Η κανονικότητα έναντι της αβεβαιότητας είναι ο πανάρχαιος αγώνας
Η συνήθης επιχειρηματική δραστηριότητα με νέα ρούχα
Η αυτοκρατορική δύναμη (μαζί με τους ντόπιους και ξένους συμμάχους και λακέδες της) θέλει να αποσταθεροποιήσει τη Βενεζουέλα. Είναι ο ίδιος στόχος που επιδιώκει από την αρχή της επαναστατικής διαδικασίας το 1999. Το έχει πετύχει αρκετές φορές, με τεράστιο ανθρώπινο και οικονομικό κόστος για τη χώρα. Σε αυτή την πολιτική συγκυρία μεταξύ 2024 και 2025, ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτοί οι παράγοντες είναι ότι οι ίδιες απειλές επαναλαμβάνονται, οι ίδιες όπως πάντα, όσο κι αν προσπαθούν να τις ντύσουν με νέα ρούχα.Όταν μία σκοτεινή προσωπικότητα όπως ο Φρανσίσκο Παλμιέρι, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα (που ζει και συνωμοτεί στην Μπογκοτά), λέει ότι «θα συμβούν χειρότερα πράγματα» αν ο επανεκλεγείς πρόεδρος, Νικολάς Μαδούρο, αρνηθεί να παραδώσει την εξουσία σε αυτόν που η αυτοκρατορία θεωρεί νικητή των εκλογών του Ιουλίου, ανακυκλώνει απλώς τις απειλές που είχε ήδη εκτοξεύσει ο προκάτοχός του, Τζέιμς Στόρι, και εκείνες που διατυπώθηκαν από κατά συρροή γενοκτόνους όπως ο Έλιοτ Άμπραμς, ο Τζον Μπόλτον, ο Μάικ Πομπέο και ο Γουίλιαμ Μπράουνφιλντ.
Και, πρέπει να σημειωθεί, ότι όπως πάντα, οι παραινέσεις και τα τελεσίγραφα αυτών των γκάνγκστερ απέτυχαν κατ'εξακολούθηση, παρόλο που προκάλεσαν σοβαρές υλικές και συναισθηματικές πληγές στον πληθυσμό της Βενεζουέλας γενικά, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που τους χειροκροτούν.
Η Βενεζουέλα κατάφερε να ξεπεράσει και μάλιστα να βγει ισχυρότερη από την πιο αδίστακτη περίοδο ενός πολυδιάστατου πολέμου που συνεχίζεται ακόμη. Φυσικά, το τραύμα που προέρχεται από εκείνη την περίοδο κάνει τους περισσότερους ανθρώπους να θέλουν να αποφύγουν να ξαναπεράσουν κάτι παρόμοιο. Αλλά δίνει επίσης στους Βενεζουελάνους ανανεωμένη εμπιστοσύνη στη δική τους ικανότητα να επιβιώσουν από τις αυτοκρατορικές κατάρες. Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε.
Η τρελή ευφορία μπροστά στην παγκόσμια βία
Καθώς τελειώνει το 2024 και αρχίζει το 2025, η ηγεσία της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης (τόσο η κομματική, όσο και η μιντιακή και η διαδικτυακή) είναι αποφασισμένη να δείξει τη χειρότερη πλευρά της. Είναι ενθουσιασμένοι με την ανατροπή του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, αλλά πάνω απ' όλα πανηγυρίζουν για το λουτρό αίματος που προκαλεί αυτή η πολιτική ενέργεια.
Δεν κρύβουν ότι αυτό είναι το σενάριο που θέλουν για τη Βενεζουέλα: ένα σενάριο στο οποίο η κυβέρνηση, τα μέλη του κόμματός της και οι συμπαθούντες της θα εξαφανιστούν από τον χάρτη στο όνομα της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της παγκόσμιας ειρήνης.
Αν και γνωρίζουμε εδώ και καιρό την προδιάθεση αυτής της ηγεσίας για γρήγορες ενέργειες και εξαιρετικά βίαιες λύσεις, ο τρόπος με τον οποίο ζητούν να αντιγραφούν στη Βενεζουέλα τα γεγονότα στη Συρία δεν παύει να εντυπωσιάζει.
Κανείς τους δεν φαίνεται να μετρά τις συνέπειες μιας ρήξης τέτοιων διαστάσεων που θα επηρεάσει κάθε οικογένεια, κάθε κοινότητα, κάθε οργανισμό, κάθε εταιρεία, κάθε θρησκευτικό δόγμα στη χώρα. Ή μήπως νομίζουν ότι παίρνοντας την εξουσία με αίμα και φωτιά θα μπορέσουν να ζήσουν σε μια ειρηνική κοινωνία;
Ο αέναος κύκλος των προσδοκιών και της απογοήτευσης
Μια χρονιά φτάνει στο τέλος της, κατά την οποία η ανεύθυνη ηγεσία της αντιπολίτευσης οδήγησε για άλλη μια φορά τους υποστηρικτές της σε αυτό που είναι ο μόνιμος κύκλος της: να δημιουργεί προσδοκίες για ριζική και ταχεία πολιτική αλλαγή και στη συνέχεια να βιώνει τις χειρότερες απογοητεύσεις, που οδηγούν σε βίαιη δράση.
Καθ' όλη τη διάρκεια των πρώτων έξι μηνών, η ακραία πτέρυγα της αντιπολίτευσης ήταν αποφασισμένη να κάνει τους οπαδούς της να πιστέψουν ότι ήταν αρκετά ισχυροί ώστε να επιβάλουν την υποψηφιότητα ενός προσώπου που έχει αποκλειστεί από τα δημόσια αξιώματα, μια απόφαση του Γραφείου του Γενικού Ελεγκτή της Δημοκρατίας που είχε επικυρωθεί από το Εκλογικό Τμήμα του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Καθ' όλη τη διάρκεια των πρώτων έξι μηνών, η ακραία πτέρυγα της αντιπολίτευσης ήταν αποφασισμένη να κάνει τους οπαδούς της να πιστέψουν ότι ήταν αρκετά ισχυροί ώστε να επιβάλουν την υποψηφιότητα ενός προσώπου που έχει αποκλειστεί από τα δημόσια αξιώματα, μια απόφαση του Γραφείου του Γενικού Ελεγκτή της Δημοκρατίας που είχε επικυρωθεί από το Εκλογικό Τμήμα του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Με τη στρατηγική της να αγνοεί τους εθνικούς θεσμούς, η πολίτης Μαρία Κορίνα Ματσάδο ανέλαβε τον ρόλο του de facto υποψηφίου, ενώ ο άγνωστος Εντμούντο Γκονζάλες Ουρούτια εμφανίστηκε ως ο επίσημος σημαιοφόρος. Για άλλη μια φορά, δημιουργήθηκαν γιγαντιαίες προσδοκίες που κατέληξαν όπως έπρεπε να καταλήξουν, με μια νέα αποτυχία που δημιούργησε μεγάλες απογοητεύσεις και οδήγησε πολλούς εξαγριωμένους αντιτσαβιστές στο δρόμο της αντιπαράθεσης.
Η διαδικασία επαναλαμβάνεται τώρα, γύρω στις 10 Ιανουαρίου, όταν, σύμφωνα με έναν θριαμβευτικό και ενθαρρυντικό λόγο, θα «εξαργυρώσουν» την υποτιθέμενη νίκη τους. Ως συνήθως, αυτή η αβάσιμη ελπίδα είναι πολύ πιθανό να καταλήξει σε μια μεγάλη απογοήτευση, μετά την οποία οι ίδιοι πάντα θα καλέσουν το λαό σε επιθετικότητα και ξέσπασμα.
Η ανασύνθεση των δημοκρατικών παραγόντων
Δεν είναι όλα τόσο άσχημα στον απολογισμό που μπορούμε να συντάξουμε για το έτος 2024 και την προοπτική του 2025 όσον αφορά τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αντιθέτως, υπήρχαν και υπάρχουν σημάδια καλών οιωνών.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης που εκπροσωπούνται στην Εθνοσυνέλευση και εξελέγησαν το 2020 συμπλήρωσαν τον τέταρτο χρόνο της θητείας τους, καταγραφόμενα ως αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, αλλά όχι ως εχθροί της χώρας. Για αυτό, αξίζει να σημειωθεί, είχαν να αντιμετωπίσουν τη μόνιμη δυσφημιστική εκστρατεία της ακροδεξιάς.
Κατά τη χρονιά των προεδρικών εκλογών, η μετριοπαθής αντιπολίτευση ακολούθησε την πορεία που οι ηγέτες της έκριναν κατάλληλη: να πάρει αποστάσεις από τους εμπρηστές, όχι μόνο συμμετέχοντας στις εκλογές, αλλά και καταδικάζοντας τα μονομερή καταναγκαστικά μέτρα, τις εκκλήσεις για ξένη επέμβαση και άλλες εξωσυνταγματικές διαδρομές.
Ας ελπίσουμε ότι κατά τη διάρκεια του 2025, ενός έτους με πολλές εκλογικές ευκαιρίες, αυτός ο μετριοπαθής τομέας θα καταφέρει να αναλάβει το τιμόνι της αντιπολίτευσης για να συνεργαστεί με την εθνική ανάκαμψη και να συμβάλει στη χάραξη μιας καλύτερης μοίρας.
