Αναρτήσεις ανά χώρα

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Το 64% των δολοφονιών συνδικαλιστών στον κόσμο γίνονται στην Κολομβία

Πηγή: Telesur

Το 64% των δολοφονιών συνδικαλιστών σε παγκόσμιο επίπεδο καταγράφονται στην Κολομβία, σύμφωνα με δηλώσεις του προέδρου της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CGT) της Κολομβίας, Χούλιο Ρομπέρτο Γκόμες, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη.

Ο Γκόμες σχολίασε ότι πρόκειται για ένα ανησυχητικό στατιστικό δεδομένο για το συνδικαλισμό στη χώρα και ζήτησε την αποκατάσταση των θυμάτων αυτής της μάστιγας. Πρόσθεσε σχετικά με αυτό ότι παρόλο που το οικονομικό πλήγμα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι μεγάλο, το σημαντικότερο είναι η πολιτική και όχι η οικονομική επανόρθωση από την κυβέρνηση και η παροχή ενός πλαισίου συνδικαλιστικής ελευθερίας.


Κατά τη διάρκεια συνόδου των συνδικάτων στη Μπογιακά, οι συνδικαλιστές ηγέτες ζήτησαν μεγαλύτερη δέσμευση από την κυβέρνηση και μέριμνα για τις οικογένειες των θυμάτων, που ανήκαν σε διάφορες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας.

Περισσότερο από το ένα τρίτο των δολοφονημένων συνδικαλιστών μέσα στο 2011 ήταν Κολομβιανοί, σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας στις Βρυξέλλες. Το Μάρτιο του 2012, έρευνα του Προγράμματος Εθνών για την Ανάπτυξη αποκάλυψε ότι μεταξύ 1984 και 2011 καταγράφηκαν περισσότερες από 2.800 δολοφονίες συνδικαλιστικών στελεχών και συνδικαλιζόμενων εργατών στην Κολομβία. Επιπλέον, αναφέρθηκαν 216 εξαφανίσεις, 83 περιπτώσεις βασανιστηρίων και 163 απαγωγές.

Η βία εναντίον των συνδικαλιστών εστιάζεται στα συνδικάτα δασκάλων, εργατών μπανανοφυτειών και της βιομηχανίας πετρελαίου. Τα διαμερίσματα με τα περισσότερα θύματα είναι η κοιλάδα της Κάουκα, Σέσαρ, Αραούκα, Ατλάντικο και Κόρδοβα.

Παρά το περισσότερο ήπιο και συναινετικό προφίλ που έχει πετύχει να περάσει διεθνώς η κυβέρνηση του Χουάν Μανουέλ Σάντος - σε σχέση τουλάχιστο με τον προκάτοχό του Άλβαρο Ουρίβε Βέλες - με κινήσεις όπως η αποκατάσταση των σχέσεων με τη Βενεζουέλα και η έναρξη συνομιλιών με τους αντάρτες FARC, οι διώξεις κατά φοιτητών και συνδικαλιστών παραμένουν ανοιχτές πληγές στην κοινωνία της Κολομβίας, μαζί τις εστίες ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ στρατού, παραστρατιωτικών  και ανταρτών και τα καρτέλ των ναρκωτικών.