Por: Jorge Elbaum
«Τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο, όλα μπορούν να πάρουν μια απροσδόκητη τροπή (…) Είναι εύκολο να χαθούν τα σημεία αναφοράς μέσα σε αυτόν τον τεράστιο πολυπολικό χώρο. (…) Οι αλλαγές είναι ταχείες και απρόβλεπτες· μερικές φορές συμβαίνουν ξαφνικά, μέσα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Δεδομένου ότι είναι αδύνατο να προβλεφθούν και να προετοιμαστούμε πλήρως γι’ αυτές, πρέπει να είμαστε σε θέση να αντιδρούμε άμεσα, σε πραγματικό χρόνο».
Ίσως, εκείνος που εκφράζει με τον πιο εύγλωττο τρόπο αυτή την πολυπλοκότητα να είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος –με αντιφατικό και χαοτικό τρόπο– εμφανίζεται με ρητορικές ειρήνευσης, ενώ στην πράξη ασκεί κατασταλτικές πολιτικές στο εσωτερικό της χώρας του, απειλεί τους αντιπάλους του, επιβάλλει αποκλεισμούς στην Καραϊβική και επιμένει σε εμπορικούς πολέμους δασμών.
Οι επανειλημμένες εμπορικές απειλές προς τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, ο οικονομικός εκβιασμός προς την Αργεντινή –ώστε τα επενδυτικά κεφάλαια που συνδέονται με τον Σκοτ Μπέσεντ να ωφεληθούν από τις κερδοσκοπικές φούσκες– και η πομπώδης ανακοίνωση της κατάπαυσης του πυρός στη Μέση Ανατολή αποκαλύπτουν ξεκάθαρα μια διοίκηση εξημμένη και συγχυσμένη.
Αυτή η αρχική περίοδος της εκεχειρίας δεν μπορεί να αποφύγει τα τρία πιθανά σενάρια που διαγράφει το μέλλον της περιοχής:
(α) Η δημιουργία ενός κυρίαρχου και ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, ικανού να ενοποιήσει τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, με πλήρη αυτοδιάθεση και κυριαρχία.
(β) Η συνέχιση του καθεστώτος απαρτχάιντ εις βάρος του παλαιστινιακού πληθυσμού στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης μιας μόνιμης πολιορκίας της Γάζας.
(γ) Η δημιουργία ενός πολυεθνικού και πολυθρησκευτικού ενιαίου κράτους, στο οποίο Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί θα συμβιώνουν με ίσα δικαιώματα.
