 |
| To να είσαι "coyote" (διακινητής) είναι μια τεράστια επιχείρηση |
Η ιστορία γράφεται από τους νικητές, λένε... αλλά όταν ο νικητής είναι μια παρακμιακή και εγκληματική αυτοκρατορία, η ιστορία μοιάζει περισσότερο με ένα ποινικό μητρώο που περιμένει να διαβαστεί από την ανθρωπότητα. Και σε αυτή την ιστορία -αυτή των τελευταίων χρόνων της πολιορκίας κατά της Βενεζουέλας- υπάρχει μια σελίδα τόσο σκοτεινή όσο και υποκριτική: η μεταχείριση των μεταναστών από τη Βενεζουέλα.
 |
| Gustavo Villapol / | Cuatro F |
Εδώ δεν πρόκειται για «αυθόρμητα» θύματα μιας ανθρωπιστικής κρίσης, αλλά για πολιτικούς στόχους που κινούνται σαν πιόνια στη σκακιέρα του διεθνούς κυνισμού.
Σήμερα σας παρουσιάζω κομβικά σημεία σχετικά με τις απαγωγές μεταναστών από τη Βενεζουέλα, τέσσερις άβολες αλήθειες που τα Κογιότ* του Βορρά και τα τοπικά τσιράκια τους θα προτιμούσαν να θάψουν κάτω από ένα βουνό ψεύτικων ειδήσεων, ΜΚΟ και χειροκροτημάτων στα αγγλικά:
1. Το εκτελεστικό διάταγμα Ομπάμα και οι εξαναγκαστικές εξαγωγές (2015-2019)
Όλα ξεκίνησαν με μια υπογραφή, μια φράση που ακούγεται σαν σενάριο δυστοπικής ταινίας: «μια ασυνήθιστη και εξαιρετική απειλή». Έτσι, ο Μπαράκ Ομπάμα αποφάσισε το 2015 ότι η Βενεζουέλα αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Μια χώρα πλούσια σε πετρέλαιο, με δωρεάν πανεπιστήμια, εκατομμύρια σπίτια που χτίστηκαν και μια κυβέρνηση εκλεγμένη από το λαό; Απειλή; Ναι, για τη νεοφιλελεύθερη τάξη.
Μετά από αυτό το διάταγμα ήρθε το μπαράζ: περισσότερες από χίλιες κυρώσεις, οικονομικός αποκλεισμός, δέσμευση περιουσιακών στοιχείων, πόλεμος στα μέσα ενημέρωσης, διπλωματικές διώξεις, απόπειρες πραξικοπήματος, εισβολή, δολοφονίες και, ως αποτέλεσμα, η προκαλούμενη υποβάθμιση του οικονομικού μηχανισμού της Βενεζουέλας. Τι παράγουν αυτά; Μετανάστευση, ποιοι φώναζαν για αυτές τις ενέργειες; Η Μαρία Κορίνα, ο Λεοπόλδο Λόπεζ, ο Γκουαϊδό, ο Λεντέσμα, ο Παπαρόνι, ο Χούλιο Μπόρχες και η παρέα του.
Αλλά εδώ είναι το κομβικό σημείο : ήταν σχεδιασμένο. Δεν ήταν μια παρενέργεια, ούτε ένα ατύχημα, ήταν στοχευμένο. Η Νότια Διοίκηση των ΗΠΑ το παραδέχτηκε στα δικά της έγγραφα: για να αποσταθεροποιηθεί εσωτερικά και να προκληθεί εξωτερική δημογραφική πίεση. Ένα ήπιο όπλο πολέμου: να εξάγουν το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Πολλοί Βενεζουελάνοι άνδρες και γυναίκες από τη Βενεζουέλα αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν κάτω από ένα μοντέλο ασφυξίας, όχι λόγω πολιτικών διώξεων, όχι λόγω «δικτατορίας», αλλά λόγω της αδυναμίας οικονομικής λειτουργίας σε μια αποκλεισμένη χώρα. Και τότε ήρθε η δεύτερη απάτη...
2. Το εργοστάσιο μίσους: οι προωθητές της μετανάστευσης έγιναν ξενοφοβικοί
Μόλις οι Βενεζουελάνοι έφτασαν στην Κολομβία, το Περού, τη Χιλή, το Εκουαδόρ ή τις Ηνωμένες Πολιτείες, άρχισε η δεύτερη φάση της επιχείρησης: το συμβολικό και δημοσιογραφικό λιντσάρισμα. Οι ίδιες φωνές που έλεγαν «φύγετε από αυτή τη δικτατορία» άρχισαν να λένε «δεν θέλουμε εδώ τους εγκληματίες Τσαβίστας».
Τα μίντια - τα ίδια που φωνάζουν για τους μετανάστες στην Ουκρανία, οι πολιτικοί της Βενεζουέλας που πούλαγαν τον εαυτό τους ως δημοκράτες στον κόσμο - έκαναν τους Βενεζουελάνους συνώνυμο του εγκλήματος, της πανούκλας, της πορνείας και της φτώχειας, όπως το έθεσαν κατά λέξη η Μαρία Κορίνα και ο Χούλιο Μπόρχες. Οι τίτλοι ήταν εγκληματικοί: «Βενεζουελανός κλέβει στη Λίμα», «Βενεζουελανός εγκληματίας συνελήφθη στην Μπογκοτά», «Βενεζουελανή έγκυος εξαπατά οικογένεια Χιλιανών». Δεν ήταν «άτομο κλέβει» αλλά «Βενεζουελάνος κλέβει». Η εθνικότητα; Τώρα είναι ένα όπλο στιγματισμού.
Και ποιος ηγήθηκε της ορχήστρας του μίσους; Ο Iβάν Ντούκε ( , ο Σεμπάστιαν Πινιέρα, ο Λενιν Μορένο, ο Χουάν Γκουαιδό, ο Χούλιο Μπόρχες και ένας μακρύς κατάλογος εκπροσώπων της υπερεθνικής δεξιάς. Προώθησαν τη μετανάστευση, στη συνέχεια τη δαιμονοποίησαν, και όλα αυτά κάτω από τον υποκριτικό μανδύα της «ανθρωπιστικής βοήθειας» για τους μετανάστες , την οποία χρέωναν πλουσιοπάροχαστις ΜΚΟ τους, καθώς, όπως ομολόγησαν οι Σμολάνσκυ και Γκοικοιτσέα, κάθε μετανάστης έχει γι' αυτούς τιμή 6000 δολάρια το κεφάλι, εκτός από τον διεθνή φάκελο εναντίον της κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο.
3. Οι βρώμικες δουλειές του Νταριέν: πολυεκατομμυριούχοι με τη διακίνηση του πόνου.
Εδώ έρχεται το χειρότερο: οι πολιτικοί κογιότ έχουν μετατρέψει τη μετανάστευση σε επιχείρηση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.
Το πέρασμα από τη ζούγκλα Νταριέν δεν είναι μια «αυθόρμητη ανθρωπιστική κρίση», είναι ένας βιομηχανικός διάδρομος εμπορίας ανθρώπων, όπου μαφίες, καρτέλ, ψεύτικες ΜΚΟ και οργανισμοί «βοήθειας» χρεώνουν από 2.000 έως 10.000 δολάρια ανά άτομο για να διασχίσουν τη ζούγκλα, την Κεντρική Αμερική και να φτάσουν στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού.
Ποιος πλουτίζει από αυτό; Εταιρείες μεταφορών, παράνομοι οδηγοί που συνδέονται με διεφθαρμένη αστυνομία, ιδρύματα βιτρίνες, ακόμη και ορισμένες κυβερνήσεις που έχουν συμμαχήσει με την εξτρεμιστική δεξιά της Βενεζουέλας ή ακόμη και εταιρείες και ΜΚΟ που δημιουργήθηκαν από τους Παπαρόνι, Γκάντυ Αρεγιάνο, Λεοπόλδο Λόπες, Χουάν Γκουαιδό, Χούλιο Μπόρχες και κυρίως το μεγάλο κογιότ, Μαρία Κορίνα Ματσάδο, οι οποίοι εξαργυρώνουν τις μεταναστευτικές ροές με διεθνείς επιδοτήσεις. Ένα παράδειγμα: μόνο το 2023, περισσότεροι από 520.000 άνθρωπους που διέσχισαν τη Νταριέν, ένα ποσοστό ήταν Βενεζουελάνοι.
Ξέρετε πόσα γέννησε αυτό σε όρους παράνομων «υπηρεσιών»; Περίπου 2 δις δολάρια το χρόνο, τώρα υπολογίστε για κάθε χρόνο μετανάστευσης που είχε η χώρα από την επιβολή του εγκληματικού αποκλεισμού. Ξέρετε ποιος πληρώνει γι' αυτό; Οι μετανάστες, που σπρώχνονται από τα κογιότ.
Οι άνδρες και οι γυναίκες της Βενεζουέλας που χρησιμοποιούνται ως κρέας για κανόνια, μετά ως κρέας για στιγματισμό, τώρα ως κρέας για επιχειρήσεις.
4. Γκουαντάναμο και Ελ Σαλβαδόρ: τα νέα σύνορα της απαγωγής μεταναστών
Η τελευταία φάση αυτού του διεστραμμένου κύκλου είναι ακόμη πιο βάναυση: η παραδειγματική τιμωρία. Το 2024, τα βορειοαμερικανικά μέσα ενημέρωσης διέρρευσαν ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν εξέταζε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει εγκαταστάσεις όπως το Γκουαντάναμο για την κράτηση «παράτυπων» μεταναστών. Ποιοι ήταν οι κυριότεροι που αναφέρθηκαν; Οι Βενεζουελάνοι.
Αλλά σαν να μην έφτανε αυτό, με την άφιξη της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ εξωτερικεύουν τώρα τη μεταναστευτική καταστολή. Όχι μόνο ξεκίνησαν μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία εναντίον όλων των μεταναστών από τη Βενεζουέλα, κατηγορώντας τους με χουλιγκανικό τρόπο ότι είναι μέλη της συμμορίας που έχει ήδη εξουδετερωθεί στη Βενεζουέλα, την "El Tren de Aragua". Αλλά άρχισαν να απαγάγουν αθώους άνδρες και γυναίκες από τη Βενεζουέλα, χωρίς κανένα ποινικό μητρώο, κλέβοντάς τους με τη συνενοχή του Ναγίμπ Μπουκέλε , του επίδοξου φασιστοσερίφη του Ελ Σαλβαδόρ, ο οποίος προσφέρει τις φυλακές υψίστης ασφαλείας του -αυτές που μοιάζουν με κάτι βγαλμένο από ναζιστική ταινία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- για να στεγάσει τους μετανάστες από τη Βενεζουέλα που κρατούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες έναντι ενός μικρού τιμήματος σε δολάρια και του πιο θλιβερού από όλα, έναντι της αξιοπρέπειας της χώρας τους. Του Ελ Σαλβαδόρ που αγαπάμε τόσο πολύ, του Αρνούλφο Ρομέρο, του Ρόκε Ντάλτον και του Φαραμπούντο Μαρτί, ο οποίος ήταν πάντα βαθιά μπολιβαριανός.
Και μαντέψτε ποιος το επικροτεί αυτό; Οι ίδιοι άνθρωποι που προώθησαν τη μετανάστευση και στη συνέχεια επωφελήθηκαν από αυτήν, η Μαρία Κορίνα που στα αγγλικά και στα ισπανικά δήλωσε ανοιχτά ότι συμφωνεί με αυτό, καθώς και τμήμα της λατινοαμερικάνικης δεξιάς. Στο όνομα της «τάξης», τώρα επιδοκιμάζουν την απαγωγή των δικών τους ανθρώπων.
Αυτό που βιώνουν οι αδελφοί και οι αδελφές μας δεν είναι μια ανθρωπιστική τραγωδία, αλλά μια δομημένη γεωπολιτική επιχείρηση. Ενθάρρυναν την αναχώρηση, στιγμάτισαν αυτούς που έφυγαν, κέρδισαν από τη μεταφορά τους και τώρα τους τιμωρούν με τον πιο άθλιο τρόπο... και όλα αυτά ενώ στις διεθνείς συνόδους κορυφής, οι ίδιοι άνθρωποι που τους μετέτρεψαν σε παρίες χτυπούν τα στήθη τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ή μάλλον για τα δολάρια που εισπράττουν όταν μιλούν γι' αυτά.
Εν τω μεταξύ, η Βενεζουέλα συνεχίζει να αντιστέκεται, να ανακάμπτει και πολλοί έχουν επιστρέψει ή θέλουν να επιστρέψουν. Μπροστά στη φασιστική βαρβαρότητα, η μόνη καρδιά που έχει απλώσει το χέρι της για να σώσει τους γιους και τις κόρες της είναι αυτή του Νικολάς Μαδούρο, ναι, του ίδιου που στιγματίζουν εδώ και χρόνια, ο οποίος σήμερα, μαζί με την εθνική κυβέρνηση, κινεί γη και ουρανό για να τους σώσει.
"Έχει η ζωή γυρίσματα", όπως συνήθιζε να λέει η γιαγιά μου.
***
* Κογιότ (coyote) Σε ορισμένες χώρες, ιδίως στη Λατινική Αμερική, ο όρος «κογιότ» χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε ανθρώπους που βοηθούν άλλους να διασχίσουν παράνομα τα σύνορα, όπως μεταξύ Μεξικού και Ηνωμένων Πολιτειών.
|