Πηγή: Cubadebate
Το να καθοδηγείς οποιοδήποτε λαό σε καιρό κρίσης, αποτελεί υπεράνθρωπη προσπάθεια. Χωρίς αυτούς, οι αλλαγές θα ήταν αδύνατες. Μια τέτοια συνάντηση όπως αυτή, όπου παρευρίσκονται πάνω από χίλιοι αντιπρόσωποι επιλεγμένοι από τον ίδιο τον επαναστατικό λαό και στους οποίους έδωσε την εξουσία να τον εκπροσωπήσουν, αποτελεί για όλους τη μεγαλύτερη τιμή που έχει δεχθεί κανείς στη ζωή του. Σε αυτό, προστίθεται και το προνόμιο του να είσαι επαναστάτης, το οποίο είναι καρπός της ίδιας μας της συνείδησης.
Γιατί έγινα σοσιαλιστής ή, για να το πω ακόμα πιο ξεκάθαρα, γιατί έγινα κομμουνιστής; Αυτή η λέξη έχει αποτελέσει την πιο διαστρεβλωμένη και συκοφαντημένη έννοια της ιστορίας από εκείνους που είχαν το προνόμιο να εκμεταλλεύονται τους φτωχούς, που τους απογύμνωσαν αφού τους στέρησαν κάθε υλικό αγαθό που προέρχεται από την εργασία, αφού τους στέρησαν το ταλέντο και την ανθρώπινη ενέργεια. Από τότε ο άνθρωπος ζει σε αυτό το δίλημμα μέσα στο βάθος του ατέρμονου χρόνου. Γνωρίζω ότι εσείς δεν χρειάζεστε τέτοιες επεξηγήσεις, ίσως όμως τις χρειάζονται κάποιοι από αυτούς που μας ακούν.
Το λέω απλώς για να γίνει καλύτερα κατανοητό ότι δεν είμαι αδαής, εξτρεμιστής, ούτε και τυφλός, ούτε και απέκτησα την ιδεολογία μου για τον εαυτό μου, μελετώντας οικονομία.
Δεν είχα δάσκαλο όταν ήμουν φοιτητής της νομικής και των κοινωνικών επιστημών, στις οποίες (η οικονομία) έχει μεγάλη βαρύτητα. Ασφαλώς τότε ήμουν μόνο 20 χρονών και είχα κλίση προς τον αθλητισμό και την ορειβασία. Δεν είχα δάσκαλο να με βοηθήσει στη μελέτη του μαρξισμού-λενινισμού. Δεν ήμουν τίποτα παραπάνω από θεωρητικός και, ασφαλώς, είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στην Σοβιετική Ένωση. Στο περιφρονημένο έργο του Λένιν, ύστερα από 70 χρόνια Επανάστασης. Τι ιστορικό μάθημα! Ήμαστε σε θέση να δηλώσουμε ότι δεν πρέπει να περάσουν άλλα 70 χρόνια για να συμβεί κάποιο γεγονός σαν τη Ρώσικη Επανάσταση, ώστε η ανθρωπότητα να έχει μπροστά της ένα παράδειγμα μιας μεγαλειώδους Κοινωνικής Επανάστασης που αποτέλεσε ένα τεράστιο βήμα στον αγώνα ενάντια στην αποικιοκρατία και τον αχώριστο σύντροφό της, τον ιμπεριαλισμό.
Παρόλα αυτά, ίσως ο πιο μεγάλος κίνδυνος που σήμερα επικρέμεται πάνω στη γη να προέρχεται από τη καταστροφική δύναμη του μοντέρνου στρατιωτικού εξοπλισμού, ο οποίος θα μπορούσε να υποσκάψει την ειρήνη στον πλανήτη και να καταστήσει αδύνατη την ανθρώπινη ζωή πάνω στην επιφάνεια της γης.
Θα εξαφανιζόταν το είδος, όπως εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι, ίσως θα υπήρχε χρόνος για νέες μορφές νοήμονος ζωής ή ίσως η θερμότητα του ήλιου θα αυξανόταν τόσο μέχρι να βυθίσει όλους τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος και των δορυφόρων του, όπως παραδέχεται μεγάλος αριθμός επιστημόνων. Όντας αληθείς πολλές από αυτές τις θεωρίες, τις οποίες εμείς οι αδαείς δεν αγνοούμε, ο πρακτικός άνθρωπος πρέπει να μάθει περισσότερα πάνω σε αυτό και να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Εάν το ανθρώπινο είδος επιβιώσει για ένα πολύ μεγαλύτερο διάστημα χρόνου, οι μελλοντικές γενιές θα αποκτήσουν μεγαλύτερη γνώση από εμάς, αν και θα πρέπει πρωτίστως να επιλύσουν ένα μεγάλο πρόβλημα. Πώς να θρέψουν τις χιλιάδες εκατομμύρια ανθρώπων των οποίων η πραγματικότητα θα ερχόταν σε αναπόφευκτη σύγκρουση με τους περιορισμούς πόσιμου νερού και φυσικών πόρων που χρειάζονται;
Μερικοί ή ίσως και πολλοί από εσάς να αναρωτιούνται που βρίσκεται το πολιτικό σε αυτήν την ομιλία. Πιστέψτε με, θλίβομαι που το λέω, όμως η πολιτική βρίσκεται εδώ σε αυτά τα μετριοπαθή λόγια. Μακάρι πολλοί άνθρωποι να ανησυχούσαμε για αυτές τις πραγματικότητες και να μην συνεχίζαμε, όπως τον καιρό του Αδάμ και της Εύας, να τρώμε από τους απαγορευμένους καρπούς. Ποιος θα θρέψει τους διψασμένους λαούς της Αφρικής, που δεν έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία, που δεν έχουν βροχές, ούτε ταμιευτήρες νερού, ούτε και άλλα υπόγεια αποθέματα εκτός από αυτά που είναι κάτω από την έρημο; Θα δούμε τι θα πουν οι κυβερνήσεις που σχεδόν στο σύνολό τους υπέγραψαν τις δεσμεύσεις για την κλιματική αλλαγή.
Πρέπει να σφυροκοπούμε συνεχώς πάνω σε αυτά τα θέματα και δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο από το αναγκαίο.
Σύντομα θα συμπληρώσω τα 90 μου χρόνια. Ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό αυτή η σκέψη και ποτέ δεν έκανα προσπάθεια για αυτό, ήταν καπρίτσιο της τύχης. Σύντομα θα είμαι κι εγώ όπως όλοι οι υπόλοιποι. Για όλους θα έρθει η σειρά μας, όμως θα μείνουν οι ιδέες των κουβανών κομμουνιστών σαν απόδειξη ότι, σε αυτόν τον πλανήτη, αν εργαστούμε πυρετωδώς και με αξιοπρέπεια μπορούμε να παράγουμε τα υλικά και πολιτιστικά αγαθά που χρειάζονται οι άνθρωποι και οφείλουμε να αγωνιστούμε χωρίς ανάπαυλα για να τα αποκτήσουμε. Στα αδέρφια μας στη Λατινική Αμερική και σε ολόκληρο τον κόσμο πρέπει να μεταδώσουμε το μήνυμα ότι ο κουβανικός λαός θα νικήσει.
Ίσως να είναι από τις τελευταίες φορές που μιλώ σε αυτήν την αίθουσα. Ψήφισα όλους τους υποψηφίους που προτάθηκαν από το Συνέδριο και ευχαριστώ για την πρόσκληση και την τιμή που μου κάνατε να με ακούσετε. Σας συγχαίρω όλους, και πρώτα από όλα, τον σύντροφο Ραούλ Κάστρο για την εξαιρετική του προσπάθεια.
Θα επιχειρήσουμε αυτήν την πορεία και θα τελειοποιήσουμε ότι πρέπει να τελειοποιηθεί, με πίστη και αφοσίωση και με ενωμένες τις δυνάμεις, όπως ο Μαρτί, ο Μασέο και ο Γκόμες, σε μια ασταμάτητη πορεία προς τα μπρος.
Φιντέλ Κάστρο Ρους
19 Απριλίου 2016, στο κλείσιμο του 7ου Συνεδρίου του Κόμματος
