Στόχος τους: να ακυρώσουν τη συμφωνία πολιτικού διαλόγου και συνεργασίας ΕΕ-Κούβας (1).
Η συμφωνία αυτή τέθηκε σε ισχύ το 2016, σύμφωνα με την τότε πολιτική προσέγγισης με το νησί, του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα (2).
Μια προσέγγιση που τερματίστηκε με την έλευση του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο (3). Και σήμερα, η Ουάσινγκτον και το Μαϊάμι διπλασιάζουν τις πιέσεις τους προς τις Βρυξέλλες για να επιστρέψουν στην προηγούμενη πολιτική κυρώσεων κατά της Κούβας.
Είναι αναγκαίο αυτό να φτάσει στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.Και οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης από τη Γηραιά Ήπειρο συνεργάζονται σε αυτό. Αυτή είναι η περίπτωση του γερμανικού δημόσιου καναλιού Deutsche Welle, το οποίο, πριν από λίγες ημέρες, δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ με τίτλο «Η Κούβα καταρρέει: πρέπει η ΕΕ να συνεχίσει να ποντάρει στο διάλογο; (4)».
Το κείμενο μας λέει ότι «οι πρόσφατοι διάλογοι μεταξύ Βρυξελλών και Αβάνας έχουν επικριθεί ευρέως», καθώς «εγείρουν αμφιβολίες σχετικά με τον βαθμό στον οποίο το μπλοκ υποστηρίζει το κουβανικό καθεστώς με αυτόν τον δίαυλο επικοινωνίας και χρηματοδότησης».
Πολυάριθμες επικρίσεις και αμφιβολίες; Ποιούς επιλέγουν αυτά τα ΜΜΕ ως πηγή εμπειρογνωμόνων για την Κούβα; Για να δούμε. Πρώτον, τη María Elvira Salazar, γεράκι της κουβανοαμερικανικής ακροδεξιάς (5)- δεύτερον, την Elena Larrinaga, του Κουβανικού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (6)- τρίτον, τον Gabriel Salvia, του Κέντρου για το Άνοιγμα και την Ανάπτυξη της Αμερικανικής Ηπείρου (CADAL)- (7)- και τέταρτον, τη Laritza Diversent, του γραφείου Cubalex (8). Και οι τέσσερις εργάζονται σε φορείς που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, και οι τέσσερις, χωρίς εξαίρεση!
Και οι τέσσερις είναι συγχρονισμένοι με την πολιτική της οικονομικής και πολιτικής περικύκλωσης της Κούβας. Μια πολιορκία η οποία, εκτός του ότι κατέστρεψε, τα τελευταία πέντε χρόνια, τα παραδοσιακά έσοδα του νησιού (τουρισμός, επενδύσεις, δάνεια, ιατρικές υπηρεσίες...), και τώρα στοχεύει να θέσει τέρμα ακόμη και στα έργα αναπτυξιακής συνεργασίας που χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω ΜΚΟ.
«Κάθε ευρώ που στέλνεται στην Αβάνα χρηματοδοτεί την καταστολή», «τα ευρωπαϊκά κονδύλια πηγαίνουν (...) στην υγεία και την παιδεία», ναι, αλλά θα μπορούσαν να «εκτραπούν σε σκοπούς άσχετους με την ανθρώπινη ανάπτυξη», είναι μερικές από τις δικαιολογίες. Αυτά τα τσακάλια δεν είναι ικανοποιημένα με τη γενική φτωχοποίηση του κουβανικού λαού ως αποτέλεσμα των 240 και πλέον πρόσφατων κυρώσεων, εκτός από τον παραδοσιακό αποκλεισμό (9). Τώρα θέλουν να ακυρώσουν τα ελάχιστα ευρωπαϊκά σχέδια συνεργασίας στη γεωργία, την ενέργεια ή την υγεία.
Η έκθεση περιλαμβάνει, είναι αλήθεια και μια πέμπτη φωνή: κάποιον που υπερασπίζεται την ισχύουσα συμφωνία ΕΕ-Κούβας. Ένας από τους πέντε, ο «πλουραλισμός των απόψεων» πρέπει να τηρηθεί. Πρόκειται για τη Susanne Gratius, αναλύτρια στο CIDOB, μια ισπανική “δεξαμενή σκέψης” (10), η οποία, όσον αφορά την Κούβα, υπερασπίζεται «την παρουσία και την επιρροή», καθώς «είναι πολύ δύσκολο να γίνει διάλογος με τους αντιφρονούντες και τους αντιπολιτευόμενους, επειδή σχεδόν όλοι τους ζουν εκτός της χώρας». Με άλλα λόγια, ο στόχος είναι ο ίδιος: να παρέμβουν στην κυρίαρχη πολιτική μιας χώρας που εξακολουθούν να επιχειρούν να την αντιμετωπίζουν ως αποικία.
Μήπως όμως η έκθεση περιλαμβάνει κάποια γνώμη από την ακαδημαϊκή κοινότητα, από την κουβανική διανόηση, κάποια φωνή εμπειρογνωμόνων που να θέτει τις βάναυσες επιπτώσεις του οικονομικού αποκλεισμού των ΗΠΑ στο επίκεντρο της ανάλυσης της κουβανικής κρίσης; Ούτε μία.
Το άρθρο υπογράφει η María Santacecilia, μια δημοσιογράφος της οποίας η νεοαποικιακή άποψη για τη Λατινική Αμερική είναι γνωστή. Πρόσφατα περιέγραψε ως «κομψή λύση στην κρίση της Διώρυγας του Παναμά» το γεγονός ότι το αμερικανικό fund Blackrock ανέλαβε τις παραχωρήσεις της, που προηγουμένως βρίσκονταν υπό τον έλεγχο κινεζικών εταιρειών που ήρθε, ας θυμηθούμε, μετά τις άμεσες απειλές του Ντόναλντ Τραμπ προς τον Παναμά.
Σε αυτό έχει μετατραπεί η δημοσιογραφία των ευρωπαϊκών ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που ανήκουν στο δημόσιο (12). Μια βρωμερή πολεμική προπαγάνδα κατά των επαναστατημένων λαών του Παγκόσμιου Νότου.
