Πηγή: www.minrex.gob.cu
Διεθνή μέσα ενημέρωσης διέδωσαν τις τελευταίες εβδομάδες την πρόθεση του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ), Luis Almagro Lemes, να ταξιδέψει στην Αβάνα με σκοπό να παραλάβει ένα «βραβείο» που επινόησε μια παράνομη αντικουβανική ομαδούλα, που δραστηριοποιείται σε συμπαιγνία με το ακροδεξιό Ίδρυμα για την Παναμερικανική Δημοκρατία, το οποίο δημιουργήθηκε κατά τις ημέρες της 7ης Συνόδου των Αμερικών [Cumbre de la Américas] στον Παναμά, με σκοπό να διοχετεύσει προσπάθειες και πόρους κατά των νόμιμων και ανεξάρτητων κυβερνήσεων της «Δικής μας Αμερικής».
Το σχέδιο, καταστρωμένο σε διάφορα ταξίδια ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και άλλες πρωτεύουσες της περιοχής, συνίστατο στο να προκαλέσει στην Αβάνα μια ανοιχτή και σοβαρή πρόκληση κατά της κυβέρνησης της Κούβας, να προκαλέσει εσωτερική αστάθεια, να βλάψει την διεθνή εικόνα της χώρας και, ταυτόχρονα, να επηρεάσει την καλή πορεία των διπλωματικών σχέσεων της Κούβας με άλλα κράτη. Ίσως κάποιοι υπολόγισαν άσχημα και σκέφτηκαν ότι η Κούβα θα θυσίαζε την ουσία για τα φαινόμενα.
Στο «θέαμα» θα έσερναν τον ίδιο
τον Αλμάγκρο και κάποιες άλλες προσωπικότητες της δεξιάς που συγκροτούν τη
λεγόμενη Δημοκρατική Πρωτοβουλία για την
Ισπανία και τις Αμερικές (IDEA), η οποία έχει δράσει με επιθετικό τρόπο τα
τελευταία χρόνια και κατά της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας και άλλων
χωρών με προοδευτικές και αριστερές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική και την
Καραϊβική.
Η απόπειρα βασίστηκε στη συνέργεια και υποστήριξη άλλων οργανώσεων με άφθονα αντικουβανικά διαπιστευτήρια, όπως το Κέντρο Δημοκρατία και Κοινωνία, το Κέντρο Μελετών και Διοίκησης για την Ανάπτυξη της Λατινικής Αμερικής (CADAL), και το Διαμερικανικό Ινστιτούτο για τη Δημοκρατία, του τρομοκράτη και πράκτορα της CIA Carlos Alberto Montaner. Επιπλέον, από το έτος 2015, είναι γνωστός ο δεσμός που υπάρχει ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες και το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία στις Ηνωμένες Πολιτείες (NED), που λαμβάνει χρηματοδότηση από την κυβέρνηση αυτής της χώρας για να υλοποιήσει τα ανατρεπτικά του προγράμματα κατά της Κούβας.
Μόλις έμαθε αυτά τα σχέδια και θέτοντας σε ισχύ τους νόμους που υποστηρίζουν την κυριαρχία του έθνους, η κουβανική κυβέρνηση αποφάσισε να αρνηθεί την είσοδο στο εθνικό έδαφος σε ξένους πολίτες που σχετίζονται με τα γεγονότα που περιγράφηκαν.
Με μια άμεμπτη πράξη διαφάνειας και σεβασμού στις αρχές που διέπουν τις διπλωματικές σχέσεις ανάμεσα στα κράτη, οι κουβανικές αρχές ήρθαν σε επικοινωνία με τις κυβερνήσεις των χωρών από όπου θα ταξίδευαν αυτά τα πρόσωπα και ενημέρωσαν, προσπάθησαν να μεταπείσουν και να αποτρέψουν την πραγματοποίηση αυτών των ενεργειών.
Όπως ορίζουν οι κανονισμοί διεθνούς πολιτικής αεροπορίας, οι αεροπορικές γραμμές ακύρωσαν τις κρατήσεις των επιβατών μόλις έμαθαν ότι αυτοί δεν ήταν ευπρόσδεκτοί. Κάποιοι λίγοι μετεπιβιβάστηκαν. Υπήρξε κάποιος που προσπάθησε να χειραγωγήσει τα γεγονότα εξυπηρετώντας στενά πολιτικά συμφέροντα εντός της ίδιας της χώρας του, ενόψει των εσωτερικών διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα εκεί.
Δεν έλειψαν δηλώσεις υπερασπιστών των δήθεν διωκόμενων, συνεργατών παλιών δικτατοριών και άνεργων πολιτικών διατεθειμένων να συμμαχήσουν με ποταπούς μισθοφόρους, στις υπηρεσίες και στη μισθοδοσία ξένων συμφερόντων, που δεν απολαμβάνουν καμίας αναγνώρισης εντός της Κούβας, ζουν από αστήρικτες συκοφαντίες, παρουσιάζονται ως θύματα και ενεργούν κατά των συμφερόντων του κουβανικού λαού και του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού συστήματος, που αυτός (ο λαός) επέλεξε ελεύθερα και έχει υπερασπιστεί με τρόπο ηρωικό.
Όσο αφορά τον Αλμάγκρο και τον ΟΑΚ, δεν μας εκπλήσσουν οι ανοιχτά αντικουβανικές δηλώσεις και πράξεις του. Για πολύ σύντομο χρόνο επικεφαλής αυτού του οργανισμού, έχει ξεχωρίσει για τη σύνταξη, χωρίς καμία εντολή από τα κράτη μέλη, μιας φιλόδοξης ατζέντας αυτοπροβολής με επιθέσεις κατά προοδευτικών κυβερνήσεων όπως της Βενεζουέλας, της Βολιβίας και του Εκουαδόρ.
Σ’ αυτή την περίοδο έχουν διπλασιαστεί οι ιμπεριαλιστικές και ολιγαρχικές επιθέσεις εναντίον της ολοκλήρωσης της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, και κατά των δημοκρατικών θεσμών σε αρκετές από τις χώρες μας. Σε μια νεοφιλελεύθερη επίθεση εκατομμύρια λατινοαμερικάνων έχουν επιστρέψει στη φτώχεια, εκατοντάδες χιλιάδες έχουν χάσει τις εργασίες τους, έχουν υποχρεωθεί να μεταναστεύσουν, ή δολοφονήθηκαν ή εξαφανίστηκαν από μαφίες και παράνομους διακινητές καθώς εξαπλώνονται στο ημισφαίριο ιδέες απομόνωσης και προστατευτισμού, η επιβάρυνση του περιβάλλοντος, οι απελάσεις, οι θρησκευτικές και φυλετικές διακρίσεις, η ανασφάλεια και η βίαιη καταστολή.
Πού βρισκόταν ο ΟΑΚ, που έχει πάντα κρατήσει συνένοχη σιωπή απέναντι σ’ αυτές τις πραγματικότητες; Γιατί σιωπά; Πρέπει να είναι κανείς νυχτωμένος για να προσπαθεί να πουλήσει στους κουβανούς «τις αξίες και αρχές του διαμερικανικού συστήματος» απέναντι στη σκληρή και αντιδημοκρατική πραγματικότητα που γεννά το ίδιο το σύστημα. Πρέπει να έχει κανείς λίγη μνήμη για να μη θυμάται ότι, τον Φλεβάρη του 1962, η Κούβα σηκώθηκε μόνη απέναντι σ’ αυτό το «ανήθικο κονκλάβιο», όπως το κατονόμασε ο Φιντέλ στη Δεύτερη Διακήρυξη της Αβάνας. Πενήντα πέντε χρόνια μετά και μαζί με λαούς και κυβερνήσεις απ’ όλο τον κόσμο, είναι αναγκαίο να επαναλάβουμε, όπως διαβεβαίωσε ο πρόεδρος Ραούλ Κάστρο, ότι η Κούβα ποτέ δεν θα επιστρέψει στον ΟΑΚ.
Ο Χοσέ Μαρτί προειδοποίησε ότι «ούτε λαοί ούτε άνθρωποι σέβονται όποιον δεν απαιτεί σεβασμό […] Άνθρωποι και λαοί γυρνάνε σ’ αυτό τον κόσμο μπήγοντας το δάχτυλο στην ξένη σάρκα για να δουν αν είναι μαλακή ή αν αντιστέκεται, και πρέπει να γίνει σκληρή η σάρκα, έτσι ώστε να διώχνει μακριά τα παράτολμα δάχτυλα».
Στην Κούβα δεν ξεχνούμε τα μαθήματα της ιστορίας.
Αβάνα, 22 Φλεβάρη 2017
