Προοίμιο / 23.06.22
1. Εμείς, οι ηγέτες της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βραζιλίας, της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της Δημοκρατίας της Ινδίας, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και της Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής πραγματοποιήσαμε την XIV Σύνοδο Κορυφής των BRICS με θέμα «Ενίσχυση της υψηλής ποιότητας εταιρικής σχέσης των BRICS καθώς εισερχόμαστε στην εποχή της παγκόσμιας ανάπτυξης» στις 23-24 Ιουνίου 2022.
Ολόκληρο εδώ: Διακήρυξη της XIV Συνόδου Κορυφής των BRICS
Η Διακήρυξη της XIV Συνόδου Κορυφής των BRICS, αποτελεί άλλο ένα σοβαρό ντοκουμέντο. Στη Σεισάχθεια έχουμε αναφερθεί πρόσφατα πολλές φορές σε αυτό και έχουμε αναλύσει διεξοδικά τη σημασία του. Ωστόσο αποφασίσαμε να το μεταφράσουμε και να σας το παρουσιάσουμε, επειδή πρέπει να υπάρχει στον ιστότοπό μας, ως πρωτογενής πηγή αναφοράς. Προφανώς το συμπυκνωμένο αυτό, αν και μακροσκελές κείμενο δεν προσφέρεται για μια απλή συνήθη ανάγνωση. Χρειάζεται προσεκτική μελέτη. Ωστόσο ακόμη κι αν διατρέξει κανείς εν συντομία το σύνολο του κειμένου, δεν μπορεί παρά να εντυπωσιαστεί από το εύρος της θεματολογίας στην οποίο επεκτείνεται, μέσα από τα 75 σημεία του.
Τα σημεία είναι όλα κομβικά, τόσο που αν επιχειρούσε κανείς να τα επεξηγήσει περισσότερο θα ήταν αναγκασμένος να γράψει ολόκληρο βιβλίο.
Ένα βιβλίο με επιτεύγματα, γιατί τα σημεία δεν αναφέρονται σε έναν κόσμο του μέλλοντος που οι πρωταγωνιστικοί του παράγοντες απλώς οραματίζονται, αλλά σκιαγραφούν μια πραγματικότητα που οι λαοί των χωρών BRICS, αποτελώντας τη πλειοψηφία του πληθυσμού του πλανήτη, έχουν εδώ και χρόνια οικοδομήσει, με έμπρακτα αποτελέσματα και σήμερα αναγκασμένοι να προσαρμοστούν στις ιδιαίτερες συνθήκες μιας πρωτόγνωρης συνδυαστικής συστημικής κρίσης, που πλήττει το σύνολο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, σχεδιάζουν έναν νέο πολυπολικό κόσμο, μακρυά από τη δίνη της φθίνουσας και παρακμάζουσας Συλλογικής Δύσης», που αποτελεί το πλέον επικίνδυνο και επιθετικό απομεινάρι του ιμπεριαλισμού.
Οι περισσότεροι αναγνώστες δεν είναι προφανώς εξοικειωμένοι με τη πολυετή συστηματική δουλειά των BRICS. Αυτό είναι δικαιολογημένο, αφού τα συστημικά ΜΜΕ δεν μιλάνε καν γι αυτό, παρά μόνο όταν επιχειρούν να τη στηλιτεύσουν ή να τη καταδικάσουν.
Προκειμένου λοιπόν να μην παραμείνουν ενδεχομένως με την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα θεωρητικό εγκεφαλικό ή περιορισμένης έκτασης κατασκεύασμα εγχείρημα, θα χρειαστεί να αναζητήσουν πρόσθετες πηγές, ώστε να κατανοήσουν ότι με εξαίρεση τη περίοδο της ύφεσης λόγω της πανδημίας της COVID – 19, η παγκοσμιοποίηση δεν δούλεψε μόνο προς όφελος των «παγκοσμιοποιητών», με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα, αλλά έδωσε την ευκαιρία σε όσους ήθελαν πραγματικά να φτιάξουν έναν άλλο κόσμο, να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες της σύγχρονης τεχνολογικής προόδου προς όφελος των λαών τους.
Έτσι με τις πρωτοβουλίες της Κίνας και της Ρωσίας, σήμερα υπάρχει ένας πολυπολικός κόσμος που αναδύθηκε και είναι πλέον σε πλήρη λειτουργία, ορατός από όλους.
Από άλλους μεν, τους αγωνιζόμενους για τη ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία και πρόοδο λαούς, ο κόσμος αυτός είναι ορατός με αισιοδοξία επειδή αντιπροσωπεύει ένα αναπόφευκτο και συνάμα εφικτό μέλλον.
Από άλλους, τον ιμπεριαλισμό, τις χώρες της παρακμής της Συλλογικής Δύσης, είναι ορατός με τρόμο και δέος γιατί αντιπροσωπεύει το δικό τους τέλος.
Ανάμεσα σε αυτές τις δύο κατηγορίες δεν υπάρχει θέση, παρά μόνο για όσους έμαθαν μέχρι σήμερα να στέκονται «ακτιβιστικά» σαν θεατές στο διάβα της ζωής και στη κίνηση της ιστορίας, κάνοντας απλώς κριτική με τα λόγια στην «παρακμή», χωρίς να έχουν τη θέληση, το σθένος και τη διάθεση να φτιάξουν έναν άλλον κόσμο ακόμα και με τις ατέλειές του. Ατέλειες που δίχως άλλο πάντα θα αποτελούν μια πρόκληση στον αγώνα των κοινωνιών για το καλύτερο.
Σε κάθε περίπτωση, η παραμονή τους σε αυτό το κοινωνικο-ιστορικό περιθώριο θα είναι απόλυτα, δική τους συνειδητή επιλογή.