Να επιστραφεί το Γκουαντάναμο και να αποζημιωθεί η Κούβα

Πηγή: Granma

Manuel e. Yepe

Το αίτημα της αποζημίωσης προερχόμενο από ένα κυρίαρχο κράτος που διαπραγματεύεται την ομαλοποίηση των σχέσεών του με τις Ηνωμένες Πολιτείες θα βοηθήσει να μεγαλώσει το ευρύ χρέος της Ουάσιγκτον  στο κόσμο για τις επεμβάσεις  και τις ανατροπές της,  δήλωσε ο συγγραφέας, και τακτικός αρθρογράφος  Mark Weisbrot, συνδιευθυντής του Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών (CEPR, τα αρχικά στα αγγλικά), που εδρεύει στην Ουάσινγκτον, σε ένα άρθρο στην εφημερίδα Philadelfia Inquirer.

Είναι καλό επίσης, ότι έχει βγει στο φως η κατάσταση της ναυτικής βάσης των ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο, που παράνομα διατηρεί εδώ και πάνω από έναν αιώνα στα ανατολικά του νησιού και η επιστροφή στην Κούβα του εδάφους που αυτή κατέχει, θεωρεί ο Γουάισμπροτ.

Ο πρόεδρος Ομπάμα ξεκίνησε μια ιστορική αλλαγή όταν αποφάσισε το Δεκέμβρη να αρχίσει να ομαλοποιεί τις σχέσεις με την Κούβα. Ήταν μια αναγνώριση  αποτυχίας,  της  εδώ και μισό αιώνα προσπάθειας, να ανατρέψει την κουβανική κυβέρνηση με εισβολές, απόπειρες δολοφονίας οικονομικό αποκλεισμό και άλλες αχρειότητες.

Ήταν επίσης μια παραχώρηση στην πλειοψηφία των κυβερνήσεων του ημισφαιρίου, οι οποίες είχαν κάνει γνωστό στην Ουάσιγκτον το 2012, ότι χωρίς την Κούβα δεν θα γίνουν νέες Σύνοδοι Κορυφής των “Αμερικών”, γιατί αν γινόταν, αυτοί θα απείχαν.

Ωστόσο, ακόμη και αν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν θεωρήσει αναγκαίο να κάνουν αλλαγές στους στόχους τους σχετικά με την Κούβα, αυτό που επαληθεύεται σε αρκετές  επίσημες διακηρύξεις,  είναι ότι ο στόχος παραμένει ίδιος με πριν. Να αλλάξουν το καθεστώς, αλλά με άλλα μέσα.

Ωστόσο, δεν  υπάρχουν αμφιβολίες ότι αυτό που έγινε είναι ένα μεγάλο βήμα μπροστά, σημειώνει ο Γουάισμπροτ. Η εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον εμφανίζεται για δεκαετίες απομονωμένη, πάνω στον θέμα του αποκλεισμού της Κούβας, με επαναλαμβανόμενες ψηφοφορίες  εναντίον της στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Στην πιο πρόσφατη, πέρσι,  το αποτέλεσμα ήταν 188-2, με τη μόνη χώρα να ψηφίζει μαζί με τις ΗΠΑ το Ισραήλ.

Η κουβανική κυβέρνηση, επανέλαβε πρόσφατα τη θέση της, ότι για να μπορέσουν να είναι ομαλές οι σχέσεις, οι ΗΠΑ δεν πρέπει μόνο να τερματίσουν τον αποκλεισμό, πρέπει επίσης να αποζημιώσουν την Κούβα για τη ζημιά που αυτές έχουν προκαλέσει στο νησί και το λαό του, τα τελευταία 54 χρόνια.

Ο Πρόεδρος Ραούλ Κάστρο υπενθύμισε επιπλέον στην Ουάσιγκτον, ότι προς τιμήν της ομαλοποίησης των σχέσεων, η παράνομη στρατιωτική βάση που διατηρούν οι ΗΠΑ στον κόλπο του Γκουαντάναμο, που έχει μετατραπεί σε φυλακή, πρέπει να κλείσει και το έδαφος που κατέχει να επιστραφεί στην Κούβα.

Σύμφωνα με τον Γουέισπροτ, αυτά είναι απόλυτα λογικά αιτήματα, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ, σαν δύναμη κατοχής του νησιού στις αρχές του 20ου αιώνα, εξανάγκασαν τη Κούβα να  παραχωρήσει άδεια εγκατάστασης της στρατιωτικής βάσης το 1903, σαν όρο για να της παραχωρήσει την ανεξαρτησία της.

Επιπροσθέτως – επισημαίνει ο Γουέισπροτ,  ακόμα και αν δεν λάβουμε υπ' όψη τον τρόπο με τον οποίο προήλθε η μίσθωση του εδάφους για τη βάση,  αυτή προέβλεπε  τη χρήση του εδάφους για στρατιωτική βάση και σταθμό κάρβουνου και όχι για φυλακή. Είναι σαν κάποιος, παραβιάζοντας τους όρους μιας μίσθωσης, να νοικιάσει ένα διαμέρισμα και να το χρησιμοποιήσει για να πουλά ναρκωτικά.

Και το Γκουαντάναμο σήμερα, είναι ακόμα μεγαλύτερη προσβολή για τους κουβανούς, όταν έχει μετατραπεί σε μια φυλακή, πασίγνωστη για τα βασανιστήρια και άλλες παραβιάσεις των φυλακισμένων, η πλειοψηφία των οποίων κρατείται επ' αόριστο και χωρίς αποδείξεις εναντίον τους, που να επιτρέπουν την προφυλάκισή τους.

Το κουβανικό αίτημα για αποκαταστάσεις είναι παρόμοια αντιληπτό. Ο αποκλεισμός για 54 χρόνια έχει προκαλέσει στην Κούβα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ζημιές, στερώντας τρόφιμα και φάρμακα, μπλοκάρισμα των ξένων επενδύσεων και έλλειψη υποδομών, μέχρι και για καθαρό νερό.

Είναι δύσκολο να υπολογίσουμε τις ζημιές  του αποκλεισμού στην Κούβα, παρ' ότι είναι γνωστό ότι προσαυξάνουν πολλές φορές το τελικό σύνολο των  βορειοαμερικάνικων διεκδικήσεων επιχειρήσεων και ατόμων που έχασαν περιουσίες στην Κούβα, σαν αποτέλεσμα  της κοινωνικής επανάστασης.

Ο Γουάισμπροτ, έχει τη γνώμη ότι θα είναι δύσκολο να αναγνωρίσει η Ουάσιγκτον το χρέος της στους κουβανούς για τα εγκλήματά της στο νησί, γιατί φοβάται μην ανοίξει τις πύλες για απαιτήσεις πολλών άλλων χωρών, στις οποίες η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, έχει συμβάλει στις μαζικές θυσίες ανθρώπων και στην καταστροφή του υλικού τους πλούτου.

Ο Μπιλ Κλίντον, είναι ο μοναδικός σύγχρονος πρόεδρος των ΗΠΑ που έχει εκφράσει  τη λύπη του για τα εγκλήματα της χώρας του ενάντια σε άλλες χώρες. Ήταν αυτός που ζήτησε συγνώμη από τη Γουατεμάλα για το ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στην παρατεταμένη γενοκτονία, κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών δικτατοριών που τυράννησαν αυτή τη χώρα , από τη δεκαετία του 50 μέχρι τη δεκαετία του 80.  Αυτή η δήλωση του Κλίντον, πρακτικά αγνοήθηκε.

 Βαγγέλης Γονατάς

(Πρώτη δημοσίευση: atexnos.gr)