Συνέντευξη του Giustino Di Celmo

Giustino di Celmo

 Του Miguel José Maury Guerrero

Πηγή: Cubadebate

Σε μια γωνιά του lobby bar  του ξενοδοχείου Copacampana, στα δυτικά της Αβάνας, βρίσκεται ένα απλό μνημείο που δεν θα έπρεπε να υπάρχει.

Μια μπρούτζινη πλακέτα  απεικονίζει τη μορφή του νεαρού ιταλού Fabio Di Celmo, που δολοφονήθηκε σε εκείνο το μέρος στις 4 Σεπτεμβρίου του 1997 σε μια τρομοκρατική απόπειρα που καταστρώθηκε από τους αιώνιους εχθρούς της Επανάστασης, την άκρα δεξιά της πολιτείας της Φλόριντα, στο Μαϊάμι.

«Μια τέτοια ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα δεν μπορεί να εμποδίσει τον λαό της Κούβας και την εθνική αθλητική οικογένεια, να σε θυμάται Fabio», δηλώνει η αναμνηστική πλακέτα του ειδεχθούς εγκλήματος που, όπως κάθε τρομοκρατική ενέργεια, αγνόησε τους αθώους και τοποθέτησε έναν ιταλό τουρίστα στο στόχαστρο των αντικουβανικών δράσεων.

Εκεί, κάθε χρόνο, σε μια σεμνή τελετή, εργαζόμενοι του ξενοδοχείου, εργαζόμενοι στον τουρισμό και δεκάδες άνθρωποι αποδίδουν φόρο τιμής στην ζωή που αφαιρέθηκε βίαια.

Πάντα ανάμεσα στους παρευρισκόμενους, βρίσκεται ένας σεβάσμιος άνδρας προχωρημένης πια ηλικίας που, με λουλούδια στο χέρι και μάτια γεμάτα δάκρυα,  και γονατίζει μπροστά στην πλακέτα.

Από το θάνατο του γιού του,  πάντα κάποια στιγμή της μέρας, αυτός ο ενενηντάχρονος  ξεχειλίζει από δάκρυα «και από τότε πάντα συγκινούμαι βαθύτατα από το βάρος της οδύνης», εξομολογείται.

Ίσως αυτός ο άνδρας, εδώ και δεκαέξι χρόνια, δεν θρηνεί μόνο, αλλά πονά βαθιά μέσα του, που είναι ο χειρότερος θρήνος.

Είναι αυτός ο γέροντας που τώρα στέκεται μπροστά μας και με τρεμάμενη φωνή από την συναισθηματική  φόρτιση, όμως με σταθερά λόγια, μας μιλά για την πίστη του στην Κούβα, στην Επανάστασή της, στον θρίαμβο της δικαιοσύνης και στον αγώνα του για τις ίδιες αρχές που υποστήριζε πάντα ο χαμένος γιός του: την ειρήνη, την αδερφοσύνη των λαών, την αγάπη και την δικαιοσύνη. 

Στα ενενήντα ένα του χρόνια, ο Giustino Di Celmo, πατέρας του δολοφονημένου νέου, συνεχίζει να είναι ένας άνθρωπος δραστήριος, διαυγής, μιλά με παύσεις, με καθαρές ιδέες και αμετακίνητες πεποιθήσεις που τον τοποθετούν στο πλάι αυτής της γης η οποία έχει μετατραπεί σε δεύτερη πατρίδα του και στην οποία, δηλώνει, ότι είναι αποφασισμένος να ζήσει μέχρι την τελευταία του πνοή.

- Βρισκόμαστε εν μέσω μιας μεγάλης διεθνούς καμπάνιας για την απελευθέρωση των Πέντε  αντιτρομοκρατών Ηρώων μας που βρίσκονται φυλακισμένοι στις Ηνωμένες Πολιτείες, του λέμε – και κάτω από την προσεχτική ματιά του ζητάμε κάτι που αμέσως τον κάνει να συγκατανεύσει:

-  Γνωρίζουμε τι σημαίνει για εσάς ο αγώνας ενάντια στην τρομοκρατία, όμως πραγματικά θα θέλαμε να το ακούσουμε με τα δικά σας λόγια.

Αυτή η ερώτηση είναι πολύ επίκαιρη σήμερα που ο κόσμος βρίσκεται εν αναμονή μιας τρομερής απόφασης που τον απειλεί, όπως είναι ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, απαντά χωρίς δισταγμούς και στην συνέχεια, με σταθερότητα, μας λέει:

Οι Πέντε Ήρωες αγωνίστηκαν για την Κούβα και για ολόκληρο τον κόσμο, για όλη την ανθρωπότητα και αυτό αξίζει όχι μόνο σεβασμό, αλλά και δυναμώνει όλη την δική μας προσπάθεια να τους βγάλουμε από την φυλακή, και πετυχαίνοντάς το θα θριαμβεύσει η πραγματική δικαιοσύνη και όχι η ψεύτικη που τους επιβλήθηκε όταν τους καταδίκασαν.

Ρίχνει μια μακρινή ματιά στα μεγάλα  μπροστινά τζάμια του ξενοδοχείου Copacampana που γίνεται αυτή η συζήτηση. Μοιάζει να ανασκαλεύει τις αναμνήσεις του και σε λίγο συνεχίζει:

Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχα ολοκληρωτικά. Ήμουν μαχητής. Σε αυτόν πέθαναν περίπου εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι και εγώ ήμουν ένας από τους επιζήσαντες.

Μετά από μια σύντομη παύση βολεύεται στην φαρδιά πολυθρόνα του και συνεχίζει:

Εάν δεν αποφευχθεί τώρα αμέσως, έγκαιρα, μια πολεμική σύρραξη, είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα πραγματοποιηθεί, διότι ο καπιταλισμός τον χρειάζεται, διότι αυτό το σύστημα, χωρίς πόλεμο, δεν μπορεί να υπάρξει.

Σε αυτή την πολεμική σύρραξη, αυτή την φορά, αντί εξήντα εκατομμύρια θύματα, - που ήταν κατά προσέγγιση οι ζωές που χάθηκαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο- θα είναι ίσως εξακόσια εκατομμύρια. Ίσως και ένα δις ανθρώπινες ζωές, δεν μπορούμε  προβλέψουμε, πόσο περισσότερα θύματα θα μπορούσαν να προκύψουν, τι άλλες συνέπειες θα μπορούσε να προκαλέσει αυτός ο πόλεμος στον κόσμο.

Επιπλέον, σε γεγονότα τέτοιας μορφής, πάντα οι φτωχοί είναι αυτοί που πληρώνουν το μεγαλύτερο τίμημα, και συνεχίζουν να είναι οι πιο εγκαταλελειμμένοι.

Σε μια σύντομη παύση του θέτουμε μια  ευαίσθητη ερώτηση που τον βάζει σε σκέψεις και τώρα η φωνή του βγάζει στην επιφάνεια πόνο:

- Τι δράση θα αναλάμβανε ο γιός σας σε μια τέτοια κατάσταση όπως η σημερινή ;

Αυτή την φορά δεν σκέφτεται την απάντηση και αποφασιστικά μας λέει:

Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ο  Fabio, αν ήταν ζωντανός, θα ήταν σίγουρα στην πρώτη γραμμή στον αγώνα για την ειρήνη, την αδερφοσύνη των λαών, την αγάπη και την δικαιοσύνη, διότι μόνο έτσι θα μπορούσε να επιβιώσει ο κόσμος.

Αφού του δηλώνουμε ότι επιθυμούμε να υπεισέλθουμε  σε κάτι πιο προσωπικό, τον ρωτάμε:

-  Τι σημαίνει για σας, να ζείτε ανάμεσά μας, σε αυτό το νησί, στις σημερινές στιγμές που ζει η ανθρωπότητα.

Εκείνη την μέρα, όταν ο Fabio πέθανε στην τρομοκρατική απόπειρα σε αυτό το ξενοδοχείο, το  Copacampana, υποσχέθηκα πάνω από άψυχο σώμα του, ότι ποτέ δεν θα τον άφηνα και γι' αυτό, πήρα την απόφαση να μείνω για πάντα, μέχρι την τελευταία μου μέρα, στην Κούβα, απαντά.

Επίσης θα σου πω ότι έκανα μια σκέψη, είχα μια ιδέα που μου κόστισε πολύ όμως δεν μετανιώνω γι’ αυτήν διότι, με την ηλικία που έχω, αισθάνομαι ακόμα  ότι είμαι σε πολύ καλή κατάσταση και το υποσχέθηκα στον Fabio. Ότι θα αγωνίζομαι πάντα και θέλω να το κάνω εδώ, σε αυτό το νησί, δίπλα σας, καταλήγει.

Ο γέροντας έμπορος είναι ήδη φορτισμένος και αξιολογώντας πως αν συνεχίζαμε την κουβέντα θα επιδεινώναμε την ήδη επηρεασμένη συναισθηματική του κατάσταση, αποφασίζουμε να τελειώσουμε την συνάντηση με μια τελευταία ερώτηση, συνηθισμένη σε κάθε συνέντευξη:

-  Ίσως υπάρχει κάτι ακόμα που θα έπρεπε να σας είχαμε ρωτήσει…

Αφού σκέφτεται για λίγο, μας λέει, με τα μάτια υγρά ακόμα από την συγκίνηση:

Εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία να πω στον Ομπάμα, σε περίπτωση που διαβάσει την συνέντευξή σου: Mην ξεχνάτε ότι εσείς έχετε πάρει το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης και γι’ αυτό δεν πρέπει να προκαλέσετε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε περίπτωση που το κάνετε, εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα έρθω να σας αφαιρέσω το μετάλλιο αυτού του βραβείου που εσείς κατέχετε, διότι θέλω να σας πω ότι η κακία πάντα θα είναι καταδικασμένη και δεν μπορεί να υπερισχύσει.