Πηγή: grecia.embajada.gob.ve
Ερχόμασταν ήδη εμείς, και μάλιστα και ο Πρόεδρος Μαδούρο, σκεπτόμενοι να επικαλεστούμε αυτή την περίπτωση για να συζητήσουμε, όχι τόσο την περίπτωση της Βενεζουέλας, αλλά την ακατανόητη παρέμβαση και τους γενικούς μηχανισμούς παρεμβολής των Ηνωμένων Πολιτειών (της Αμερικής) στη χώρα μας.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι με την ευκαιρία αυτή, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν βρίσκονται πίσω από το πραξικόπημα, βρίσκονται μπροστά στο πραξικόπημα, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πραξικοπήματος, δίνουν και υπαγορεύουν εντολές όχι μόνο στην αντιπολίτευση της Βενεζουέλας αλλά και στις κυβερνήσεις δορυφόρους στην περιοχή και όπως φαίνεται, και στην Ευρώπη και σε άλλα σημεία του κόσμου.
Αναφερόμαστε στα στοιχεία: εδώ υπάρχουν tweets, κοινωνικά δίκτυα, καλέσματα στις Μπολιβαριανές Εθνικές Ένοπλες Δυνάμεις να ταχθούν κατά των νόμιμων αρχών, κατά της Συνταγματικής Κυβέρνησης του Προέδρου Νικολάς Μαδούρο, από τον Γραμματέα Mάικ Πομπέο και τον Αντιπρόεδρο Πενς. Ήταν ένα tweet με βίντεο του Αντιπροέδρου Πενς στις 22 του μήνα (Ιανουάριος 2019). Αυτός έδωσε το πράσινο φως για το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα έτσι ώστε, όπως είπε και η Αναπληρώτρια Γραμματέας Ρόζμαρυ, να αυτοανακηρυχθεί ένας πολίτης. Κανένας δεν τον όρκισε, κανένα θεσμικό όργανο, σε καμία τελετή, αλλά πρόκειται για μία αυτοανακήρυξη ενός βουλευτή σε ένα πλήθος, σε μία ειρηνική επίδειξη από τις πολλές που έχουν λάβει χώρα στη Βενεζουέλα τα τελευταία χρόνια.
Πού είναι η νομιμότητα; Ζητώ να επανεξετάσουμε το Σύνταγμα της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας , να διαβάσουμε το άρθρο 233, λέξη προς λέξη, διάταξη προς διάταξη, φράση προς φράση, που είναι αυτή τη νομιμότητα; Αυτό όσον αφορά την εσωτερική έννομη τάξη, αλλά που είναι αυτή η νομιμότητα ως προς τις θεμελιώδεις αρχές του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου; Ή αφήνουμε τώρα στην άκρη τις διεθνείς σχέσεις που βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο και επιβάλλονται οι διεθνείς σχέσεις που βασίζονται στη δύναμη και ενορχηστρώνοντας τους πολυμερείς οργανισμούς για την επίτευξη του σκοπού και του στόχου τους; Εάν κάποιος από εσάς μου πει σε ποιο άρθρο και σε ποια διάταξη του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών βρίσκεται η νομική βάση για την αυτοδιακήρυξη ενός κυρίου που δεν εξελέγη από κανέναν Πρόεδρος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, τότε ας ανοίξουμε αυτή τη νομική συζήτηση. Πιστεύω ότι δεν θα μπορέσετε να το κάνετε.
Εξετάσαμε επίσης γιατί έπρεπε να αναρωτηθούμε, μέχρι πότε, ο Γραμματέας Ρέξ Τίλλερσον, ήταν ο πρώτος που πριν τον αντικαταστήσουν και αργότερα ο ίδιος ο Πρόεδρος Τραμπ, εδώ στη Γενική Συνέλευση, την πρώτη μέρα της συζήτησης μπροστά στο ιερό βήμα της πολυμέρειας ανακοίνωσε κυρώσεις που όχι μόνο είναι μονομερή καταναγκαστικά μέτρα που δεν συνδέονται με το διεθνές δίκαιο, αλλά είχε επίσης και το θράσος να ανακοινώσει μία σειρά μέτρων κατά της Βενεζουέλας παραβιάζοντας κατάφωρα τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Ιερή Χάρτα της πολυμέρειας.
Πώς είναι δυνατόν; Ένας πρόεδρος που απείλησε με χρήση στρατιωτικής δύναμης, ο οποίος δεν ήταν ο Τζον Μπόλτον, δεν ήταν ο Μάρκο Ρούμπιο αλλά ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ, απείλησε με χρήση στρατιωτικής δύναμης απευθείας τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας και δεν αμφισβητήθηκε από τα ιδρύματα πολυμέρειας στον κόσμο. Και ότι πρόκειται να καθίσει στον πάγκο του κατηγορουμένου στην Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας επειδή ο λαός και η κυβέρνησή της συμμορφώθηκαν αυστηρά με ό,τι λέει το Σύνταγμα και έχοντας επίσης σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο.
Εδώ έχουμε: 1911 μία εισβολή στο Μεξικό. 1912 το αμερικανικό ναυτικό εισβάλει στη Νικαράγουα και ξεκίνησαν μία κατοχή που θα παραμείνει σχεδόν συνεχής μέχρι το 1933 όταν τους πέταξαν έξω ο Augusto César Sandino και ο λαός της Νικαράγουας. 1914 Μεξικό, 1915 Αϊτή, 1916 Δομινικανική Δημοκρατία, 1918 Παναμάς, 1924 Ονδούρα, 1925 Παναμάς, 1926 Νικαράγουα, 1930 Δομινικανική Δημοκρατία, 1933 Νικαράγουα, 1941 Παναμάς. Στη συνέχεια, η Σχολή της Αμερικής, στην Κούβα το 1952, το 1954 η ανατροπή του Jacobo Árbenz στην Γουατεμάλα, το 1956 στην Νικαράγουα. Το 1960, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών επέτρεψε την πραγματοποίηση μεγάλης κλίμακας συγκαλυμμένων εκλογών για την ανατροπή της κυβέρνησης του Φιντέλ Κάστρο και στη συνέχεια το 1961 στον Κόλπο των Χοίρων. Και συνεχίζουμε. Το 1964, τον João Goulart στη Βραζιλία.
Το 1965, αγαπητέ Πρόεδρε του Συμβουλίου Ασφαλείας, πόσοι έχασαν τη ζωή τους στη Δομινικανική Δημοκρατία λόγω της εισβολής που ενέκρινε η Οργάνωση Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) για την ανατροπή μίας κυβέρνησης που δεν τους βόλευε επειδή δεν τους άρεσε ιδεολογικά. Η κυβέρνηση αυτού του μεγάλου Δομινικανού που ήταν ο Juan Boch. Το Δόγμα του Μονρόε. Θα έπρεπε να είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες αυτές που πρέπει να αξιολογηθούν και να υποβληθούν σε μόνιμη εξέταση για την έλλειψη σεβασμού τους στο διεθνές δίκαιο, τις παρεμβολές, τις παρεμβάσεις και τις εισβολές πίσω από τα πραξικοπήματα. Ακολούθησε το πραξικόπημα το 1973 κατά του Προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε, στη συνέχεια και στη Γουατεμάλα, το 2002 στη Βενεζουέλα, ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους. Το αρνήθηκαν, αλλά αναγνώρισαν τον δικτάτορα Carmona. Αυτό έχει προηγούμενα. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Βενεζουέλα έχει ένα άμεσο προηγούμενο. Το 2002 βρίσκονταν πίσω από το πραξικόπημα. Δεν ήταν τόσο μπροστά όσο σε αυτήν την ευκαιρία. Αναγνώρισαν τον δικτάτορα Carmona ο οποίος διήρκησε 47 ώρες και στη συνέχεια, μία έρευνα Αμερικανών εμπειρογνωμόνων επέδειξε με αποχαρακτηρισμένα έγγραφα τη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών σε αυτή την απόπειρα πραξικοπήματος. Ή το 2004 στην Ονδούρα που στην αρχή, κανείς δεν υποπτευόταν ότι από πίσω ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέχρι που το 2014, η Χίλαρι Κλίντον αναγνώρισε, μέσω ενός βιβλίου, ότι είχε δώσει εντολή να ανατρέψει τον Πρόεδρο της Ονδούρας, επειδή ήθελε να καλέσει το λαό σε δημοψήφισμα. Ενώ άλλοι πρόεδροι της κεντρικής Αμερικής έχουν εκλεγεί χωρίς να είναι καν υποψήφιοι ή έχοντας χάσει τις εκλογές. Υπάρχουν αναφορές από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από τον ΟΑΚ που λένε ότι ήταν μία απάτη αλλά μετά καλεί ο Ντόναλντ Τραμπ, υπόσχονται στον Ντόναλντ Τραμπ ότι θα μεταφέρουν την Πρεσβεία τους από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ και αναγνωρίζονται όχι μόνο από τον Τραμπ αλλά από όλες τις κυβερνήσεις δορυφόρους στην περιοχή.
Κοιτάξτε, ήθελα να δείξω αυτή την τάση στα μέσα ενημέρωσης που δεν βλέπουν τίποτα άλλο εκτός από το Twitter. Δεν μπαίνω σε άλλα κοινωνικά δίκτυα των επίσημων εκπροσώπων της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών. Κοιτάξτε πώς η τάση τον Ιανουάριο αυξήθηκε στις 22 και στις 23 του μήνα (Ιανουάριος 2019). Εκείνη την ημέρα περίμεναν ένα πραξικόπημα και μία στρατιωτική εξέγερση που στη Βενεζουέλα δεν προβλέπεται επειδή οι Εθνικές Ένοπλες Μπολιβαριανές Δυνάμεις υπερασπίζονται με τις ζωές τους αυτό το Σύνταγμα. Δεν μπόρεσαν, ούτε χρηματοδοτώντας, ούτε εκβιάζοντας, ούτε προκαλώντας, να πείσουν τον στρατό μας να ανατρέψει τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο, δεν θα μπορέσουν, ούτε θα μπορέσουν.
Για άλλη μία φορά, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έκανε λάθος βήμα και αυτοί που την ακολούθησαν αμέσως. Κοιτάξτε, είναι απίστευτο, όταν ο πρόεδρος Τραμπ δημοσίευσε μέσω tweet, την αναγνώριση, είναι σαν μία κατάθεση των Ηνωμένων Εθνών μίας αναγνώρισης σε ένα Κράτος. Όταν ο πρόεδρος Τραμπ δημοσίευσε ότι αναγνωρίζει τον κύριο βουλευτή ως δικτάτορα της Βενεζουέλας, αυτομάτως, η Αργεντινή, η Κολομβία, η Χιλή, περίμεναν την εντολή για να ξεκινήσουν αργότερα και αυτοί να αναγνωρίζουν.
Είναι προφανές ότι αυτό το πραξικόπημα είναι ιδιαίτερα ξεδιάντροπο και αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτό από τα Ηνωμένα έθνη, αλλά πρέπει να καταδικαστεί. Μακάρι να υπάρξει ένα κάλεσμα από το Συμβούλιο Ασφαλείας για να εκτιμηθεί ποιος ήταν πίσω από το πραξικόπημα και δεν θα χρειαζόταν μεγάλη κρίση, διότι τα αποδεικτικά στοιχεία αφθονούν στα κοινωνικά δίκτυα, στις δηλώσεις, στα ανακοινωθέντα. Σήμερα, εδώ είναι σαν απόδειξη, το ίδιο το Wall Street Journal, όπως έκαναν πέρυσι το Σεπτέμβριο οι New York Times, που έδειξαν ότι υπήρξαν συναντήσεις στρατιωτών της Βενεζουέλας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με επίσημους αξιωματούχους της Αμερικανικής Κυβέρνησης, που υποτίθεται θα ανέτρεπαν τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο. Δεν ήταν οι υπηρεσίες πληροφοριών της Βενεζουέλας ή της Κούβας ή της Ρωσίας, ήταν οι New York Times και εφημερίδες της Ισπανίας. Σήμερα είναι η Wall Street Journal. Εδώ φαίνεται καθαρά το κομμάτι που έλειπε από τη στρατηγική του πραξικοπήματος. Ήταν η ορκωμοσία.
Ένα πρακτορείο των Ηνωμένων Πολιτειών, δίνει ξεκάθαρα την πληροφορία ότι αυτός ο κύριος βουλευτής ταξίδεψε παράνομα στην Κολομβία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, συναντήθηκε με επισήμους και αυτές είναι πολύ καλές στρατηγικές αλλά πολύ κακοσχεδιασμένες με ξεκάθαρες προθέσεις. Οι κυβερνήσεις των γειτόνων μας είναι κυβερνήσεις “δορυφόροι” των ΗΠΑ στην περιοχή, κυβερνήσεις με προέδρους επιχειρηματίες, των οποίων τα συμφέροντα υπάγονται στις ΗΠΑ. Αντίθετα με τις αξιοπρεπείς κυβερνήσεις μικρών κρατών της Καραϊβικής, πολλές από αυτές δεν έχουν παραδοθεί ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στον ΟΑΚ, ούτε στον ΟΗΕ, ούτε σε κανέναν άλλο, παρά τις δημόσιες απειλές, ακόμα και του αντιπροέδρου Πενς ή του Αντιπροέδρου του Κράτους ή ακόμα και κάποιων γερουσιαστών. Είναι απόλυτα κατανοητό οι “κυβερνήσεις δορυφόροι” της Λατινικής Αμερικής να υποταχθούν με αυτόν τον τρόπο. Αλλά η Ευρώπη να ταχθεί στο πλευρό των ΗΠΑ; Και όχι τόσο των ΗΠΑ όσο της κυβέρνησης του Ντοναλντ Τραμπ. Η Ευρώπη να μας δώσει 8 μέρες; Για ποιο λόγο;
Τι πιστεύετε ότι σας δίνει το δικαίωμα να δίνετε διορίες σε ένα κυρίαρχο κράτος; Από τι προέκυψε μια τέτοια παρεμβατική (παιδιάστικη θα τολμούσα ακόμα να πω) πράξη; Γιατί δεν κάνει εκλογές ο πρόεδρος Πέδρο Σάντσες όπως είπε χθες στον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο, ή μάλλον, ποιός εξέλεγξε τον Πέδρο Σάντσες; Ας κάνουν εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Βόρειο Ιρλανδία, ας τολμήσουν! Γιατί ο Πρόεδρος Μακρόν, αντί να ασχοληθεί με τις μόνιμες διαδηλώσεις και τα κίτρινα γιλέκα στη χώρα του, επιτίθεται στη Βενεζουέλα; Αυτή τη στιγμή βλέπουν κοντά στα Ηλύσια Πεδία έναν εργάτη με κίτρινο γιλέκο και εμφανίζεται τρομαγμένη η αστυνομία επειδή φοβούνται τον ίδιο τους το λαό. Ασχοληθείτε με τα δικά σας θέματα, εμείς δεν επεμβαίνουμε στις εσωτερικές υποθέσεις σας. Σεβαστείτε το Καταστατικό των Ηνωμένων Εθνών. Σεβαστείτε την αυτοδιάθεση των λαών.
Εδώ εμφανίστηκε τον περασμένο χρόνο ο Βενεζουελανός υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές της 20ης Μαΐου, Ενρί Φαλκόν. Ο Ενρί Φαλκόν ήταν πρόεδρος της προεκλογικής εκστρατείας του Ενρίκε Καπρίλες το 2012, που έχασε από τον Πρόεδρο Τσάβες. Όλοι όμως πίεζαν τον Ενρί Φαλκόν να αποσύρει την υποψηφιότητά του το 2018, από Ευρωπαίους προέδρους μέχρι και εκπροσώπους τύπου των ΗΠΑ, αλλά εκείνος δεν την απέσυρε. Ξέρετε όμως τι έκανε; ήρθε στα Ηνωμένα Έθνη, και εξέφρασε στο Γενικό Γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες, την ανάγκη για διεθνή παρατήρηση των εκλογών. Αυτό φυσικά δεν έγινε. Γιατί δεν πραγματοποιήθηκε αυτή η παρατήρηση; Επικοινώνησε μάλιστα και με την Φεντερίκα Μογκερίνι, εγώ ο ίδιος πήγα την πρόσκληση στη Μογκερίνι για να έρθουν σαν παρατηρητές στις εκλογές της Βενεζουέλας αλλά αρνήθηκαν. Γιατί το σχέδιο είχε ήδη μπει σε εφαρμογή. Τρεις μήνες πριν τη διεξαγωγή εκλογών ο αναπληρωτής γραμματέας Σάλλιβαν, δήλωσε πως αυτές οι εκλογές θα ήταν νοθευμένες, και μετά προστέθηκαν και οι πρόεδροι της Κολομβίας και της Χιλής και της Ευρώπης να πουν “δεν αναγνωρίζουμε τα αποτελέσματα των εκλογών”. Πού το έχετε ξαναδεί αυτό; Πόσες προσβολές θα ανεχτούμε για τις εκλογές στη Βενεζουέλα; Ορίστε, αποδείξτε ότι υπήρξε νοθεία τουλάχιστο σε μια ψήφο. Ο κύριος Ντάνκαν έλεγε ότι αγοράζαμε ψήφους. Στη Βενεζουέλα υπάρχει ηλεκτρονικό σύστημα ψηφοφορίας και όχι χειροκίνητο. Μια μηχανή εκτυπώνει το αποδεικτικό για να μετρηθεί στη συνέχεια η ηλεκτρονική ψήφος και στο 100% των περιπτώσεων, κατά την εξακρίβωση, το αποτέλεσμα ταυτίζεται ακριβώς με την πραγματικότητα.
Οι ΗΠΑ θέλουν να χτίσουν έναν τοίχο στο Μεξικό, αλλά στην πραγματικότητα χτίζουν ένα ιδεολογικό τείχος. Ένα αρκετά μεγάλο μέρος της σημερινής παρέμβασης του αντιπροέδρου Πομπέο, θυμίζει τα επιχειρήματα του Νίξον κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Ξαναφέρνουν στην επιφάνεια τον ψυχρό πόλεμο, ξαναφέρνουν το δόγμα Μονρόε του 1823, γι’ αυτό και ο Απελευθερωτής Σιμόν Μπολίβαρ είπε το 1829: “Οι ΗΠΑ φαίνεται να προορίζονται από τη μοίρα, να σπείρουν στην Αμερική τη δυστυχία στο όνομα της ελευθερίας”, ήταν μια προφητεία που βγήκε αληθινή, για την ακρίβεια ήταν μια πρόβλεψη γιατί αυτό ακριβώς κάνουν οι ΗΠΑ. Ξέρετε πόσο έχει εκτιμηθεί το κόστος, από τότε που εφαρμόστηκαν αυτά τα αντίθετα από το Διεθνές Δίκαιο, μονόπλευρα μέτρα εξαναγκασμού στη Βενεζουέλα; Από το 2017, ως το Δεκέμβριο του 2018, το κόστος για τη Βενεζουέλα ανέρχεται στα 23 δις δολάρια, χάρη στο εμπάργκο, στην καταδίωξη των αγαθών της Βενεζουέλας, ενάντια στις πλουτοπαραγωγικές πηγές μας. Η οικονομία της χώρας μας δε θα βρισκόταν σε αυτή την προβληματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται αν μπορούσε να βασιστεί σε αυτούς τους πόρους. Προσφέρουν 20 εκατομμύρια δολάρια στον ΟΑΚ, από αυτά που στέρησαν από μας. Μόνο στην Euroclear στο Βέλγιο, αγαπητέ κύριε πρέσβη του Βελγίου, υπάρχει παγιδευμένος χρυσός αξίας 1200 εκατομμυρίων δολαρίων. Δεν μπορούμε να κάνουμε μεταφορές χρημάτων γιατί κάθε μεταφορά που περνάει από τη Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο, αδυνατεί να πραγματοποιηθεί. Το χρήμα καταλήγει να επιστραφεί ή να παγιδευτεί και πάλι. Αυτό το θεωρείτε δίκαιο για το λαό της Βενεζουέλας;
Σε αυτό το σημείο ήταν ξεκάθαρος ο αντιπρόσωπος της Ρωσίας, αλλά όλοι οι άλλοι πιστεύουν πως δεν υπάρχουν εμπάργκο, είναι ψέμα. Αυτοί οι 18, 19 γύροι κυρώσεων ενάντια στη Βενεζουέλα δεν υπάρχουν. Πιστεύω πως θα πρέπει να κάτσουμε να σκεφτούμε: Είναι ένα ιδεολογικό τείχος αυτό που χτίζουν ενάντια στη Βενεζουέλα. Εμείς συμμεριζόμαστε τις πρωτοβουλίες διαλόγου, όπως αυτή της Δομινικανής Δημοκρατίας, που δεν ξεπρόβαλε από το πουθενά. Ο πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο -επιτρέψτε μου να μιλήσω σε πρώτο πρόσωπο- με έχρισε Υπουργό Εξωτερικών τον Αύγουστο του 2017, και μετά από δύο μέρες βρέθηκα στο σπίτι του με τον κύριο Μιγκέλ Βάργκας, και μετά στο Προεδρικό Μέγαρο με τον πρόεδρο Ντανίλο Μεδίνα, καλώντας τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης, καλώντας τον Πρόεδρο Μαδούρο, να φέρουμε εις πέρας το διάλογο. Και που καταληξαμε; Φτάσαμε σε μια συμφωνία, εσείς το ξέρετε, υπάρχουν τα πεπραγμένα που βρίσκονται φυλαγμένα με ασφάλεια στα αρχεία της Δομινικανής Δημοκρατίας, εκεί όπου είχε υπογραφεί το προσύμφωνο. Όταν έπρεπε να υπογράψουμε την τελική συμφωνία όμως, άφησαν άφωνο τον πρόεδρο Ντανίλο Μεδίνα, τον πρώην πρόεδρο της Ισπανίας Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, άφησαν άφωνους τους Υπουργούς Εξωτερικών που υποστήριξαν αυτό το διάλογο, και άφησαν επίσης άφωνους τους οπαδούς τους στη Βενεζουέλα. Δεν υπέγραψαν. Μάλιστα κάποιες καλές πηγές λένε ότι ο αρχηγός της βενεζουελάνικης αποστολής έλαβε μια τηλεφωνική κλήση και σήμερα βρίσκεται πρόσφυγας στην Κολομβία προκειμένου να μην υπογράψει και να μην κάνει χειρότερη την κατάσταση στη Βενεζουέλα. Αυτά είναι τα γεγονότα αγαπητοί συνάδελφοι, και ακόμα επιτρέψτε μου να σας πω ότι η ομιλία μου εδώ δεν βασίζεται σε αυστηρή θεμελίωση.
Έχουν κυκλοφορήσει αρκετά ψέματα εδώ και σας το λέω με σεβασμό, ρωτήστε το ΔΝΤ σχετικά με τα στοιχεία που του παρουσίασε η Βενεζουέλα. Αυτά τα στοιχεία δεν πλησιάζουν ούτε στο ελάχιστο τα νούμερα που δώσατε εσείς σήμερα εδώ. Ρωτήστε τη Διευθύντρια του ΔΝΤ. Γίνετε λίγο πιο αυστηροί στις έρευνές σας για να μπορέσουμε να μιλήσουμε σε αυτή τη συνάντηση που είναι τόσο σημαντική για το μέλλον, την ειρήνη και την ασφάλεια της ανθρωπότητας. Ρωτήστε όμως και γι’ αυτά τα 3 εκατομμύρια μεταναστών. Υπάρχει ένα νέο πρωτόγνωρο φαινόμενο μετανάστευσης, που σχετίζεται με το εμπάργκο και με μια οικονομική καταδίωξη ενάντια στη Βενεζουέλα. Μια κατάσταση που δεν αρνούμαστε ότι είναι δύσκολη, αλλά πιστεύουμε ότι θα βελτιώσουμε μαζί με το λαό, με τα Σχέδια Οικονομικής Ανάκαμψης που έχουν ήδη μπει σε εφαρμογή.
Πόσες φορές, όμως, έχουμε ζητήσει στοιχεία από τις κυβερνήσεις της Κολομβίας, του Περού, της Χιλής, του Ισημερινού, της Αργεντινής; πόσες φορές τους έχουμε πει να μας στείλουν αυτά τα στοιχεία; Αν ένας Βενεζουελανός βγει από τη χώρα μέσω μιας γέφυρας που οδηγεί στην Κολομβία και από κει καταλήξει στη Χιλή, πώς μπορεί να το ξέρουμε εμείς; Αυτές τις μέρες, ξέρετε τι συνέβη; Ο πρόεδρος του Ισημερινού Λένιν Μορένο έκανε ένα κάλεσμα για εθελοντές που θα εντόπιζαν τους Βενεζουελανούς μετανάστες και γέμισε την πρεσβεία μας στο Κίτο με αυτούς για να τους βοηθήσουμε να φύγουν από τον Ισημερινό επειδή υπάρχει έντονη ξενοφοβική και ρατσιστική δράση εναντίον τους. Στην πόλη της Ιμπάρρα στο βόρειο Εκουαδόρ ξέρετε τι συνέβη την Τετάρτη; Τρία αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένου και του προεδρικού αεροσκάφους της Βενεζουέλας έψαχναν για περισσότερους από 230 μετανάστες. Σήμερα πάλι τρία αεροσκάφη είχαν τον ίδιο προορισμό, γιατί η πρεσβεία πληρώνει γι’ αυτούς κατάλυμα σε ξενοδοχεία, και εμείς δυσκολευόμαστε πολύ να στέλνουμε πόρους στις διπλωματικές αποστολές μας. Σήμερα λοιπόν, δε μας έδωσαν άδεια πτήσης ανθρωπιστικού χαρακτήρα για να αναζητήσουμε τους Βενεζουελάνους που πρέπει να επιστρέψουν στο σπίτι τους και στις οικογένειές τους ενόψει αυτής της δίωξης.
Τί είναι αυτός ο πόλεμος εναντίον της Βενεζουέλας; Εμείς αυτή την εβδομάδα περιμένουμε επισκέψεις από τον κ. Εδουάρδο Στάιν, και επίσης την επίσκεψη της πρώην προέδρου και φίλης Μισέλ Μπασελέ.
Όσον αφορά τη βία, λέτε εδώ ότι «η δικτατορία καταστέλλει και δολοφονεί», ενώ στην πραγματικότητα, η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας είναι αυτή που με τις συνεχείς της εξεγέρσεις σπέρνει νεκρούς στο πέρασμά της. Είναι αυτή που προκάλεσε το πραξικόπημα του 2002, με τους ελεύθερους σκοπευτές. Αναλογιστείτε πόσοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εκείνες τις ημέρες. Δολοφονήθηκαν άνθρωποι σε πραγματικά ειρηνικές διαδηλώσεις.
Οι δικαστικές αρχές της Βενεζουέλας, η Εξουσία των Πολιτών και η Δικαστική Εξουσία, είναι κυρίαρχες και δεν χρειάζονται καμία επέμβαση από κανένα ανεξάρτητο φορέα. Είμαστε σε θέση να πούμε την αλήθεια για κάθε έναν από τους νεκρούς επειδή η Βενεζουέλα έχει αξιοπρέπεια. Εσείς είστε αυτοί που χρηματοδοτήσατε το πραξικόπημα της 23ης Ιανουαρίου: μια πολύνεκρη τραγωδία. Επιδιώξατε να τρέξει το αίμα στους δρόμους του Καράκας. Ευτυχώς όμως λήφθηκαν μέτρα ασφαλείας παρόλο που το βράδυ, άναψαν φωτιές στις λαϊκές γειτονιές του Καράκας. Εμφανίστηκαν ομάδες 10, 12, 13 ατόμων που λεηλατούσαν και κατέστρεφαν ιδιωτική περιουσία και σε κάποιες περιπτώσεις αποτρέψαμε άλλη μια τραγωδία όπως αυτή της 11ης Απριλίου, άλλη μια τραγωδία όπως αυτή του 2014, άλλη μια τραγωδία όπως αυτή του 2017, όταν η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας βγαίνει στους δρόμους χρηματοδοτούμενη από ορισμένες χώρες που βρίσκονται εδώ με σκοπό να ανατρέψουν, μέσω πραξικοπήματος, κάποτε τον πρόεδρο Τσάβες και τώρα τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο.
Υποστηρίζουμε τις πρωτοβουλίες διαλόγου ακριβώς όπως στηρίξαμε και εκείνον στη Δομινικανή Δημοκρατία τότε. Υποστηρίζουμε την πρωτοβουλία του Μεξικού, της Ουρουγουάης και της Caricom (Κοινότητα των Χωρών της Καραϊβικής) που έχουν εκφράσει την επιθυμία να δώσουμε μόνοι μας οι Βενεζουελανοί λύσεις στα προβλήματά μας, χωρίς ξένες επεμβάσεις. Κανείς δεν πρόκειται να μας δώσει προθεσμίες ούτε και να μας πει αν θα κάνουμε εκλογές ή όχι. Οι αποφάσεις που θα παρθούν θα είναι μεταξύ Βενεζουελανών καθισμένων στο τραπέζι του διαλόγου, ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
Στις 22 Ιανουαρίου συναντήθηκε ο πρόεδρος της Συνταγματικής Εθνοσυνέλευσης Ντιοσδάδο Καμπέγιο με αυτόν τον βουλευτή τον κύριο Χουάν Γουαϊδό, προκειμένου να ανοίξουν ένα κανάλι διαλόγου και κατέληξαν σε κάποιες δεσμεύσεις. Την επόμενη μέρα όμως ο κύριος Χουάν Γουαϊδό έκανε ακριβώς το αντίθετο, ακριβώς επειδή βρισκόταν υπό πίεση. Τον πίεζαν τα tweets του Πενς, τον πίεζαν τα tweets του Τραμπ, τον πίεζαν όλοι αυτοί που θέλουν να οδηγήσουν τη Βενεζουέλα σε εμφύλιο πόλεμο. Δεν θα το πετύχουν όμως. Οι Αμερικανοί πρόεδροι πάντα προκαλούν πόλεμο όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα διακυβέρνησης. Κοιτάξτε τον Πρόεδρο Τραμπ πόσο λυπάται. Είπε ότι το Ιράκ ήταν καλύτερα με τον Σαντάμ Χουσεΐν, δήλωσε ότι η Λιβύη ήταν καλύτερα με τον Καντάφι τον οποίο ανέτρεψαν και σκότωσαν με βάναυσο τρόπο και μετά γέλασαν με εκείνη τη δολοφονία στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Η αγριότητα και η βία είναι κάτι που δεν ανέχεται ο σημερινός κόσμος, και μάλιστα αυτή τη στιγμή αποσύρονται τα στρατεύματα από τη Συρία. Τι γίνεται όμως με τη Βενεζουέλα; Είναι το πολεμικό τρόπαιο του κ. Τραμπ; Δεν πρόκειται να δώσουμε πόλεμο στον Ντόναλντ Τραμπ στη Βενεζουέλα. Στη Βενεζουέλα θα επιβληθεί η ειρήνη και η κατανόηση μεταξύ των πολιτών, ακόμα κι αν πολλές από τις χώρες που βρίσκονται εδώ ζητούν τον πόλεμο.
Ήθελα επίσης να αναφερθώ στην προθεσμία που προτίθεται να δώσει η Ευρώπη. Θυμόμαστε τον Απελευθερωτή Σιμόν Μπολιβάρ, που το 1818 είχε την πρώτη αντιπαράθεσή του με έναν Αμερικανό πράκτορα, θα θυμάστε βέβαια ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υποστήριξαν τους απελευθερωτικούς αγώνες των χωρών μας. Είναι γεγονός ότι εκείνοι είχαν ήδη ανεξαρτητοποιηθεί από μόνοι τους κερδίζοντας τον πόλεμο απέναντι στη Βρετανική αυτοκρατορία, αλλά όσο οι αποικίες της Νότιας Αμερικής αντιμετώπιζαν την ισπανική αυτοκρατορία, κράτησαν ουδέτερη στάση. Και όχι μόνο δήλωσαν ουδετερότητα αλλά στην πραγματικότητα βοήθησαν το Βασίλειο της Ισπανίας, φυσικά όχι ανοιχτά. Σε μια από αυτές τις επιχειρήσεις στον ποταμό Ορινόκο στη Βενεζουέλα, άρχισαν να δίνουν εντολές στη νόμιμη κυβέρνηση του τότε προέδρου Σιμόν Μπολιβάρ. Εκεί βρέθηκαν κάποιες βάρκες, κάποια αμερικανικά πλοία με πυρομαχικά, που προσήχθησαν και στη συνέχεια προέκυψε η ανάλογη διαμάχη. Ο Απελευθερωτής είπε τελικά στον πράκτορα των Ηνωμένων Πολιτειών: «... Για τη Βενεζουέλα κάνει το ίδιο, είτε πολεμάει την Ισπανία, είτε τον κόσμο ολόκληρο αν ο κόσμος όλος την προσβάλλει». Και αυτό ακριβώς μπορούμε να το επαναλάβουμε εδώ σήμερα. Ευτυχώς έχουμε καλούς φίλους, αλλά όποιος προσβάλλει τη Βενεζουέλα θα αντιμετωπίσει το λαό της, τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο, τα Κοινοτικά Συμβούλια, τη Λαϊκή Εξουσία, όρθιους, έτοιμους να υπερασπιστούν την κυριαρχία της και την ακεραιότητά της.
Κλείνω με την ανάγνωση του άρθρου 233 του συντάγματος της Βενεζουέλας, γιατί η Ουάσιγκτον στα “εργαστήριά” της, έχει πιθανότατα, προσδώσει μια συνταγματική επίφαση σε αυτή την αυτοανακήρυξη του κυρίου Χουάν Γουαϊδό, που ακόμα στη Βενεζουέλα προσπαθούμε να καταλάβουμε πως προφέρεται το όνομά του - αυτές τις μέρες ο πρόεδρος της Παραγουάης δεν μπορούσε καν να προφέρει το επίθετό του:
“Μιλάμε για παύση καθηκόντων του Προέδρου της Δημοκρατίας, σε περίπτωση θανάτου, παραίτησης ή καθαίρεσής του από το Ανώτατο Δικαστήριο, σωματικής ή πνευματικής του ανικανότητας βεβαιωμένη από επίσημη ιατρική ομάδα και με τη συγκατάθεση του Εθνικού Συμβουλίου, εγκατάλειψη της θέσης που έχει δηλώσει το Εθνικό Συμβούλιο καθώς επίσης και λαϊκή άρση της διακυβέρνησης από μέρους του” ...σας θυμίζω ότι στη Βενεζουέλα υπάρχει δυνατότητα δημοψηφίσματος στα μισά της προεδρικής θητείας σε περίπτωση που ο λαός δεν είναι ικανοποιημένος. Συνέβη το 2004 με τον Πρόεδρο Ούγκο Τσάβες, και επικυρώθηκε στη συνέχεια… “όταν προκύπτει η απόλυτη έλλειψη εκλεγμένου προέδρου μετά από την ανάληψη καθηκόντων, θα πραγματοποιηθεί νέα οικουμενική εκλογή, απευθείας και μυστική μέσα στις 30 επόμενες μέρες. Όσο θα γίνεται ανάληψη καθηκόντων από το/τη νέο πρόεδρο, θα αναλάβει την προεδρία της Δημοκρατίας ο/η πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου”.
Λέτε ότι στη Βενεζουέλα δεν υπήρξε ανάληψη εξουσίας, λέτε ότι στη Βενεζουέλα δεν έγιναν εκλογές. Αν υπάρχει έστω και μια αμφιβολία σε κάποια από τις πέντε νόμιμες εξουσίες της Βενεζουέλας, αν υπάρχει έστω και μια αμφιβολία για το Εθνικό Συμβούλιο, γιατί δεν πηγαίνετε στις άλλες, στο Ανώτατο Δικαστήριο για παράδειγμα. Αλλά τι είναι αυτά τα περι αυτοανακήρυξης ενός κυρίου βουλευτή ως “μεταβατικού προέδρου” και μάλιστα να αρχίζουν να τον αναγνωρίζουν και άλλα κράτη στον κόσμο; Οι σοβαρές κυβερνήσεις που έχουν νόμιμα εκλεγμένους υπουργούς εξωτερικών, που είναι δεσμευμένες στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και που γνωρίζουν τα συντάγματα των άλλων κρατών, το αναγνωρίζουν. Επιβάλλεται αυτή τη στιγμή αναγκαστικός νόμος και αυτό είναι επικίνδυνο για την ανθρωπότητα και πρέπει να το σταματήσουμε σήμερα, εδώ στα Ηνωμένα Έθνη.
Πιστεύω πως είναι αρκετή αυτή η ανάλυση που έχουμε κάνει και θέλουμε να πούμε στο λαό της Βενεζουέλας να μας ακούσει, και ότι έχει αποδειχθεί εδώ ότι η Βενεζουέλα δεν είναι μόνη και θα συνεχίσει να αποδεικνύει όσο συνεχίζεται αυτή η συζήτηση, ακριβώς όπως το αποδείξαμε και στο Κίνημα των Αδέσμευτων Κρατών, του οποίου προεδρεύουμε. Η Βενεζουέλα δεν είναι μόνη, και ξέρετε γιατί; Γιατί σέβεται το Σύνταγμά της και τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Εμείς θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε πάνω στη δημοκρατική οδό, δε θα αφήσουμε κανέναν να μας επιβάλλει ούτε την απόφαση ούτε την εντολή του. Η ίδια η αναπληρωματική Γραμματεία σας είπε ότι αυτός ο κύριος βουλευτής “αυτοανακηρύχθηκε”. Που αναφέρεται στο Σύνταγμα της Μπολιβαριανής Κυβέρνησης της Βενεζουέλας η αυτοανακήρυξη; Ψάξτε την, βρείτε την, και τότε ας ανοίξουμε διάλογο για το θέμα αυτό.
Εξ ονόματος του προέδρου Νικολάς Μαδούρο, εξ ονόματος των πολιτικών αρχών της Βενεζουέλας, της Λαϊκής Εξουσίας, των Κοινωνικών Συμβουλίων, θέλουμε να επιμείνουμε σε αυτό που λέει το Σύνταγμά της: Αμετάκλητα ελεύθερη, ανεξάρτητη, και καμία εξουσία, όσο ισχυρή και να είναι δεν μπορεί να υπαγορεύσει στη χώρα μας ούτε τη μοίρα της ούτε τα βήματα που θα κάνει.