 |
| Ο Ραούλ (δεξιά) με τον συντ/χη Ρουβίδο Στρατόπεδο Μονκάδα, 2 Ιανουαρίου 1959 |
Πηγή: Cubadebate
Με την ευκαιρία της 55ης επετείου της Κουβανικής Επανάστασης και της εισόδου του επαναστατικού στρατού στο Σαντιάγο της Κούβας, αναπαράγουμε μια αφήγηση που έκανε ο Ραούλ Κάστρο στις 18 Δεκεμβρίου 2010 στην Εθνοσυνέλευση, στην οποία περιγράφει την άφιξή του στην ηρωική πόλη.
Όταν ήμουν φυλακισμένος, για καλή μου τύχη, πολλές μέρες αφού σταμάτησε η καταστολή και η σφαγή των συντρόφων που επιτέθηκαν στο στρατόπεδο Μονκάδα, δε με χτύπησαν, δεν πέρασα αυτή την εμπειρία. Κάτω απ' αυτή τη συγκυρία προσπάθησα να συμπεριφερθώ όσο το δυνατό με περισσότερη αξιοπρέπεια, χωρίς αυθάδεια, και με πέρασαν από σειρές στρατιωτών που με πρόσβαλαν και ο λοχαγός και οι αξιωματικοί που έφερναν απαιτούσαν: "Δώστε τον μου, λοχαγέ, για να αποδόσουμε δικαιοσύνη".
Πέντε χρόνια, πέντε μήνες και πέντε ημέρες μετά, την πρώτη Ιανουαρίου, μπαίνουμε στο Σαντιάγο της Κούβας και εγώ ήμουν στο στρατόπεδο Μονκάδα για να μιλήσω σ' όλο τον κόσμο, και αυτή τη φορά θα μπω ανάμεσα σε ζητωκραυγές από το ίδιο μέρος, και είχα έναν μόνο σωματοφύλακα, και τους μίλησα. Η αποστολή ήταν να παραλάβω όλους τους αξιωματικούς και να τους φέρω στο Εσκάντελ, δίπλα στο Κανέι, για να μιλήσουν με το Φιντέλ. Από εκεί εγώ δεν μπορούσα να φύγω, μου κόλλησε ένα πλήθος στρατιωτών και υπαξιωματικών, με έφερε στη γειτονιά τους, εκεί δίπλα στο στρατώνα Μονκάδα, και εκεί έμεινα, δεν μπορούσα να φύγω από κει, με κέρασαν καφέ, κλπ κλπ.
Ενώ μιλούσα στο στράτευμα, αρχίζουν: “Gerolán, Gerolán”, και ρωτάω τους αξιωματικούς του Μπατίστα, τί είναι αυτό το "Χερολάν"; Δεν αντιδρούν, κι εγώ συνεχίζω να μιλάω με όση δύναμη είχαν τα πνευμόνια μου από κείνο το μπαλκόνι, και κανείς δε μου λέει τι είναι το "χερολάν" και δε με αφήνουν να κατέβω από το βήμα. Ούτε ο συνοδός μου ήξερε τι είναι, μέχρι ένας αξιωματικός, μου φαίνεται ότι ήταν λογιστής, ή κάτι τέτοιο, υπολοχαγός ή ανθυπολοχαγός, με πλησιάζει και μου λέει: "Ακούστε, διοικητά, Χερολάν είναι ο επιπλέον μισθός που τους δίνουν όταν είναι σε εκστρατεία", και του λέω, "Και λοιπόν, δεν τους τον έχουν πληρώσει;" Μου απαντά: "Όχι, γιατί εδώ ούτε καν αναφέρουν τους νεκρούς για να κλέβουν τα λεφτά οι αρχηγοί". Τότε λέω: "Αύριο, όταν το φυλάκιο θα είναι στα χέρια μας, Χερολάν για όλους εσάς". Εεεε!, τότε χάλασε ο κόσμος. Λέω: "Τι στράτευμα έχουμε εδώ! Ζητάμε ένα δάνειο από μια τράπεζα και τους πληρώνουμε το Χερολάν"...
Λοιπόν, και τι ήταν αυτό το Gerolán; Ήταν ένα κακής ποιότητας ποτό από εκείνα τα μέρη, που πιστεύω ότι είχε ιδιότητες ιδιαίτερες, που παίρνουν οι κομπογιαννίτες.
(Αρχική Πηγή: Εφημερίδα Granma)