Σε πρόσφατο άρθρο του, ο γνωστός αργεντίνος πολιτικός αναλυτής Ατίλιο Μπορόν σχολίασε την συντονισμένη προσπάθεια αποκατάστασης της επιρροής των ΗΠΑ στην πρώην «Πίσω Αυλή» τους –
έκφραση που ξαναχρησιμοποίησε μετά από πολλά χρόνια ο νέος επικεφαλής της βορειοαμερικανικής
διπλωματίας, Υπ.Εξ. Τζον Κέρι - με διάφορα μέσα, όπως την πίεση για ένταξη της Κολομβίας στο ΝΑΤΟ,
την επίσκεψη του Ενρίκε Καπρίλες στην Κολομβία και κυρίως την
προώθηση της «Συμμαχίας του Ειρηνικού» - ΣΕ (1). Αν και υποτίθεται ότι ο βασικός
χαρακτήρας της ΣΕ είναι οικονομικός, με πρωτεύοντα στόχο την υπογραφή συμφώνων ελεύθερου εμπορίου μεταξύ
των χωρών μελών, είναι προφανές ότι η στόχοι της είναι επίσης πολιτικοί και γεωστρατηγικοί.
Κομβικής σημασίας γεγονός αποτέλεσε η ήττα των νεοφιλελεύθερων επιδιώξεων των ΗΠΑ στην ιστορική σύνοδο του Μαρ ντε Πλάτα το 2005, όπου οι λατινοαμερικάνοι ηγέτες με επικεφαλής τον Τσάβες, τον Λούλα και το
Νέστορ Κίρχνερ απέρριψαν την επέκταση της Συμφωνίας
Ελεύθερου Εμπορίου NAFTA (που ισχύει από το 1994 μεταξύ
Μεξικού, ΗΠΑ και Καναδά) και στην υπόλοιπη Αμερική, ως ALCA (2). Τότε
η πλειοψηφία των λατινοαμερικάνων ηγετών έστειλε τη συμφωνία στο… διάολο (3) και προτίμησε διαφορετική στρατηγική: Τη σύσταση και ενίσχυση εναλλακτικών οργανισμών οικονομικής και πολιτικής
συνεργασίας με στόχο την περιφερειακή ολοκλήρωση αντί της πρόσδεσης στα μπλοκ των "μεγάλων δυνάμεων". Επιπλέον, συμφωνήθηκε να δοθεί έμφαση και ειδική μέριμνα στα δικαιώματα των λαών, στις
ιθαγενείς κοινότητες, στην οικολογία και στον πολιτισμό.