Por: Adalberto Santana
Οι πραγματικοί και νόμιμοι ληστές βρίσκονται στα σπήλαια του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον, απ' όπου, από όπου κατευθύνουν τη λεηλασία και τη δολοφονία της δικής μας ισπανικής Αμερικής.
Augusto C. Sandino
Φεβρουάριος 1930
Στην εποχή μας, η σκέψη του ηγέτη παραμένει μια ζωτική κληρονομιά για τον απελευθερωτικό αγώνα των λαών του κόσμου που αγωνίζονται να υπερασπιστούν το σχέδιο της εθνικής τους χειραφέτησης. Οι πράξεις του Στρατηγού των Ελεύθερων Ανθρώπων έρχονται στο μυαλό μας καθώς ηγήθηκε του πολέμου αντίστασης ενάντια στην επέμβαση των ΗΠΑ στη Νικαράγουα μεταξύ 1926 και 1932. Ο Σαντίνο έλαμψε για την εντιμότητά του και αναμφίβολα εξακολουθεί να αποτελεί ένα μεγάλο πρότυπο αξιοπρέπειας για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής.
Στην εποχή μας, η διαφθορά και η επιβολή του μοντέλου που είναι γνωστό ως νεοφιλελεύθερο (άγριος καπιταλισμός) έχει δημιουργήσει σε ορισμένα έθνη της Αμερικής μας ένα επείγον πρόβλημα που πρέπει να εξαλειφθεί. Η διαφθορά δημιούργησε οξείες πολιτικές κρίσεις και την επιβολή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, το οποίο δημιούργησε ανεργία και φυγή εργατικού δυναμικού προς τις ανεπτυγμένες χώρες.
Αυτή τη στιγμή, το περιφερειακό σκηνικό διαθέτει πιο πολλές προοδευτικές κυβερνήσεις και πολύ λιγότερες νεοσυντηρητικές και σαφώς φιλοϊμπεριαλιστικές κυβερνήσεις, όπως αυτές της Αργεντινής με τον Χαβιέρ Μιλέι, του Περού, που κυβερνάται από την πραξικοπηματία Ντίνα Μπολουάρτε, και της Κόστα Ρίκα με τον Ροντρίγκο Αλμπέρτο Τσάβες, έναν νεοφιλελεύθερο οικονομολόγο, μεταξύ άλλων μειοψηφικών κυβερνήσεων στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής.
Την εποχή του Σαντίνο, όταν στη χώρα του επενέβησαν τα βορειοαμερικανικά στρατεύματα, ο Χουάν Μπαουτίστα Σακάσα ήταν επίσημα στην εξουσία. Ωστόσο, η Ουάσινγκτον, επιχειρώντας να εφαρμόσει το μοντέλο της πολιτικοστρατιωτικής κυριαρχίας της, ηττήθηκε από τους αντάρτες Σαντινίστας και πριν εγκαταλείψει τη Νικαράγουα, εγκατέστησε τον στρατηγό Αναστάσιο Σομόζα Γκαρσία στη δομή της Εθνικής Φρουράς.
Εναν αχυράνθρωπο του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος, μαζί με την Εθνική Φρουρά, επρόκειτο να γίνει πρότυπο της βορειοαμερικανικής κυριαρχίας στην Δική μας Αμερική. Έτσι, μετά τη θυσία του Σαντίνο στις 21 Φεβρουαρίου 1934, διάφορες στρατιωτικές δικτατορίες εμφανίστηκαν στη σκηνή της Λατινικής Αμερικής κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1930, 1940 και 1950. Η περίοδος αυτή διακόπηκε από τον θρίαμβο της Κουβανικής Επανάστασης την 1η Ιανουαρίου 1959.
Ωστόσο, με τον θρίαμβο της επανάστασης στην Κούβα, νέες στρατιωτικές δικτατορίες εμφανίστηκαν στην περιοχή με την υποστήριξη του Λευκού Οίκου, με κύριο πρότυπο αυτό του Αναστάζιο Σομόζα Γκαρσία, το οποίο αναπαράχθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη δικτατορία του Αουγκούστο Πινοσέτ στη Χιλή, μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα κατά του προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε τον Σεπτέμβριο του 1973.
Το παράδειγμα και η σκέψη του Αουγκούστο Σ. Σαντίνο ήταν τόσο υπερβατικά που τελικά στις 19 Ιουλίου 1979, οι ιδέες του υλοποίησαν τον θρίαμβο της Λαϊκής Σαντινίστικης Επανάστασης, η οποία εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα, 130 χρόνια μετά τη γέννηση του Στρατηγού των Ελεύθερων Ανθρώπων.
Οι απόπειρες πραξικοπήματος της λατινοαμερικάνικης ακροδεξιάς, με την υποστήριξη του Λευκού Οίκου και του προέδρου του Ντόναλντ Τραμπ, εξακολουθούν να είναι παρούσες. Επί του παρόντος έχουν προσπαθήσει να ανατρέψουν τις επαναστατικές διαδικασίες που, λόγω της αντιιμπεριαλιστικής τους στάσης, όπως η Κούβα, η Βενεζουέλα και η ίδια η Νικαράγουα, αποτελούν εμπόδιο για τον επαναστατικό αγώνα στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής και στον κόσμο.
Οι απόπειρες πραξικοπήματος της λατινοαμερικάνικης ακροδεξιάς, με την υποστήριξη του Λευκού Οίκου και του προέδρου του Ντόναλντ Τραμπ, εξακολουθούν να είναι παρούσες. Σήμερα επιδιώκουν να ανατρέψουν τις επαναστατικές διαδικασίες που, λόγω της αντιιμπεριαλιστικής τους στάσης —όπως αυτή της Κούβας, της Βενεζουέλας και της ίδιας της Νικαράγουας— αποτελούν ένα ανάχωμα του επαναστατικό αγώνα στη λατινοαμερικανική περιοχή και στον κόσμο.
Ως εκ τούτου, απέναντι στη νεοφιλελεύθερη διαφθορά διαφόρων πολιτικών παραγόντων στην Δική μας Αμερική, το παράδειγμα και η αμόλυντη εικόνα του Σαντίνο ξεχωρίζουν όλο και περισσότερο ως παράδειγμα λατινοαμερικανικής αξιοπρέπειας και καταπολέμησης της διαφθοράς.
Ας θυμηθούμε τα λόγια του όταν είπε: «(...) πίστευα, όταν μπήκα σε αυτή την επιχείρηση, ότι θα έβγαινα από αυτήν μόνο νεκρός. Θεώρησα ότι αυτό ήταν απαραίτητο για την ελευθερία της Νικαράγουας και για να υψωθεί η σημαία της αξιοπρέπειας στις ινδοϊσπανικές χώρες μας».
