Πηγή: elcomunista.net
40 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το πραξικόπημα στη Χιλή και το θάνατο του Σαλβαδόρ Αλιέντε, που πέθανε υπερασπιζόμενος τη δημοκρατική νομιμότητα μέσα στο προεδρικό μέγαρο. Η επίσημη εκδοχή (των πραξικοπηματιών) έκανε λόγο για αυτοκτονία του Χιλιανού προέδρου. Ωστόσο, υπήρχαν βάσιμες υποψίες ότι στην πραγματικότητα πυροβολήθηκε από τους εισβολείς. Το 2011 έγινε η τελευταία αυτοψία η οποία επιβεβαίωσε την αρχική εκδοχή και έκλεισε την υπόθεση.
Την προηγούμενη Τρίτη όμως, οι ηγέτες του Σοσιαλιστικού Αλιεντιστικού Κόμματος Χιλής (PSA), Εστέμπαν Σίλβα και Κάρλος Μόγια, μαζί με το δικηγόρο Ρομπέρτο Άγιλα Τολέδο, αμφισβήτησαν το ανωτέρω πόρισμα και εκδήλωσαν την πρόθεσή τους να προσφύγουν στην Κοινότητα Κρατών Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (CELAC), έτσι ώστε το ζήτημα να συζητηθεί στην επόμενη σύνοδο του οργανισμού στην Αβάνα και να ασκηθεί πίεση για αναψηλάφηση της υπόθεσης. Σε περίπτωση που δεν γίνει δεκτό το αίτημά τους, προτείθενται να προσφύγουν στην Διαμερικανική Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
Οι αριστεροί ηγέτες επικαλούνται τη μαρτυρία των τριών εργατών που έθαψαν το σώμα του Αλιέντε, οι οποίοι το 1990 δήλωσαν ότι το πρόσωπό του δεν ήταν παραμορφωμένο. Αυτό διαψεύδει την επίσημη εκδοχή ότι πέθανε από πυροβολισμό τυφεκίου ΑΚΑ, το οποίο ποτέ δεν παρουσιάστηκε.
Σύμφωνα με τον Σίλβα, "πίσω από την ιδέα ότι στην περίπτωση της αυτοκτονίας δε θα υπήρχαν ευθύνες τρίτων, κρύβεται το σκεπτικό της ατιμωρησίας που εμπότισε την μεταδικτατορική μετάβαση, και βάθυνε με την περιορισμένη και διπρόσωπη δημοκρατία μέχρι τις μέρες μας".
Ως συμπαραστάτες σε αυτή την προσπάθεια οι ηγέτες του PSA υπολογίζουν στους αριστερούς και προοδευτικούς προέδρους της Λατινικής Αμερικής, όπως τον Πέπε Μουχίκα, τον Ραφαέλ Κορέα, το Νικολάς Μαδούρο, τον Έβο Μοράλες, την Κριστίνα Φερνάντες, το Ντανιέλ Ορτέγα, το Ραούλ Κάστρο και τη Ντίλμα Ρουσέφ, καθώς θεωρούν ότι δεν πρόκειται μόνο για το βίαιο θάνατο ενός χιλιανού προέδρου, αλλά και
ενός ηγέτη της αριστεράς και του λατινοαμερικάνικου και παγκόσμιου
προοδευτισμού.
Τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη 1973 είναι λίγο πολύ γνωστά. Ο πρωί ο Σαλβαδόρ Αλιέντε πληροφορήθηκε την εξέγερση των στρατιωτικών και κατευθύνθηκε στο προεδρικό μέγαρο La Moneda, το οποίο ακόμα είχε αστυνομική προστασία. Μετά το πρώτο διάγγελμα της χούντας, οι αστυνομικές δυνάμεις άρχισαν να αποσύρονται, αφήνοντας μοναδικούς υπερασπιστές του μεγάρου τον πρόεδρο, το σωματοφύλακά του και ελάχιστους συνεργάτες του. Γύρω στο μεσημέρι ο Αλιέντε εκφώνησε το τελευταίο μήνυμά του στο Ράδιο Μαγκαγιάνες, στο οποίο έκφραζε την πρόθεσή του να πολεμήσει μέχρι το τέλος υπέρ της συνταγματικής μονιμότητας.
Λίγο αργότερα, αεροσκάφη της χιλιανής πολεμικής αεροπορίας άρχισαν να βομβαρδίζουν τη La Moneda. Ο Αλιέντε διέταξε να φύγουν οι συνεργάτες του και να παραμείνει μόνος. Βρέθηκε νεκρός έχοντας στα χέρια το όπλο που του είχε κάνει δώρο ο Φιντέλ Κάστρο.
Σύμφωνα με το δεύτερο πόρισμα της Επιτροπής Βάλετς, που παραδόθηκε τον Αύγουστο του 2011 στον πρόεδρο Πινιέρα, τα θύματα της δικτατορίας του Πινοτσέτ ξεπερνούν τις 40 χιλιάδες, ανάμεσα στα οποία περισσότεροι από 3 χιλιάδες νεκροί.
Ακόμα δεν έχει απαντηθεί οριστικά αν σ' αυτά συγκαταλέγονται ο πρόεδρος Αλιέντε, καθώς και ο ποιητής Πάβλο Νερούδα, ο οποίες πέθανε λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα σε νοσοκομείο κάτω από υποπτες συνθήκες και για τον οποίο προ ολίγων ημερών διατάχθηκε να γίνει εκταφή και νέα ιατροδικαστική έρευνα για την πραγματική αιτία θανάτου του.