Με τα χρόνια, και με το σχολείο του Βιετνάμ, δημιούργησε έναν
λαϊκό στρατό ικανό να κινητοποιήσει, σε ώρες, εκατομμύρια ανθρώπους, και να
γίνει μια σφηγκοφωλιά για τον εισβολέα.
Το 2006, ο Ραούλ Κάστρο ανέλαβε την πολιτική ηγεσία της χώρας
και προώθησε έναν ολοκληρωμένο οικονομικό μετασχηματισμό, μετά από μαζική
διαβούλευση με ολόκληρο τον πληθυσμό. Ήδη από τη δεκαετία του 1990, οι Ένοπλες
Δυνάμεις ήταν το εργαστήριο νέων μορφών διαχείρισης των επιχειρήσεων, κυρίως
στον τουρισμό.
Αποκατέστησε τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, επαναδιαπραγματεύτηκε το
εξωτερικό χρέος, διευκόλυνε τον ειρηνευτικό διάλογο στην Κολομβία, προώθησε την
Κοινότητα λατινοαμερικανικών Κρατών, την CELAC.
Αλλά η «ανάπαυλα» για την Κούβα ήταν βραχύβια: ο βομβαρδισμός
κυρώσεων του Ντόναλντ Τραμπ, ο συνολικός αποκλεισμός της Βενεζουέλας, του
βασικού εμπορικού εταίρου και η πανδημία, προκάλεσαν σοβαρές ελλείψεις στον
ανεφοδιασμό του νησιού.
Σε αυτό το σκηνικό, ο Ραούλ Κάστρο αποχώρησε
από την προεδρία το 2018 και το 2021 παραχώρησε την ηγεσία του Κομμουνιστικού
Κόμματος.
Ο Ιγνάσιο Ραμονέ, λέει ότι ο Ραούλ είχε το θάρρος, όχι μόνο
να υποσχεθεί ΄και τα δύο, αλλά κυρίως να τα πραγματοποιήσει.