Το παρακάτω απόσπασμα είναι απ' το βιβλίο "Φιντέλ Κάστρο: Η Επανάσταση της Κούβας" (Εκδόσεις Ψύχαλου, σελ. 388-391). Αναφέρεται σε λόγο που εκφώνησε ο Κάστρο την Πρωτομαγιά του 1961, αφού είχε αντιμετωπιστεί επιτυχώς απ' την επαναστατική κυβέρνηση η εισβολή ιμπεριαλιστών και μισθοφόρων στον Κόλπο των Χοίρων. Το αναδημοσιεύουμε στο πλαίσιο τιμητικού αφιερώματος για τα 55 χρόνια απ' την Κουβανική Επανάσταση.
Μετά
τη νίκη κατά των εισβολέων (μεταξύ των
οποίων, μετά την σύλληψη τους, αναγνωρίστικαν
πολυάριθμοι βασανιστές του Μπατίστα,
αστυνομικοί και μέλη του διαλυθέντος
στρατού της δικτατορίας, πάνω απο τρείς
εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι ισπανικής
καταγωγής και μερικοί αξιωματικοί του
αμερικανικού στρατού) η κουβανέζικη
επανάσταση επιτάχυνε την πορεία της,
καθιστάμενη πιό στέρεη και ασφαλής όχι
μόνον απ' τη θαρραλέα και καθολική
κινητοποίηση του κουβανέζικου λαού,
αλλά και από την ενεργό αλληλεγγύη των
σοσιαλιστικών χωρών και της δημοκρατικής
κοινής γνώμης όλου του κόσμου.
Την
Πρωτομαγιά, στην Αβάνα, κατά την λαϊκή
διαδήλωση που ήταν η πιό γιγαντιαία που
έχει σημειωθεί στην ιστορία της
αμερικανικής ηπείρου, οι κουβανέζοι
επιβεβαίωσαν την αποφασιστική τους
θέληση να μην κάνουν πίσω, να μην
επιτρέψουν το γυρισμό ενός παρελθόντος
απελπισίας, καταπίεσης και κακοτυχίας
και να υπερασπισθούν με τη ζωή τους τις
μεγάλες νίκες που κέρδισαν σε λιγότερο
από δύο χρόνια επαναστατικής εξουσίας.
Εκείνη τη μέρα, ύστερα απο μιαν ατέλειωτη
παρέλαση επαναστατών στρατιωτών,
σχηματισμών της εργατοαγροτικής
εθνοφρουράς και λαού, ο Κάστρο σ' έναν
μνημειώδη λόγο ανήγγειλε ότι η Κούβα
γρήγορα θα είχε ένα σοσιαλιστικό
Σύνταγμα.