Πολιτική Διακήρυξη της Συνόδου Κορυφής της CΕLAC

Πηγή: Granma

(της Angelica Paredes López)

Η 4η Σύνοδος Κορυφής της Κοινότητας Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC), που πραγματοποιήθηκε τον Γενάρη του 2016 στο Κίτο, πρωτεύουσα του Εκουαδόρ, ενέκρινε Πολιτική Διακήρυξη που αναζητά τρόπους για την συνέχιση της διαδικασίας περιφερειακής ολοκλήρωσης και τη διατήρηση της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής ως Ζώνη Ειρήνης.

Μέσα σε ένα σύνθετο σκηνικό, όπου η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική συνεχίζει να συμβάλει στην ενότητα μέσω της διαφορετικότητας, το κείμενο που εγκρίθηκε περιλαμβάνει την πλειοψηφία των θεμάτων που ενδιαφέρουν τις χώρες και την περιοχή και επιβεβαιώνει της αναγκαιότητα να εδραιώσουμε τις κοινές θέσεις και να προχωρήσουμε μέχρι την ολοκλήρωση, που έχει βαθιές ιστορικές ρίζες.

Στο κείμενο, που διατυπώνεται σε 81 παραγράφους, υπογραμμίζεται η θέληση να ισχυροποιηθεί η Celac σαν μηχανισμός συγκεντροποίησης περιφερειακής πολιτικής, στη βάση των αρχών της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαίου.

Μία από τις πιο σημαντικές θέσεις του είναι η διατήρηση της περιφερειακής δέσμευσης, να κηρυχτεί η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική Ζώνη Ειρήνης, που διατυπώθηκε από τους αρχηγούς Κρατών, στην Σύνοδο της Αβάνας στις 29 Γενάρη 2014, κατά την 2η Σύνοδο Κορυφής της Celac.

Σε αυτή τη βάση, το κείμενο καταδικάζει όλες τις απόπειρες αποσταθεροποίησης της κυριαρχίας, της πολιτικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών της Celac, την επιβολή μονόπλευρων κυρώσεων, τη διακίνηση ανθρώπων και όλες τις μορφές εγκλημάτων στον κυβερνοχώρο.

Σε αυτό το πνεύμα, η Πολιτική Διακήρυξη του Κίτο καταδικάζει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο, τον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό που επιβάλουν οι ΗΠΑ στην Κούβα εδώ και πάνω από πέντε δεκαετίες. Με σαφή τρόπο ζητείται να μπει τέλος σε αυτή την πολιτική και ταυτόχρονα καλείται ο πρόεδρος των ΗΠΑ να χρησιμοποιήσει τις εκτεταμένες εκτελεστικές του αρμοδιότητες για να τροποποιήσει την εφαρμογή του αποκλεισμού.

Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός, ότι πρώτη φορά μια Σύνοδος Κορυφής της Celac, περιλαμβάνει στην Πολιτική της Διακήρυξη την επιστροφή στην Κούβα του εδάφους που καταλαμβάνει η Ναυτική Βάση των ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο, ένα κομβικό ζήτημα στην διαδικασία ομαλοποίησης των σχέσεων των δύο χωρών.

Όσον αφορά το μεταναστευτικό, η διακήρυξη καλεί τις χώρες αποδοχής μεταναστών, να βάλουν τέλος στις πολιτικές επιλεκτικής μεταχείρισης με βάση τη χώρα καταγωγής τους. Πάνω σε αυτό το ειδικό θέμα, για πρώτη επίσης φορά, η Celac ενέκρινε μια Ειδική Διακήρυξη που καλεί τις χώρες που εφαρμόζουν επιλεκτικές πολιτικές απέναντι στους μετανάστες, όπως η λεγόμενη πολιτική του “pies secos-pies mojados” (στεγνά πόδια - βρεγμένα πόδια), να βάλουν τέλος στις δυσκολίες που προκαλούν στα κράτη της περιοχής.

Το περιεχόμενο της Πολιτικής Διακήρυξης του Κίτο είναι ευρύ και με διαφορετικότητα, αλλά πάνω απ' όλα, επικεντρώνει την προσοχή του στα πιο επείγοντα και αναγκαία, για μια περιοχή που συνεχίζει να βιώνει την μεγαλύτερη ανισότητα του πλανήτη.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία, η ειρήνη και η ασφάλεια, τα μονόπλευρα μέτρα, η βιώσιμη ανάπτυξη, η κλιματική αλλαγή, το περιβάλλον, η εργασία, η συνεργασία και η Τεχνολογία της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών, με μια έκκληση για την ειρηνική τους χρήση, φιγουράρουν στα θέματα που περιλαμβάνονται στο κείμενο που εγκρίθηκε μέσα από εντατικές διαβουλεύσεις και συσκέψεις ανάμεσα στους εθνικούς συντονιστές και σε ειδικούς.

Άλλα κομβικά ζητήματα, όπως η χρηματοδότηση για την ανάπτυξη, ο πολιτισμός, τα ναρκωτικά, το φυσικό περιβάλλον, η μεταρρύθμιση των Ηνωμένων Εθνών, η σχέση με τους εξωπεριφερειακούς εταίρους, η συμμετοχή σε διεθνή φόρουμ, η αποαποικιοποίηση, συμπεριλαμβανομένου και του Πουέρτο Ρίκο, ως ενός έθνους της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, συμπεριελήφθησαν σε ένα ουσιαστικό κείμενο που εκφράζει πλήρη συνείδηση των προκλήσεων που έχει μπροστά της η Celac, μέσα στο γεωπολιτικό περιφερειακό πλαίσιο και τη διεθνή κατάσταση.

Η Διακήρυξη εκφράζει την ισχυρή αναγκαιότητα της Κοινότητας των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής να δράσουν ενωμένα, σαν ένα σώμα, για να εδραιώσουν την διαδικασία τους ολοκλήρωσης, να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης και να διαφυλάξουν την Λατινική Αμερική και την Καραϊβική σαν μια Ζώνη Ειρήνης, πράγμα που δεν μεταφράζεται μόνο στην απουσία πολέμου, αλλά σε μια πραγματική παρουσία της δικαιοσύνης, της ισότητας και των ευκαιριών για όλους.

Στην πόλη του Κίτο, οι αντιπρόσωποι από 33 ανεξάρτητα κράτη της περιοχής, υπέγραψαν θέσεις για να αρθρώσουν μια κοινή στρατηγική, μια εναρμονισμένη πολιτική, πέρα από διαφορές και την πραγματικότητα κάθε μιας χώρας. Χωρίς αμφιβολία, το κείμενο που εγκρίθηκε στην πρωτεύουσα του Εκουαδόρ είναι έκφραση της πολιτικής βούλησης των κυβερνήσεων να σεβαστούν την διαφορετικότητα και την κυριαρχία των Κρατών, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, της εδαφικής ακεραιότητας και της μη επέμβασης στα εσωτερικά θέματα κάθε χώρας.

Η Κούβα μέσω του προέδρου της Ραούλ Κάστρο, έκανε καθαρό στην ιδρυτική Σύνοδο Κορυφής στο Καράκας το 2011, ότι “Η Κοινότητα των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής είναι το πιο πολύτιμο έργο μας. Συμβολικά, εδραιώνει την έννοια μιας περιοχής ελεύθερης και κυρίαρχης, δεσμευμένη σε ένα κοινό πεπρωμένο. Με στρατηγικούς όρους, μας προσφέρει το απαιτούμενο πολιτικό εργαλείο για να ενώσουμε τη θέληση, να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα, να επιλύσουμε διαφορές, να συνεργαστούμε για το καλό των λαών μας και να είμαστε αλληλέγγυοι ο ένας με τον άλλο. Η επιτυχία του θα εξαρτηθεί από το χαρακτήρα και τη σοφία των μελών του, που είμαστε οι 33 ανεξάρτητες χώρες από το Ρίο Μπράβο μέχρι την Παταγονία”.

Η Πολιτική Διακήρυξη που εγκρίθηκε στο Κίτο στις 27 του περασμένου Γενάρη στη διάρκεια της 4ης Συνόδου Κορυφής της Κοινότητας των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC), είναι ένα ντοκουμέντο υποσχόμενο τη δημιουργία ενός κοινού μέλλοντος, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις, που υπογραμμίζει την αξία της Celac σαν ένα χώρο διαλόγου, διαβούλευσης και υπεράσπισης της κυριαρχίας.

Η πορεία έχει χαραχθεί, ας εμπιστευτούμε την σοφία εκείνων που οδηγούν τη μοίρα των λαών μας, της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής.