Πηγή: eclac.org
Μέσος ρυθμός ανάπτυξης 3,5% αναμένεται για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής για το 2013, εξαιτίας του διατηρούμενης δυναμικής της εσωτερικής ζήτησης και των βελτιωμένων επιδόσεων της Βραζιλίας και της Αργεντινής συγκριτικά με το 2012, σύμφωνα με την Οικονομική Επιτροπή για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική (CEPAL), ερευνητικού οργανισμού υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.
Συνολικά η οικονομική ανάπτυξη της περιοχής υποστηρίζεται από σταθερή αύξηση της κατανάλωσης ως αποτέλεσμα των θετικών δεικτών εργασίας και της αύξησης της τραπεζικής πίστωσης στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και, σε μικρότερο βαθμό, της επένδυσης. Θετικά επιδρά επίσης η διατήρηση των τιμών των πρώτων υλών - εξαγώγιμα προϊόντα στις περισσότερες χώρες της περιοχής - σε υψηλά επίπεδα.
Η νέα εκτίμηση είναι αναθεωρημένη ελαφρώς προς τα κάτω σε σχέση με την
προηγούμενη του Δεκεμβρίου (3,8%), εξαιτίας της συνεχιζόμενης
αβεβαιότητας της παγκόσμιας οικονομίας, της χαμηλότερης δυναμικής των
αναπτυσσόμενων οικονομιών και της κατάτι χαμηλότερης επίδοσης Βραζιλίας
και Αργεντινής σε σχέση με την αρχική πρόβλεψη.
Ειδικά για τις "ατμομηχανές" της Νότιας Αμερικής, Βραζιλία και Αργεντινή, οι θετικές επιδόσεις - 3% και 3,5% αντίστοιχα - οφείλονται κατά κύριο λόγο στην ανάκαμψη της γεωργικής δραστηριότητας σε σχέση με το 2012. Ρυθμό ανάπτυξης 3,5% θα έχει και η άλλη μεγάλη οικονομία της περιοχής, το Μεξικό, ευνοούμενη κυρίως από τις θετικές προοπτικές της οικονομίας των ΗΠΑ, η οποία αναμένεται να συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες χώρες της Κεντρικής Αμερικής καθώς και την Αϊτή, την Κούβα και τη Δομινικανή Δημοκρατία (3,8%).
Πιο αναλυτικά, ανάμεσα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής οι οικονομίες με τη μεγαλύτερη εκτιμώμενη ανάπτυξη για το 2013 είναι κατά σειρά της Παραγουάης (10%), του Παναμά (8%), του Περού και της Αϊτής (από 6%). Ακολουθούν Βολιβία, Χιλή και Νικαράγουα (5%), Κολομβία (4,5%) και Ουρουγουάη (3,8%).
Για τις χώρες της Νότιας Αμερικής, πιο εξειδικευμένες σε παραγωγή και εξαγωγή πρώτων υλών, η μέση ανάπτυξη θα είναι 3,5%, ευνοούμενη από τις θετικές επιδόσεις των ασιατικών χωρών που είναι οι κύριοι "πελάτες" τους. Όσο αφορά στην Καραϊβική, ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης θα είναι 2%, σαν αποτελέσμα των θετικών επιδόσεων της γεωργίας, των κατασκευών και της ανάκαμψης του τουρισμού λόγω της βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης στις ΗΠΑ, του κύριου τόπου προέλευσης τουριστών για την Καραϊβική.
Για το 2012 ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης για όλη τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική ήταν 3%, που αναλύεται σε 2,5% για τη Νότια Αμερική και 4,2% για Κεντρική Αμερική και Καραϊβική. Ο μέσος δείκτης πληθωρισμού ήταν 5,6%, μειωμένος σε σχέση με το 2011 (6,8%). Μειώθηκε επίσης ο μέσος δείκτης ανεργίας, στο 6,4% (από 6,7% το 2011), ιστορικό χαμηλό για δύο δεκαετίες. Σαν αποτέλεσμα της αρνητικής πορείας της παγκόσμιας οικονομίας, μειώθηκε τόσο η αύξηση της συνολικής αξίας των εξαγωγών (1,6% το 2012 από 23,9% το 2011) όσο και των εισαγωγών (4,3% από 22,3%).
Σαν δικό μας σχόλιο στα ανωτέρω οικονομικά δεδομένα, προσθέτουμε ότι είναι σημαντικό που σε περίοδο οικονομικής ύφεσης ή αναιμικής ανάπτυξης στις περισσότερες παραδοσιακά ισχυρές οικονομίες - 1,6% ΗΠΑ, 0,3% Ευρωπαϊκή Ένωση, 0,8% Ιαπωνία [1] - οι αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες της Λατινικής Αμερικής συνεχίζουν να έχουν ικανοποιητικές επιδόσεις. Αυτό ως ένα βαθμό μπορεί να είναι συγκυριακό - κυρίως λόγω των τιμών των πρώτων υλών - αλλά θεωρούμε ότι κατά το μεγαλύτερο μέρος είναι αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής οικονομικού σχεδιασμού.
Πιο συγκεκριμένα, η σταδιακή οικονομική απεξάρτηση από τους παραδοσιακούς εμπορικούς εταίρους (ΗΠΑ και χώρες της δυτικής Ευρώπης), και η αντικατάστασή τους με νέους "πελάτες" από το μπλοκ των αναδυόμενων οικονομιών (κυρίως Κίνα, Ινδία και Ρωσία), είχε σαν αποτέλεσμα να επηρεαστεί λιγότερο η Λατινική Αμερική από την παγκόσμια κρίση. Επιπλέον, η υιοθέτηση περισσότερο επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής - ιδιαίτερα από τις χώρες με αριστερόστροφες κυβερνήσεις - με μεγάλη συμμετοχή δημόσιας επένδυσης και με σχετική "ανοχή" πληθωρισμού ώστε να στηριχθεί η απασχόληση και η κατανάλωση, έχει φέρει θετικά αποτελέσματα και ευνοϊκές προοπτικές και για το μέλλον, όχι μόνο στους δείκτες αλλά και στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών.
Τέλος, τα παραπάνω - αδιάψευστα αφού προέρχονται από οργανισμό που συνεργάζεται με τον ΟΗΕ - στοιχεία αποτελούν μια ακόμα απόδειξη ότι το μοντέλο της δημοσιονομικής "πειθαρχίας" που δογματικά επιβλήθηκε στις χώρες της Ευρώπης - κατά κύριο λόγο - και της Βόρειας Αμερικής δεν αποδίδει. Αντίθετα, μια εναλλακτική, πιο προοδευτική και φιλολαϊκή προσέγγιση από τον αναπτυσσόμενο κόσμο δίνει ένα καλό μάθημα στους θιασώτες του νεοφιλελεύθερου φονταμενταλισμού και τους αμετανόητους υπερασπιστές της αγγλοσαξονικής οικονομικής αδιαλλαξίας.
[1] Προβλέψεις 2013 σύμφωνα με conference-board.org. Ειδικά για την Ευρωζώνη (ΕΑ17) το 2012 παρατηρήθηκε αρνητική ανάπτυξη 0,5%, και για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση (EU27) ύφεση 0,3%, σύμφωνα με το Eurostat.