Πηγή: Granma
Jesús
Jank Curbelo, φοιτητής δημοσιογραφίας
Ένα πλοίο στο
οποίο κυματίζει η σημαία οποιασδήποτε
χώρας του κόσμου, δεν μπορεί να πιάσει
βορειοαμερικανικό λιμάνι εάν έχει μαζί
του έναν κουβανό ναυτικό. Για να είμαστε
ακριβείς μπορεί, αρκεί να είναι
διατεθειμένο να πληρώσει ένα ημερήσιο
πρόστιμο 1.500 δολαρίων για κάθε κουβανό
ναυτικό που έχει ναυτολογημένο στο
πλήρωμά του, και στους οποίους επιπλέον,
τους απαγορεύεται να βγουν στη στεριά.
Πρόκειται για
έναν από τους πιο ανόητους νόμους που
εμπεριέχει ο αποκλεισμός. Ένα νόμο που
αυτή τι στιγμή εμποδίζει την Κούβα να
εντάξει 500 κουβανούς ναυτικούς το μήνα,
σε εμπορικά μπάρκα. Επιπλέον, το γεγονός
ότι ένα πλοίο που αγκυροβολεί σε λιμάνι
της Κούβας πρέπει να περιμένει το
ελάχιστο 180 μέρες για να πιάσει
βορειοαμερικανικό λιμάνι, είναι η αιτία
που λογικά οδηγεί πολλά ξένα καράβια
να μην είναι διατεθειμένα να έρθουν στη
χώρα μας.
Έτσι,
από τους 1.100 δυνατότητες ελλιμενισμού
ετησίως που διαθέτει η χώρα μας για να
αποδεχθεί γραμμές κρουαζιερόπλοιων,
σήμερα, λόγω των επιδράσεων του
αποκλεισμού, αξιοποιεί μόλις το 11%. Αυτό
το γεγονός αντιπροσωπεύει για την Κούβα
μια ετήσια απώλεια 149,5 εκατομμυρίων
δολαρίων, σύμφωνα με τα στοιχεία που
γνωστοποίησε ο Χουάν
Κάρλος Γκονζάλες Σαμόρα,
γενικός
διευθυντής του Εταιρικού Ομίλου
Ναυτιλιακών – Λιμενικών Μεταφορών.
Από τον
αποκλεισμό, όπως εξήγησε ο Γκονζάλες,
επηρεάζεται επίσης το έργο και άλλων
μονάδων. Για παράδειγμα, οι ναυτιλιακοί
πράκτορες που διαχειρίζονται τις ανάγκες
των πλοίων στα λιμάνια, και απευθύνονται
στις κουβανικές αρχές. Είναι λογικό,
περισσότερα αγκυροβολημένα πλοία,
περισσότερες ανάγκες. Και η απώλεια για
τη χώρα, σχεδόν 2,2 εκατομμύρια δολάρια
το χρόνο.
Κατά
τον ίδιο τρόπο, ο αποκλεισμός επηρεάζει
σε πολύ μεγάλο βαθμό τον λιμενικό τομέα
στον κλάδο των επισκευών αλλά και της
συντήρησης. Αντίστοιχα, σύμφωνα με τον
Γκονζάλες, η ίδια περιοριστική πολιτική,
απαγορεύει, για παράδειγμα, την πρόσβαση
σε sites
στο
ιντερνέτ που παρέχουν επίκαιρη τεχνική
πληροφόρηση. Αυτή η πληροφόρηση θα
διευκόλυνε τις εργασίες επισκευών,
ωστόσο θα πρέπει να την αποκτάμε μέσω
τρίτων χωρών, πράγμα που απαιτεί χρόνο
και καθυστερεί τις επισκευές.
Πέρα από όλα
αυτά – κατέληξε με κατηγορηματικό
τρόπο ο Γκονζάλες – οι εργαζόμενοι στο
ναυτιλιακό – λιμενικό σύστημα, είμαστε
διατεθειμένοι να αντισταθούμε άλλα 50
χρόνια στον αποκλεισμό αν θα ήταν
αναγκαίο, χωρίς να παραδώσουμε ούτε
ελάχιστο από την αξιοπρέπειά μας και
χωρίς ποτέ να γονατίσουμε.
