Πηγές: aporrea.org, venezuelanalysis.com
H εικόνα μιας νεαρής γυναίκας μπροστά στο φέρετρο του
προέδρου Ούγκο Τσάβες με το ένα χέρι στην καρδιά και την αριστερή γροθιά
ψηλά έκανε το γύρο του κόσμου για να γίνει το σύμβολο της συνέχειας της
Μπολιβαριανής Επανάστασης την προηγούμενη Πέμπτη 7 Μαρτίου. Τραβηγμένη από το φωτογράφο Εφραίν Γκονσάλες, έγινε αμέσως
μια από τις πιο διαδομένες εικόνες των εκδηλώσεων στη μνήμη του Ούγκο
Τσάβες.
Τολμηρή, πιστή, μαχητική και συγκινητική, η
εικόνα έφτασε στα ειδησεογραφικά πρακτορεία της Ισπανίας, της
Αργεντινής, της Κούβας, των Ηνωμένων Πολιτειών, ακόμα και της Ασίας. Η
εικονιζόμενη είναι η Λισέτ Παβόν, μια νέα η οποία στα 23 χρόνια της λέει
ότι γεννήθηκε μέσα στην Επανάσταση, το Σεπτέμβρη του 1989, και η πρώτη
της ανάμνηση από τον Τσάβες ήταν στα εννιά της όταν τον είδε να λέει
«Για την ώρα» [1] και γνώριζε ότι επρόκειτο να γίνει πρόεδρος της χώρας.
Η
Λισέτ, το πέμπτο παιδί ανάμεσα σε έξι αδέλφια, είναι μέλος της
πολιτοφυλακής (milicia) που υπάγεται στο τάγμα Πέδρο Μαρία Μοράντες και
ζει στην εργατική συνοικία του Σαν Κριστόμπαλ, στην πολιτεία Τατσίρα
[2]. Έχει ένα γιό επτά ετών που πηγαίνει στη δευτέρα τάξη του δημοτικού,
«επίσης επαναστάτη αγωνιστή», σύμφωνα με τα λεγόμενά της.
«Μου
βγήκε από την ψυχή, δεν το σκέφτηκα. Ήθελα μόνο να ξέρει ο κομαντάντε
ότι είναι ζωντανός, εδώ – λέει αγγίζοντας την καρδιά της – σε καθένα από
εμάς και ότι η κληρονομιά του θα συνεχίσει ζωντανή στον αγώνα του
καθενός από εμάς», εξηγεί η Παβόν σχετικά με τη χειρονομία της,
υψώνοντας την αριστερή της γροθιά.
Η Εθνική
Μπολιβαριανή Πολιτοφυλακή είναι συστατικό της εφεδρείας των Εθνικών
Μπολιβαριανών Ενόπλων Δυνάμεων. Δημιουργήθηκε από τον πρόεδρο Τσάβες
στις 22 Ιουλίου του 2008 και περιλαμβάνει εκατοντάδες χιλιάδες ένοπλους,
πολίτες και στρατιωτικούς.
Η μιλισιάνα ήρθε για την
κηδεία του αγαπημένου της προέδρου μαζί με το λοχία Ρόναλντ Σεντένο,
επικεφαλής της τοπικής πολιτοφυλακής, και τις συντρόφισσες Εμπερατρίς
Μπεσέρα, γιατρό του προγράμματος Barrio Adentro και Γιαχάιρα Ντουάρτε,
σύμβουλο υγείας. Το δυσάρεστο νέο το έμαθε από τη μητέρα της και
ξεκίνησε αμέσως την Τρίτη με μόνο 200 μπολίβαρ για να φτάσει στο Καράκας
μετά από 3 αλλαγές λεωφορείων και πάνω από 24 ώρες ταξίδι το απόγευμα
της Τετάρτης.
Με τα ίδια ρούχα με τα οποία ξεκίνησε από
το σπίτι, ελάχιστα τρόφιμα και λίγο νερό ο Λισέτ, η Εμπερατρίς, η
Γιαχάιρα και ο Ρόναλντ έκαναν το ταξίδι μέχρι τη Στρατιωτική Ακαδημία.
Περίμεναν μέχρι τα μεσάνυχτα της Πέμπτης, οπόταν και επέτρεψαν την
είσοδο στο παρεκκλήσι.
«Έφτασα και ήθελα να τον αγγίζω,
να του πω ότι μας έβγαλε τις παρωπίδες, ότι τώρα υπάρχει αγώνας και
χάρη σ’ αυτόν έχουμε πατρίδα. Δεν έχω λόγια για να εξηγήσω αυτό που
νιώθω για τον Τσάβες, είναι ένας έρωτας», λέει και κάνει μια παύση. Το
λεπτό της κάτω χείλος τρέμει πριν προσθέσει, «πολύ μεγάλος».
Η
Λισέτ για την ώρα πρόκειται να συνεχίσει της σπουδές στη Νομική, αλλά
θέλει να συνεχίσει και στην πολιτοφυλακή για να δώσει το παράδειγμα και να
συνεχίσει τον αγώνα με τον Τσάβες και τον Μπολίβαρ ως πρότυπα. Προσθέτει
ότι «Στηρίζουμε τον Νικολάς (Μαδούρο), ο Τσάβες δε μου έδωσε τίποτα
υλικό, έχει να κάνει με τη δύναμη που έδωσε σε μας τους νέους, σε όλους
τους Βενεζολάνους».
[1] Αναφέρεται στις τηλεοπτικές
δηλώσεις του συνταγματάρχη τότε Ούγκο Τσάβες μετά την αποτυχία του
στρατιωτικού κινήματος της 4ης Φλεβάρη 1998, όπου παραδέχτηκε την ήττα
του «για την ώρα».
[2] Παραμεθόρια πολιτεία στα σύνορα με την Κολομβία.