Πηγή: Telesurtv.net
Η εγκληματική πρακτική, γνωστή ως «πτήσεις θανάτου», ποτέ δεν μπόρεσε να αποδειχθεί από τη δικαιοσύνη της Χιλής λόγω αδυναμίας αναγνώρισης των θυμάτων.
Ήταν γνωστή, σύμφωνα με μάρτυρες, αλλά δεν υπήρχαν ονόματα θυμάτων: οι μάρτυρες αδυνατούσαν να αναγνωρίσουν τα άτομα που ρίχτηκαν στη θάλασσα, μέχρι τώρα.
Η χιλιανή δικαιοσύνη απήγγειλε κατηγορίες για πρώτη φορά σε στρατιωτικούς για ρίψη ζωντανών ανθρώπων στη θάλασσα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοτσέτ στη Χιλή.
Στις 9 Μαΐου –σύμφωνα με πληροφορίες που έγιναν γνωστές την προηγούμενη Παρασκευή- ο δικαστής Χάιμε Αρανσίβια Πίντο διέταξε την παραπομπή σε δίκη του κατηγορούμενου για γενοκτονία, πρώην ταξίαρχου του στρατού της Χιλής, Μιγέλ Κρασνόφ Μαρτσένκο, και των στρατιωτικών Ρίχτερ Νούτσε Σεπούλβεδα, Εμίλιο ντε λα Μαοτιέρ και Κάρλος Μαρδόνες Ντίας, για παράνομη συνέργια και απαγωγή των τριών εξαφανισμένων συλληφθέντων.
Ο Σεφερίνο Σάντις Κιχάδα, 31 ετών και αγωνιστής του Κινήματος Επαναστατικής Αριστεράς (MIR), ο Λουίς Νοραμπουένα Φερναντόις, 30 ετών και αγωνιστής του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ο Γουστάβο Φαρίας Βάργκας, 23 ετών του MIR, ήταν τα θύματα που αναγνωρίστηκαν των οποίων τα σώματα χάθηκαν στα νερά.
Η κατάθεση κλειδί για την εκδίκαση των εγκληματιών ήταν αυτή του υπαξιωματικού Χουάν Γκιγιέρμο Ορεγιάνα Μπουσταμάντε, μηχανικού πληρώματος του στρατιωτικού ελικοπτέρου H225 "Puma", ο οποίος επιβεβαίωσε ότι το 1973 πετάχτηκαν ζωντανοί στη θάλασσα οι αριστεροί αγωνιστές.
Ο Ορεγιάνα Μπουσταμάντε έδωσε ακριβείς λεπτομέρειες όχι μόνο για τους εξαφανισμένους συλληφθέντες, αλλά και για τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος του ελικοπτέρου και για την ημερομηνία κατά την οποία έλαβε χώρα η «πτήση θανάτου», όπως είναι γνωστή αυτή η πρακτική.
Άλλος ένας μηχανικός του πληρώματος του ελικοπτέρου επιβεβαίωσε την κατάθεση του Ορεγιάνα Μπουσταμάντε. Η πληροφορία διασταυρώθηκε με τα στοιχεία που υπήρχαν σχετικά με τις ημερομηνίες που συνελήφθησαν, και κατέστη δυνατή η παραπομπή σε δίκη των στρατιωτικών.
Σύμφωνα με την κατάθεση του μηχανικού, ήταν ο Κρασνόφ – ο οποίος αντιμετωπίζει περισσότερα από 400 χρόνια ποινής για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας – που έριξε στη θάλασσα τους εξαφανισμένους συλληφθέντες ενώ ήταν ακόμα εν ζωή.
«Προχώρησε, μόνος, να πιάσει τα άτομα. Πρώτα έπιασε τον μεγαλύτερο σε ηλικία (Σεφερίνο Σάντις) από τα πόδια· τον γύρισε προς την πόρτα και τον έσπρωξε με τα χέρια προς τα κάτω, προς τη θάλασσα […] Το δεύτερο άτομο (Λουίς Νοραμπουένα) τον έπιασε από τις μασχάλες, τον έφερε στην πόρτα και τον έπιασε από τα πόδια. Τον έσπρωξε με τον ίδιο τρόπο όπως τον πρώτο. […] Ο τρίτος (Γουστάβο Φαρίας), ο οποίος ήταν ο νεότερος, του προέβαλε αντίσταση, διεξήχθη μάχη, ή καλύτερα πάλη, και βλέποντας αυτό, τον ξανατραβά από τις μασχάλες, τον ξεκολλά από το σύστημα προσγείωσης και τον ρίχνει στη θάλασσα», διηγήθηκε ο Ορεγιάνα Μπουσταμάντε».
Ήταν γνωστή, σύμφωνα με μάρτυρες, αλλά δεν υπήρχαν ονόματα θυμάτων: οι μάρτυρες αδυνατούσαν να αναγνωρίσουν τα άτομα που ρίχτηκαν στη θάλασσα, μέχρι τώρα.
Η χιλιανή δικαιοσύνη απήγγειλε κατηγορίες για πρώτη φορά σε στρατιωτικούς για ρίψη ζωντανών ανθρώπων στη θάλασσα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοτσέτ στη Χιλή.
Στις 9 Μαΐου –σύμφωνα με πληροφορίες που έγιναν γνωστές την προηγούμενη Παρασκευή- ο δικαστής Χάιμε Αρανσίβια Πίντο διέταξε την παραπομπή σε δίκη του κατηγορούμενου για γενοκτονία, πρώην ταξίαρχου του στρατού της Χιλής, Μιγέλ Κρασνόφ Μαρτσένκο, και των στρατιωτικών Ρίχτερ Νούτσε Σεπούλβεδα, Εμίλιο ντε λα Μαοτιέρ και Κάρλος Μαρδόνες Ντίας, για παράνομη συνέργια και απαγωγή των τριών εξαφανισμένων συλληφθέντων.
Ο Σεφερίνο Σάντις Κιχάδα, 31 ετών και αγωνιστής του Κινήματος Επαναστατικής Αριστεράς (MIR), ο Λουίς Νοραμπουένα Φερναντόις, 30 ετών και αγωνιστής του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ο Γουστάβο Φαρίας Βάργκας, 23 ετών του MIR, ήταν τα θύματα που αναγνωρίστηκαν των οποίων τα σώματα χάθηκαν στα νερά.
Η κατάθεση κλειδί για την εκδίκαση των εγκληματιών ήταν αυτή του υπαξιωματικού Χουάν Γκιγιέρμο Ορεγιάνα Μπουσταμάντε, μηχανικού πληρώματος του στρατιωτικού ελικοπτέρου H225 "Puma", ο οποίος επιβεβαίωσε ότι το 1973 πετάχτηκαν ζωντανοί στη θάλασσα οι αριστεροί αγωνιστές.
Ο Ορεγιάνα Μπουσταμάντε έδωσε ακριβείς λεπτομέρειες όχι μόνο για τους εξαφανισμένους συλληφθέντες, αλλά και για τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος του ελικοπτέρου και για την ημερομηνία κατά την οποία έλαβε χώρα η «πτήση θανάτου», όπως είναι γνωστή αυτή η πρακτική.
Άλλος ένας μηχανικός του πληρώματος του ελικοπτέρου επιβεβαίωσε την κατάθεση του Ορεγιάνα Μπουσταμάντε. Η πληροφορία διασταυρώθηκε με τα στοιχεία που υπήρχαν σχετικά με τις ημερομηνίες που συνελήφθησαν, και κατέστη δυνατή η παραπομπή σε δίκη των στρατιωτικών.
Σύμφωνα με την κατάθεση του μηχανικού, ήταν ο Κρασνόφ – ο οποίος αντιμετωπίζει περισσότερα από 400 χρόνια ποινής για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας – που έριξε στη θάλασσα τους εξαφανισμένους συλληφθέντες ενώ ήταν ακόμα εν ζωή.
«Προχώρησε, μόνος, να πιάσει τα άτομα. Πρώτα έπιασε τον μεγαλύτερο σε ηλικία (Σεφερίνο Σάντις) από τα πόδια· τον γύρισε προς την πόρτα και τον έσπρωξε με τα χέρια προς τα κάτω, προς τη θάλασσα […] Το δεύτερο άτομο (Λουίς Νοραμπουένα) τον έπιασε από τις μασχάλες, τον έφερε στην πόρτα και τον έπιασε από τα πόδια. Τον έσπρωξε με τον ίδιο τρόπο όπως τον πρώτο. […] Ο τρίτος (Γουστάβο Φαρίας), ο οποίος ήταν ο νεότερος, του προέβαλε αντίσταση, διεξήχθη μάχη, ή καλύτερα πάλη, και βλέποντας αυτό, τον ξανατραβά από τις μασχάλες, τον ξεκολλά από το σύστημα προσγείωσης και τον ρίχνει στη θάλασσα», διηγήθηκε ο Ορεγιάνα Μπουσταμάντε».
