Αναρτήσεις ανά χώρα

Σάββατο 20 Μαρτίου 2021

Cubainformación: Ο Ευρωπαίος Πρέσβης και η Δημοκρατική Γκιλοτίνα - (video / ελληνικοί υπότιτλοι)

 Πηγή: Cubainformacion - Artículo / José Manzaneda


Τι θα συμβεί σε έναν κουβανό τραγουδιστή αν πει ότι στη χώρα του δεν υπάρχει δικτατορία (1), επαινέσει την ιατρική συνεργασία της Κούβας (2) ή χαιρετίσει τον Πρόεδρο Ντιάς Κανέλ (3); Θα ακυρώσουν τις συναυλίες του στο Μαϊάμι και θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν την καριέρα του (4). Για να γλυτώσει την γκιλοτίνα, ο τραγουδιστής θα αρνηθεί τα πάντα και θα αρχίσει να κραυγάζει κατά της κουβανικής κυβέρνησης, ζητώντας τη συγχώρεση της μαφίας (5).

Τι θα συμβεί στον πρέσβη τη Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κούβα Αλμπέρτο Ναβάρο, αν υπογράψει μαζί με 800 άτομα, μια επιστολή που ζητά από τον Τζο Μπάιντεν τον τερματισμό του αποκλεισμού στο νησί; Ξεσπά ένα πολιτικό και μιντιακό σκάνδαλο και απαιτείται το τέλος της πολιτικής του καριέρας (6). Για να αποφύγει την γκιλοτίνα, ο πρέσβης αφού «επιπλήττεται δεόντως», ζητά συγγνώμη και αποδέχεται ότι ήταν " μια κακή πολιτική απόφαση" και "λάθος" εκείνη η επιστολή(7). Δηλαδή, είναι λάθος να ζητηθεί από τον αρχηγό της αυτοκρατορίας να συμμορφωθεί με τις 28 αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών με το ίδιο αίτημα (8).

Αυτή είναι η πολιτική ελευθερία που απαιτείται από την Κούβα: να υπακούει, χωρίς αμφισβήτηση, αυτούς που κυβερνούν τον κόσμο.

Ας δούμε πώς λειτούργησε ο μηχανισμός πίεσης εναντίον του Πρέσβη Ναβάρο. Η κουβανοαμερικανική ακροδεξιά και η εσωτερική «αντιπολίτευση» σήμανε συναγερμό (9). ΟΙ σύμμαχοί τους, η δεξιά στο Ευρωκοινοβούλιο στέλνουν επιστολή διαμαρτυρίας στον Γιοσέπ Μπορέλ, επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Τα μεγάλα ΜΜΕ θα είναι οι απαραίτητοι συνεργάτες της στρατηγικής πίεσης: "Ζητούν να απολυθεί ο πρέσβης" (10), "Περισσότεροι ευρωβουλευτές ζητούν από τον Μπορέλ να απολύσει τον πρέσβη" (11), "Η πίεση αυξάνεται έτσι ώστε ο Μπορέλ να απολύσει τον πρέσβη "(12) ... Είναι τα πρωτοσέλιδα αυτών των ημερών.

Kαι καθώς εντείνεται η διαμαρτυρία της δεξιάς, μια άλλη επιστολή, υπογεγραμμένη από αριστερές ομάδες προς υποστήριξη του Ναβάρο, μόλις που αναφέρεται στα μέσα ενημέρωσης (13). Και επιστρατεύονται , ως δήθεν «ειδικές φωνές», οντότητες όπως το Κουβανικό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, με έδρα τη Μαδρίτη, η οποία προτείνει « την επαναδιατύπωση των σχέσεων του ευρωπαϊκού μπλοκ με την Αβάνα» (14).

Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό, όταν είναι γνωστό ότι αυτό το Παρατηρητήριο χρηματοδοτείται με 370.000 δολάρια ετησίως από την κυβέρνηση των ΗΠΑ (15); Σημαίνει ότι η τρέχουσα συμφωνία πολιτικού διαλόγου και συνεργασίας Ευρωπαϊκής Ένωσης-Κούβας πρέπει να καταστραφεί για να επιστρέψει στο προηγούμενο καθεστώς κυρώσεων στην Αβάνα.

Σημαίνει επίσης τη διακοπή των λεγόμενων «γύρων διαλόγου για τα ανθρώπινα δικαιώματα», που πραγματοποιήθηκαν έως σήμερα. Επειδή σε αυτές τις συνεδρίες, όπως αυτές που πραγματοποίησε η Κούβα με την κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα (16), τα ανθρώπινα δικαιώματα εξετάζονται στην Κούβα, ναι, αλλά εξετάζονται και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. .Η ΕΕ εκφράζει την κριτική της για την Κούβα, αλλά και η Κούβα απαιτεί δράση, για παράδειγμα, κατά των «φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και των συναφών μορφών μισαλλοδοξίας» στην ευρωπαϊκή επικράτεια (17). Αυτή η αμοιβαιότητα, βεβαίως αποκρύπτεται, στις αναφορές των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης και οργανισμών (18).

Που προβάλουν τις καταγγελίες εναντίον του πρέσβη Ναβάρο από «αντιφρονούντες», όπως η Μπέρτα Σολερ, ο Χοσέ Ντανιέλ Φερέρ ή ο Γκιγιέρμο Φαρίνας (19), αλλά αποκρύπτουν επίσης ότι αυτοί είναι που τα τελευταία χρόνια, έχουν ασκήσει πιέσεις στις ΗΠΑ υπέρ των 242 κυρώσεων που επέβαλε ο Τραμπ στο νησί και προτείνουν ακόμη και στρατιωτική επέμβαση στη χώρα τους (20).

Αλλά υπήρχαν άλλα δύο στοιχεία που πυροδότησαν την οργή της δεξιάς, περισσότερο και από το γράμμα κατά του αποκλεισμού που υπέγραψε ο Ναβάρο. Πρώτον, η δήλωσή του ότι «η Κούβα δεν είναι δικτατορία», καθώς «δεν υπάρχουν τέλειες κοινωνίες» και από την Ευρώπη «δεν θέλουμε να δώσουμε μαθήματα στον υπόλοιπο κόσμο»(21). Αναγνωρίζοντας, με αυτόν τον τρόπο, ότι η επιβολή πολιτικών μοντέλων είναι μια αδικαιολόγητη πράξη αποικιοκρατίας, χωρις αμφιβολία, ένα μεγάλο αμάρτημα.

Αυτές οι δηλώσεις έγιναν στο Cubanet, το οποίο απέχει πολύ από το να είναι «ανεξάρτητο κουβανικό μέσο ενημέρωσης» (22) καθώς, όπως διαβάζουμε στον Τύπο, είναι ένας ιστότοπος που χρηματοδοτείται από τον Λευκό Οίκο με 225.000 δολάρια ετησίως και βεβαίως, υποστηρίζει τον αποκλεισμό του νησιού (23).

Ο πρέσβης Ναβάρο πέρασε επίσης άλλη μια κόκκινη γραμμή: Επαίνεσε την κουβανική ιατρική συνεργασία στην Ευρώπη κατά του Covid-19. "Όταν περάσει η πανδημία, ένα από τα σημάδια που θα αφήσει είναι αυτό το παράδειγμα αλληλεγγύης που δίνει η Κούβα", δήλωσε (24). Ένα μήνυμα που αναμφίβολα πλήττει την εκστρατεία δυσφήμισης ενάντια στις κουβανικές ιατρικές αποστολές, που τις θεωρεί δήθεν «εμπόριο» της Αβάνας (25).

Πριν από λίγες ημέρες, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρώπης, Γιοσέπ Μπορέλ, μίλησε για τη Βολιβία. Περιέγραψε τη σύλληψη αυτών που ηγήθηκαν του πραξικοπήματος το 2019 ως "ανησυχητικό γεγονός" και ζήτησε μια "διαφανή δικαστική διαδικασία χωρίς πολιτική πίεση" (26). Θυμόμαστε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνώρισε τότε την πραξικοπηματική κυβέρνηση(27), της οποίας η καταστολή προκάλεσε 37 θανάτους (28). Ένα ακόμη από τα μαθήματα δημοκρατίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Λατινική Αμερική.