Ενρίκε Καπρίλες: Ο εκλεκτός των αμερικανών και η προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Βενεζουέλας

Εάν θα έπρεπε να ονοματίσουμε κάποιον ως “πρόσωπο της εβδομάδας” που πέρασε για τη Λατινική Αμερική, αυτός θα ήταν ο Ενρίκε Καπρίλες. Ο ηγέτης της βενεζοελάνικης αντιπολίτευσης υπήρξε ο αρνητικός πρωταγωνιστής της μετεκλογικής ταραχής στη χώρα η οποία κόστισε τις ζωές οκτώ πολιτών και περισσότερους απο 60 τραυματίες. Δεν πρόκειται για ένα τυχαίο πρόσωπο που έτυχε να βρεθεί στην ηγεσία της συντηρητικής αντιπολίτευσης. Ο 41χρονος Καπρίλες-Ραντόνσκι, γόνος μιας εκ των πλουσιότερων οικογενειών του Καράκας, θεωρείται ο “εκλεκτός” της Ουάσινγκτον που θα μπορούσε να “σπάσει” τη 14χρονη κυριαρχία του Τσαβισμού στη Βενεζουέλα.

Το όνομα του Καπρίλες έχει συνδεθεί με δύο σημαντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά το παρελθόν και σχετίζονται άμεσα με την προσπάθεια αποσταθεροποίησης της χώρας: το πρώτο είναι η επίθεση υποστηρικτών της αντιπολίτευσης στην κουβανική πρεσβεία του Καράκας το 2002 και το δεύτερο η εν ψυχρώ δολοφονία του εισαγγελέα Ντανίλο Άντερσον το Νοέμβρη του 2004. Σημειώνεται ότι ο εισαγγελέας Άντερσον, με εντολή του οποίου ο Καπρίλες είχε συλληφθεί και προφυλακιστεί για παραβίαση ιδιωτικής περιουσίας (κουβανική πρεσβεία), ερευνούσε την υπόθεση του αποτυχημένου πραξικοπήματος εναντίον του Τσαβες που επιχειρήθηκε τον Απρίλη του 2002. Στη δε λίστα έρευνας του δολοφονηθέντα εισαγγελέα υπήρχαν τα ονόματα 400 περίπου αντιτσαβιστών, μεταξύ των οποίων και ο τέως πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Βενεζουέλας, Πέδρο Καρμόνα. Στο προεκλογικό του πρόγραμμα ο Καπρίλες είχε δεσμευτεί να χορηγήσει "αμνηστία" στον Καρμόνα ο οποίος έχει βρει άσυλο στην Κολομβία διαφεύγοντας την σύλληψη για πιθανή συμμετοχή στο παραπάνω έγκλημα. 

Σε επίσημα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τα οποία είχαν δει το φως της δημοσιότητας μέσω Wikileaks, υπάρχουν αναφορές στον Ενρίκε Καπρίλες, κάτι που αποδεικνύει τις ιδιαίτερες σχέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης με τη δεξιά αντιπολίτευση και το κόμμα Primero Justicia (Πρώτα Δικαιοσύνη). Ο ίδιος ο Καπρίλες άλλωστε έχει ταξιδέψει πολλές φορές στις ΗΠΑ προκειμένου να συναντηθεί με γερουσιαστές και μέλη του κονγκρέσου, πρωτίστως ρεπουμπλικάνους αλλά και δημοκρατικούς, που ουδέποτε έκρυψαν τις εχθρικές απέναντι στη Μπολιβαριανή Επανάσταση πεποιθήσεις τους.

Όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος Jean Guy Allard, το ίδιο το Primero Justicia δημιουργήθηκε βάσει σχεδιασμού και χρηματοδότησης από την USAID, μέσω του Εθνικού Κληροδοτήματος για τη Δημοκρατία (NED) και του International Republican Institute. Για το ρόλο του NED οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης είχαν γράψει: "Το NED ιδρύθηκε με σκοπό να διαπράτει δημοσίως αυτά που έκανε υπογείως και με άκρα μυστικότητα η CIA επι δεκαετίες. Δίνει 30 εκατομμύρια δολάρια ετησίως προκειμένου να στηρίξει (φιλοαμερικανικά) πολιτικά κόμματα, οργανώσεις αντιφρονούντων και άλλου είδους πολιτικές ενώσεις σε πολλές γωνιές του κόσμου". Κάτι που είχε επιβεβαιώσει δημοσίως και ο πρώτος πρόεδρος του NED, Καρλ Γκερσμαν το 1986: "Είδαμε πως η λειτουργία πολιτικών ομάδων τις προηγούμενες δεκαετίες θεωρούνταν υποβοηθούμενη από την CIA, το είδαμε τη δεκαετία του '60 και αποφασίσαμε να βάλουμε ένα τέλος ιδρύοντας το NED". Πρόκειται δηλαδή για δημιούργημα της αμερικανικής κυβέρνησης και των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ με την θεσμική, πολιτική και οικονομική κάλυψη μη-κυβερνητικών οργανισμών. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η USAID (Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη που έχει αναμειχθεί σε ουκ ολίγες χρηματοδοτήσεις φιλοαμερικανικών, φιλοιμπεριαλιστικών, δικτατορικών καθεστώτων) προσέφερε περισσότερα απο 5 εκατομμύρια δολάρια για την πολιτική συγκρότηση της βενεζοελάνικης άκρας δεξιάς. Ο σκοπός δεν ήταν άλλος από την ανάπτυξη αντιδραστικών θυλάκων ενάντια στη Μπολιβαριανή Επανάσταση και τη δημιουργία βάσης ψηφοφόρων για την αντιπολίτευση. Ταυτόχρονα όμως προωθείται και η πολιτική πλατφόρμα του Primero Justicia ως νεοφιλελεύθερης δύναμης που θα ακυρώσει στην πράξη της όποιες κοινωνικές κατακτήσεις της περιόδου Τσάβες. Κάτι που, σε περίπτωση επικράτησης της αντιπολίτευσης, θα σήμαινε το πέρασμα πολλών μεγάλων εταιρειών (π.χ. Petroleos de Venezuela SA) σε χέρια αμερικανικών πολυεθνικών, ταυτόχρονα με την κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων και την ιδιωτικοποίηση των παροχών σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. 

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η τακτική επικοινωνία του Ενρίκε Καπρίλες με την αμερικανική πρεσβεία αλλά και αξιωματούχους της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Σε απόρρητο διπλωματικό έγγραφο του 2006 που είχε αποκαλύψει η ιστοσελίδα Wikileaks, ο Καπρίλες (δήμαρχος του πρωτευουσιάνικου προαστίου Μπαρούτα τότε) φέρονταν να έχει συναντήσεις τόσο με τον αμερικανό πρέσβη στο Καράκας όσο και με τον Πολιτικό Σύμβουλο της Πρεσβείας ο οποίος δρούσε ως μυστικός πράκτορας για λογαριασμό της CIA. Η συνάντηση αφορούσε τη δυνατότητα του Καπρίλες να αναλάβει ενεργό πολιτικό ρόλο στην αντιπολίτευση – κάτι που τελικώς έγινε. Για τον ίδιο λόγο ο ίδιος ταξίδεψε σε Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη όπου είχε συναντήσεις με υψηλόβαθμα στελέχη της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων τον τότε υφυπουργό εξωτερικών της κυβέρνησης Μπους και τον Διευθυντή του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας Νταν Φισκ. Το 2012, ευρισκόμενος στην Κολομβία ο αρχηγός της αντιπολίτευσης είχε συνάντηση με τον στρατηγό Μάρτιν Ντέμσι του Γενικού Επιτελείου Στρατού των ΗΠΑ. 

Η συνεργασία αμερικανικής κυβέρνησης και Καπρίλες ενδέχεται να κρύβει πολλά σκοτεινά σημεία, μιας και τα έγγραφα του Στείτ Ντιπάρτμεντ όπου γίνεται αναφορά στην πολιτική κατάσταση της Βενεζουέλας περιέχουν αρκετές σβησμένες παραγράφους – κάτι που σύμφωνα με τον Jean Guy Allard σημαίνει πως υπάρχουν πτυχές της συνεργασίας αυτής που οι ΗΠΑ δεν θα ήθελαν ποτέ να γίνουν γνωστές. Μια απ' αυτές ενδέχεται να σχετίζεται, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, με τη δολοφονία του εισαγγελέα Άντερσον το 2004, οι ηθικοί αυτουργοί της οποίας έχουν βρει άσυλο στη Φλόριδα και με τους οποίους έχει συνδεθεί το όνομα του Καπρίλες.

Σε κάθε περίπτωση, ο ηγέτης της βενεζοελάνικης αντιπολίτευσης και πολιτικός αντίπαλος του Νικολάς Μαδούρο δείχνει να είναι απόλυτα ελεγχόμενος από την Ουάσινγκτον. Αυτό του έχει δώσει την απαραίτητη οικονομική ισχύ την οποία και χρησιμοποίησε για τη δημιουργία πολυδάπανης προεκλογικής καμπάνιας. Το αδύνατο του σημείο είναι όμως ότι γνωρίζει ήδη πολλά για τις προθέσεις και τις υπόγειες δραστηριότητες των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα κάτι που, σύμφωνα με άρθρο της “Φωνής της Ρωσίας”, τον θέτει στην πρώτη θέση των υπόπτων σε περίπτωση που ξεκινήσει έρευνα για τα βαθύτερα αίτια της ασθένειας του Τσάβες.

Πηγές: Jean-Guy Allard/Coalicion Venezuela Estamos Contigo, Voice of Russia.