπής του προέδρου του Εκουαδόρ και της
Βολιβίας μέσω απεργίας … της αστυνομίας, έφθασε στο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα
της Παραγουάης μέσω της
αντισυνταγματικής καθαίρεσης από το κοινοβούλιο του προέδρου της χώρας.
Οι πάνω από 250 χιλ. ψήφοι διαφορά λοιπόν μεταξύ Μαδούρο και Καπρίλες είναι
λεπτομέρειες, καθώς εφαρμόζεται νέα έκδοση πραξικοπήματος μέσω της αμφισβήτησης
και μη αναγνώρισης του εκλογικού
αποτελέσματος .
Η κληρονομία του Τσάβες ωστόσο
κάνει τα πράγματα για τους Αμερικάνους , ντόπιους και ξένους, λίγο πιο σύνθετα.
Η πρώτη προσπάθεια ανατροπής του
Τσάβες έγινε αμέσως μετά την εκλογή του με την πολύμηνη απεργία της ελίτ της
πετρελαϊκής βιομηχανίας της χώρας.
Σήμερα στην κρατική αυτή στρατηγική
βιομηχανία της Βενεζουέλας εργάζονται πάνω από 100 χιλ. άνθρωποι και αυτό από
μόνο του δημιουργεί άλλες συνθήκες.
Το στρατιωτικό πραξικόπημα που
αντιμετώπισε ο Τσάβες το 2002 με άμεση ανάμιξη της βορειοαμερικάνικης
πρεσβείας, του Συνδέσμου Βιομηχάνων της χώρας αλλά και του σημερινού αντιπάλου
του Μαδούρο , απέτυχε γιατί εκτός από την μαζική κινητοποίηση των λαϊκών
δυνάμεων βρέθηκαν και δυνάμεις μέσα στον
στρατό που τάχθηκαν με τον Τσάβες. Επίλεκτες δυνάμεις «απήγαγαν» τον πρόεδρο με
ελικόπτερα από το πολιορκημένο από τους πραξικοπηματίες προεδρικό μέγαρο και
τoν οδήγησαν σε ασφαλές στρατόπεδο. Την ήττα του πραξικοπήματος ακολούθησε
εκκαθάριση των ενόπλων δυνάμεων,
τουλάχιστον στα ανώτερα κλιμάκια, καθώς στα κατώτερα υπήρχαν ιστορικά
δημοκρατικές παραδόσεις.
Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν θα
είχε την παραμικρή τύχη αν τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Βενεζουέλας και
ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι, δεν ήταν οργανωμένοι και δεν έβγαιναν στον δρόμο να
υπερασπίσουν την νόμιμη κυβέρνηση.
Ετσι κι αλλιώς, η Βολιβαριανή
Επανάσταση βρίσκεται μπροστά σε
αναμενόμενο σταυροδρόμι στην μετά Τσάβες εποχή της. Η επιθετικότητα και ο
ρεβανσισμός της φασιστικής δεξιάς με την ανοικτή υποστήριξη ΗΠΑ και Ευρώπης
επιταχύνουν τις εξελίξεις και σε τελική ανάλυση οδηγούν σε όξυνση την ταξική
πάλη στην Βενεζουέλα.
Ο λαός είναι και στους δρόμους
και οργανωμένος, και αυτό είναι η βασική προϋπόθεση για να προχωρήσει και να
βαθύνει η Μπολιβαριανή Επανάσταση , είναι το φυσικό περιβάλλον για να
αναπτυχθούν και να επιδράσουν τα πιο
ριζοσπαστικά της ρεύματα και στοιχεία.
Το αν αυτή η επιθετικότητα θα
οδηγήσει τις επαναστατικές δυνάμεις σε συμβιβασμό ή παραπέρα ριζοσπαστικοποίηση
θα κρίνει και το μέλλον της. Από την άλλη, ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα αν
το σύνθημα «Ούτε βήμα πίσω, ακόμα και
για να πάρουμε φόρα» είναι το «σύνθημα της στιγμής» στην Βενεζουέλα.
Πηγές: