Πηγή: Prensa-latina.cu
Αξιολογώντας τον αντίκτυπο της νόσου που προκαλείται από τον κορονοϊό SARS-Cov-2, ο διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Τέντρος Αντάνομ Γκεμπρεγιεσούσα, δήλωσε αυτήν την εβδομάδα ότι ο Covid-19 είναι μια ζωντανή απόδειξη ότι μια κρίση στην υγεία έχει δραματικές συνέπειες για τα μέσα βιοπορισμού, τις επιχειρήσεις και τις οικονομίες.
Εκτιμήσεις της Οικονομικής Επιτροπής για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, CΕPAL, δείχνουν ότι η πανδημία έχει προκαλέσει το κλείσιμο 2,7 εκατομμυρίων εταιρειών στην περιοχή, δηλαδή το 19% του συνόλου, αλλά τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και οι περιορισμοί στην κινητικότητα επηρεάζουν με άνισο τρόπο όλες τις οικονομικές δραστηριότητες.
Ο τουρισμός, ο πολιτισμός, το εμπόριο και οι μεταφορές είναι οι τομείς που πλήττονται περισσότερο, αντιπροσωπεύοντας το 24,6% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος και το 34,2% της απασχόλησης.
Αντίθετα, οι δραστηριότητες που επηρεάζονται λιγότερο είναι η γεωργία, η κτηνοτροφία και η αλιεία, η παραγωγή τροφίμων, τα ιατρικά προϊόντα και οι τηλεπικοινωνίες.
Επιπλέον, το 92% της εντατικής παραγωγής στην τεχνολογία υφίσταται ισχυρό αντίκτυπο από την κρίση, ένα σαφές σήμα συναγερμού μεσοπρόθεσμα, καθώς επανεμφανίζεται ο κίνδυνος να μείνει στο περιθώριο των παγκόσμιων τάσεων, με κατεύθυνση προς την ψηφιοποίηση.
Σε ζητήματα εργασίας, επεσήμανε ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας, ο Covid-19 προκάλεσε απώλεια εργασίας σε τουλάχιστον 26 εκατομμύρια ανθρώπους κατά τη διάρκεια του 2020, ενώ διαβεβαίωσε ότι το κλείσιμο των οικονομικών δραστηριοτήτων, η μείωση του εμπορίου, των επενδύσεων και των εμβασμάτων, αντικατοπτρίζονται στην αύξηση της ανισότητας και της φτώχειας.
Πριν από την πανδημία, η Λατινική Αμερική κατάφερε να μειώσει αυτούς τους δείκτες, τώρα όμως ο αριθμός των φτωχών θα αυξηθεί κατά 28,7 εκατομμύρια άτομα, φθάνοντας τα 214,4 εκατομμύρια φτωχούς, ενώ η ακραία φτώχεια θα επηρεάσει 15,9 εκατομμύρια ακόμη, αθροίζοντας συνολικά σε 83,4 εκατομμύρια άτομα.
Μετά από μερικά χρόνια κατά τα οποία ο δείκτης GINI μειώθηκε από 0,53 σε 0,46 μεταξύ 2001 και 2019, η πανδημία προκαλεί τεράστιο κοινωνικό κόστος πολύ άνισα κατανεμημένο.
Αντιμέτωποι με αυτό το δύσκολο σενάριο, οι οργανισμοί των Ηνωμένων Εθνών συμφωνούν ότι η ανάκαμψη θα εξαρτηθεί από την εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομίας και τον δυναμισμό των διεθνών ροών στο εμπόριο και τη χρηματοδότηση στην περιοχή.
