Εδώ στο Καράκας, στην καρδιά της Μπολιβαριανής Επανάστασης και του αγώνα για την ενοποίηση και την απελευθέρωση της δικής μας Αμερικής, νιώθουμε το βάρος δύο αιώνων του Δόγματος Μονρόε, μέσω του οποίου οι ΗΠΑ αυτοανακηρύχθηκαν σε μοναδικό αποικιοκράτη αυτής της ηπείρου, απωθώντας σταδιακά στο περιθώριο αρχικά τους Ισπανούς και Πορτογάλους αποικιοκράτες και αργότερα τους Βρετανούς χρηματιστές.
Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, είτε καταπιεζόμενοι κατευθείαν από κυβερνήσεις, όπως στον Παναμά, είτε μέσω της επιβολής, όπως στη Χιλή του Πινοσέτ, είτε μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού, όπως στη υπερχρεωμένη Αργεντινή, δεν έχουν γνωρίσει ούτε την ειρήνη ούτε την ευημερία για την οποία αγωνίστηκαν οι αντιαποικιοκράτες πρόγονοί τους.
Ο κόσμος εδώ μπορεί να κατανοήσει πλήρως την απελπισία και την ταπείνωση των εργαζομένων που κάποτε ζούσαν στην περήφανη και ανεξάρτητη Ουκρανική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία, που όμως απώλεσαν το τελευταίο ίχνος κυριαρχίας τους το 2014, όταν ένα δεύτερο πραξικόπημα που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ θα ανέτρεπε την εκλεγμένη κυβέρνησή τους και θα τοποθετούσε μια φασιστική χούντα στην εξουσία.
Η ιστορία μιας ελεγχόμενης από τις ΗΠΑ κυβέρνησης-μαριονέτας, της οποίας ο ρόλος είναι να λαδώνει τον τροχό της λεηλασίας της οικονομίας από τις μεγάλες επιχειρήσεις, να κλείνει όλα τα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης της αντιπολίτευσης και να επιβλέπει την εκπαίδευση ενός φασιστικού στρατού εντολοδόχων (που θα στρέφεται ενάντια σε ντόπιους και γείτονες με ανεξάρτητη σκέψη) δεν είναι καινούργια για όλους σε αυτή την ήπειρο, οι οποίοι έχουν αγωνιστεί παντού για να απελευθερωθούν από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του θείου Σαμ, από τη Γουατεμάλα και την Κολομβία μέχρι τη Χιλή και το Περού.
Αλλά αυτή η ιστορία καταπίεσης είναι επίσης ιστορία αντίστασης. Επί δύο αιώνες, οι λαοί της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται.
Κάποιες φορές αντιστάθηκαν με ένοπλο αγώνα, όπως στον πόλεμο της ανεξαρτησίας της Αϊτής, στις επαναστάσεις της Κούβας και της Νικαράγουας ή στους λαϊκούς πολέμους στη Γουατεμάλα, το Περού και την Κολομβία. Κάποιες φορές, έχουν πραγματοποιήσει μαζικές εξεγέρσεις στους δρόμους, όπως είδαμε πρόσφατα στη Βολιβία. Και άλλες φορές, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, έφεραν τους επαναστάτες ηγέτες τους στην εξουσία μέσω της κάλπης, όπως τον Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα ή τον Κομαντάντε Ντανιέλ Ορτέγκα στη Νικαράγουα.
Ο λαός εδώ έχει αποδείξει χίλιες φορές την αλήθεια των λόγων του μεγάλου Αμερικανού μαχητή της ελευθερίας Paul Robeson, όταν είπε ότι "η θέληση του λαού για απελευθέρωση είναι ισχυρότερη από τις ατομικές βόμβες".
Ή όπως ο κουβανικός λαός, που συγκεντρώθηκε το 1960 μετά τη νίκη της επανάστασής του, γράφοντας στη διακήρυξη της Αβάνας: "Αυτή η συνέλευση καταδικάζει τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια και τις εταιρείες που συνεχώς λεηλατούν τον πλούτο μας, εκμεταλλεύονται τους εργάτες και τους αγρότες μας, ρουφουν το αίμα στις οικονομίες μας για να τις κρατήσουν σε κατάσταση καθυστέρησης και υποτάσσουν την πολιτική της Λατινικής Αμερικής στα σχέδια και τα συμφέροντά τους".
Από την Ουκρανία μέχρι την Κολομβία και σε όλο το δυτικό ημισφαίριο, οι δολοφονίες και τα πραξικοπήματα, , αποδεικνύουν αποφασιστικά τα λόγια του συντρόφου Λένιν, ότι ο ιμπεριαλισμός επιδιώκει την κυριαρχία και όχι τη δημοκρατία.
Όπου κι αν κοιτάξουμε στον κόσμο, εμφανίζονται οι αποδείξεις ότι οι αντιιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις της Ρωσίας, της Κίνας, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας και του Ιράν έχουν δίκιο να χαρακτηρίζουν τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ ως "ανίκανους να φτάσουν σε συμφωνία ". Από τις αθετημένες υποσχέσεις τους προς τους ιθαγενείς πληθυσμούς της δικής τους επικράτειας ή τη παραβιασμένη συνθήκη της Νέας Γρανάδας, από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα, οι ΗΠΑ δεν εκπλήρωσαν ποτέ τους όρους μιας συμφωνίας όταν ένιωθαν αρκετά ισχυρές για να την αγνοήσουν.
Δεδομένου ότι ο ιμπεριαλισμός δεν ενδιαφέρεται για τον ανθρώπινο πόνο, τη λογική την ανθρώπινη λογική, δεδομένου ότι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει είναι η γλώσσα της βίας, υπάρχει μόνο ένας δρόμος ανοιχτός για τις μάζες που αναζητούν ανακούφιση και απελευθέρωση: Nα ενωθούν και να δημιουργήσουν μια δύναμη πολύ ισχυρή για να αγνοηθεί ή να ηττηθεί.
Όπως έχουν διαπιστώσει πολλοί επαναστάτες μαχητές: οι ιμπεριαλιστές δεν είναι τόσο ισχυροί όσο φαίνονται, αρκεί να γνωρίζουμε πώς να ορθώσουμε το ανάστημά μας εναντίον τους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επαναστατικές και προοδευτικές κυβερνήσεις αυτής της περιοχής έχουν εργαστεί τόσο σκληρά για να δημιουργήσουν ένα δίκτυο περιφερειακών θεσμών, όπως είναι η ALBA και η CELAC, που μπορούν να φέρουν κοντά τα καταπιεσμένα έθνη της Λατινικής Αμερικής και να τους επιτρέψουν να συνεργαστούν με αμοιβαίο σεβασμό, να συμπαραταχθούν εναντίον του οικονομικού και στρατιωτικού καταναγκασμού των ΗΠΑ, να ορθώσουν το ανάστημά τους για τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των λαών τους.
Δεν ήταν τυχαίο ότι ο σύντροφος Φιντέλ Κάστρο χαιρέτισε την ίδρυση της ALBA με τα εξής λόγια: "Ποιος πρέπει να είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από αυτή την ιδέα; Οι Βενεζουελάνοι, γιατί οι Βενεζουελάνοι την εγκαινίασαν στην αμερικανική ήπειρο, γιατί ο Μπολίβαρ είναι γιος της Βενεζουέλας και ο Μπολίβαρ είναι ο πατέρας της ιδέας, της ένωσης των λαών της Αμερικής".
Η κατανόηση της ανάγκης για τη μέγιστη δυνατή ενότητα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ήταν αυτό που παρακίνησε τη Βραζιλία να συμμετάσχει στο σχηματισμό της συμμαχίας των BRICS, η οποία βρίσκεται τώρα στο κέντρο μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων που παλεύει να γεννηθεί και την οποία οι γκάνγκστερ των Γιάνκηδων προσπαθούν τόσο απεγνωσμένα να στραγγαλίσουν στην κούνια της.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ορισμένες προοδευτικές κυβερνήσεις στην περιοχή αυτή έχουν αρχίσει να εμπλέκονται σε στρατιωτική συνεργασία με την ανεξάρτητη Ρωσία. Και είναι ο λόγος για τον οποίο τόσοι πολλοί έχουν καλωσορίσει την υποδομή, την τεχνολογία και την αναπτυξιακή συνεργασία που προσφέρει η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, ιδίως μέσω του δυτικού τμήματος του δικτύου Belt and Road.
Κατανοώντας την αλήθεια των λόγων ενός άλλου Βορειοαμερικανού μαχητής της ελευθερίας, του Μάλκολμ Χ, ο οποίος σημείωσε ότι, αν τις αφήσουμε, "οι εφημερίδες θα μας κάνουν να μισούμε τους ανθρώπους που καταπιέζονται και να αγαπάμε τους ανθρώπους που καταπιέζουν", οι προοδευτικές κυβερνήσεις σε όλη την περιοχή έχουν χρηματοδοτήσει αντιιμπεριαλιστικά μέσα ενημέρωσης όπως το Telesur της Βενεζουέλας και η Granma της Κούβας, τα οποία εργάζονται για να αποκαλύψουν τα προπαγανδιστικά ψέματα των ελεγχόμενων από το βορειοαμερικανικό μιντιακό και των τοπικών λακέδων τους, προπαγάνδα που αποσκοπεί στο να κρατήσει το λαό μας μπερδεμένο, αποπροσανατολισμένο, διχασμένο και αδύναμο.
Με τα λόγια του συντρόφου Φιντέλ: «Ποια είναι η μοίρα των βαλκανοποιημένων χωρών της Αμερικής μας αν δεν ενωθούν, αν δεν ενοποιηθούν»;
Ας θυμηθούμε επίσης τα λόγια ενός άλλου μεγάλου τέκνου της Αμερικής, του συντρόφου Τσε Γκεβάρα, ο οποίος βλέποντας την ήττα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ είδε τι σήμαινε αυτή για ολόκληρο τον καταπιεσμένο κόσμο, λέγοντας: «Τι φωτεινό μέλλον θα ήταν ορατό για μας αν δύο, τρία ή πολλά Βιετνάμ άνθιζαν σε όλο τον κόσμο με τα αλλεπάλληλα πλήγματά τους εναντίον του ιμπεριαλισμού που θα τον υποχρέωναν να διασκορπίσει τις δυνάμεις του υπό το βάρος της επίθεσης!»
Σύντροφοι, το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία έχει χαράξει τη διαχωριστική γραμμή σε όλο τον πλανήτη και έχει θέσει το ζήτημα ποιος είναι με ποιον για όλους όσους θέλουν να το δουν. Ήλθε η ώρα για όλους εκείνους που αναζητούν την ελευθερία να δώσουν στον κόσμο να καταλάβει ότι έχουμε μια πλευρά σε αυτόν τον πόλεμο, τον οποίο οι ιμπεριαλιστές διεξάγουν για να διατηρήσουν τη θέση τους ως αφέντες του κόσμου μας που υποφέρει και να κρατήσουν όλους εμάς σκλάβους.
Ακριβώς όπως οι ιμπεριαλιστές συνασπίζονται αντιμέτωποι με την οικονομική τους κρίση, προσπαθώντας να σώσουν τη θέση τους και το σύστημά τους, έτσι ακριβώς και οι λαϊκές μάζες σε όλο τον κόσμο που υφίστανται την καταπίεση και την εκμετάλλευση πρέπει να ενωθούν ώστε να βρουν τη δύναμη στην ενότητα και τη νίκη μέσα από την αντίσταση.
Ας τρέμουν οι ιμπεριαλιστές στην προοπτική των ενωμένων και εξεγερμένων λαών του κόσμου. Ας καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να νικήσουμε μια για πάντα αυτόν τον εχθρό της ανθρωπότητας. Και ας θυμόμαστε, καθώς συσπειρωνόμαστε, το λαμπρό μέλλον που μας περιμένει στην πλευρά της νίκης, και τα λόγια του Καρλ Μαρξ ότι πράγματι δεν έχουμε «τίποτα να χάσουμε παρά μόνο τις αλυσίδες μας» και «έναν ολόκληρο κόσμο να κερδίσουμε».
Καμία συνεργασία με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο!
Ήττα στην καθοδηγούμενη από το ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστική συμμαχία!
Νίκη στην αντίσταση!
Yankees go home!
