Μας γεμίζει περηφάνια αυτή η ευκαιρία χαιρετισμού του 12ου συνεδρίου της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Ελλάδας.
Με μεγάλο θαυμασμό, γίναμε μάρτυρες των διάφορων μορφών αλληλεγγύης που οργάνωσε το Κομμουνιστικό κόμμα της Ελλάδας, η Κομμουνιστική Νεολαία της Ελλάδας, ένας μεγάλος αριθμός λαϊκών οργανώσεων αλλά και ο Ελληνικός λαός στο σύνολό του.
Γνωρίζουμε την πλούσια αγωνιστική παράδοση των Ελλήνων για κυριαρχία τους και κοινωνική δικαιοσύνη. Γνωρίζουμε την πλούσια ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος και τον διαρκή αγώνα του για προάσπιση και προώθηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Δεν είμαστε μόνο σύντροφοι, είμαστε συναγωνιστές. Η επιλογή μας για ελευθερία, ανεξαρτησία, κυριαρχία και σοσιαλισμό, είναι η ευτυχής συνέπεια της ιστορίας της πατρίδας μας.
Από τότε που έφτασαν οι κατακτητές στην Ήπειρό μας, το 1492, δεν υπάρχει στιγμή χωρίς αντίσταση, χωρίς να επιδιώκουμε να χτίσουμε στην περιοχή μας μια πραγματικότητα με λαϊκή βούληση και κοινωνική δικαιοσύνη.
Είμαστε μια περιοχή, σύμφωνα με τα λόγια του Απελευθερωτή μας, του Σιμόν Μπολίβαρ, που κατοικείται από “ένα μικρό είδος ανθρώπων”. Είμαστε η διασταύρωση των αυτοχθόνων της Αμερικής και των φτωχών Ευρωπαίων που αναζητούσαν μια καλύτερη τύχη στην ήπειρό μας και των αφρικανών που απήγαγαν από τις χώρες τους για να φέρουν, σαν σκλάβους, στις δικές μας. Ούτε μια από τις δυνάμεις του ανθρώπινου πλούτου μας δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται για ένα καλύτερο κόσμο. Με τον ίδιο τρόπο που οι απελευθερωτές μας σήκωσαν το 1810 τις σημαίες της Γαλλικής Επανάστασης, παρόλο που πολλοί διαβεβαίωναν πως τα ιδανικά της είχαν ταφεί από την ιστορία, η Βενεζουέλα ύψωσε σήμερα τη σημαία του σοσιαλισμού, αναβιώνοντας έτσι ένα όνειρο που πολλοί θεωρούσαν χαμένο. Είναι αυτή η έμφυτη τάση μας για πραγματική ελευθερία και και για πραγματική δικαιοσύνη, που μας χρεώνουν σήμερα οι ελίτ της Αμερικής και της Ευρώπης. Η Μπολιβαριανή Επανάσταση, έχει ξεκάθαρα αποδείξει ότι και ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Μεταξύ 1998 και 2013, η πείνα μειώθηκε στη Βενεζουέλα από το 21,10%, τουλάχιστον 5% ,σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο υποσιτισμός στη Βενεζουέλα μειώθηκε κατά 57% και δεν αποτελεί πλέον πρόβλημα για τη Δημόσια Υγεία. Στα χρόνια της Επανάστασης, έχει επενδυθεί το 64% των συνολικών εσόδων του κράτους στον κοινωνικό τομέα: 732 δις για το λαό. Από τον παιδικό σταθμό ως το πανεπιστήμιο, η εκπαίδευση στην Βενεζουέλα είναι δωρεάν: Από τα 30 εκατομμύρια κατοίκους, τα 10 σπουδάζουν. Η επανάσταση δημιούργησε 44 Πανεπιστήμια και η Βενεζουέλα είναι η πέμπτη χώρα στον κόσμο με το μεγαλύτερο αριθμό πανεπιστημιακών φοιτητών. Πάνω από 3 εκατομμύρια βενεζουελανών έχουν συνταξιοδοτηθεί από την Επανάσταση.
Στα 40 χρόνια της η δεξιά, έδωσε σύνταξη σε λιγότερους από 4 χιλιάδες ανθρώπους. Η Επαναστατική Κυβέρνηση έχει αυξήσει τον κατώτατο μισθό των εργατών πάνω από 40 φορές. Η Βενεζουέλα, με την εθνικοποίηση της Πεντεβέσα, αποφασίζει κυρίαρχα το μέλλον των μεγαλύτερων αποθεμάτων του πλανήτη: 300 δις βαρέλια αργού πετρελαίου. Μπροστά σε αυτά τα στοιχεία, είναι φυσικό να πρέπει να αναλάβει δράση ο ιμπεριαλισμός για να "φρενάρει" αυτή τη δυναμική επίδειξη των αξιών του σοσιαλισμού που αποτελούν οδούς ανάπτυξης και εξασφαλίζουν υψηλότερα επίπεδα ευημερίας και ευτυχίας στους λαούς.
Μπροστά σε μια διεθνή οικονομία, σχεδιασμένη έτσι ώστε όλος ο πλούτος να απορροφάται από τις κυρίαρχες ελίτ, η Βενεζουέλα αποφάσισε να σπάσει αυτή τη λογική εκμετάλλευσης και δημιούργησε μια δυναμική κυρίαρχου και ανεξάρτητου ελέγχου των πόρων της. Πως θα απαντούσαν οι ΗΠΑ σε αυτή την κυρίαρχη, σοσιαλιστική μας απόφαση; Ακριβώς όπως το έκαναν. Ο ιμπεριαλισμός εξαπέλυσε ενάντια στην επανάστασή μας, έναν διπλωματικό και οικονομικό πόλεμο. Οι μελέτες δείχνουν ότι ο διεθνής οικονομικός αποκλεισμός στη Βενεζουέλα από το 2013 είναι ο κύριος υπεύθυνος της οικονομικής κρίσης. Αυτή η επίθεση, έχει προκαλέσει την απώλεια 350 δις δολαρίων σε παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών από το 2013 ως το 2017.
Τα οικονομικά προβλήματα που μας έχει προκαλέσει η μετανάστευση εκατοντάδων βενεζουελανών, οφείλονται στην οικονομική επίθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Αυτοί έχουν δημιουργήσει τα προβλήματά μας και προσπαθούν να δικαιολογήσουν μια στρατιωτική επίθεση στην Επανάστασή μας, με τα αποτελέσματα της πολιορκίας που οι ίδιοι προκάλεσαν. Είναι τόσο κακότεχνες οι κινήσεις τους που ο ίδιος ο προϊστάμενος του Τμήματος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Κολομβία, Κριστόφ Χαρνισς, θεώρησε αναγκαίο να ξεκαθαρίσει ότι αυτό το τμήμα δε θα συμμετάσχει στο ψέμα των ΗΠΑ: “Εμείς δε συμμετέχουμε γιατί για μας δεν είναι ανθρωπιστική βοήθεια” τόνισε. Η αλήθεια βρίσκεται σε αυτό που έγραψε ο βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίας Τζον Κοέτζι, στο βιβλίο του "Ημερολόγιο μιας κακής χρονιάς", που το μόνο φως ελπίδας σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση, προέρχεται από τη Λατινική Αμερική, με την ανέλπιστη άνοδο στην εξουσία μιας χούφτας λαϊκων και σοσιαλιστικών κυβερνήσεων. Το σήμα συναγερμού θα πρέπει ήδη να ηχεί στην Ουάσιγκτον: ας περιμένουμε αυξημένα επίπεδα διπλωματικού εκβιασμού, οικονομικό πόλεμο, και βέβαιη υπονόμευση”.
Αρκετοί σύντροφοι στον κόσμο, μας ρωτάνε πως θα απαντήσουμε σε αυτέςτις νέες επιθέσεις. Η απάντησή μας είναι πως θα το κάνουμε με περισσότερη λαϊκή εξουσία. Είμαστε ένα είδος ανθρώπων,ικανοί να ξεσηκωθούν ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες για να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας και την ανεξαρτησία μας. “Μεγαλειώτατε, αυτός ο λαός, αυτοί οι στρατιώτες βγήκαν σχεδόν γυμνοί να αντιμετωπίσουν τα καλύτερα στρατεύματα του Βασιλιά. Έμοιαζαν με λιοντάρια και πολεμούσαν σα γίγαντες”.Με αυτά τα λόγια,εξηγούσε το 1817 ο στρατηγός Μορίγιο την ήττα του στο Βασιλιά της Ισπανίας. Μας ρωτάνε, πως θα αντιμετωπίσει η Βενεζουέλα τη νέα επίθεση με οικονομικά μέτρα; Θα απαντήσουμε, με περισσότερη λαϊκή εξουσία, με μεγαλύτερα επίπεδα εργατικής οργάνωσης, με μεγαλύτερη παραγωγικότητα, με διαφοροποίηση της οικονομίας μας. Σύντροφοι, θα απαντήσουμε με περισσότερη δημοκρατία και με περισσότερο σοσιαλισμό».