 |
| Ο Φιντέλ υποδέχεται τα πρώτα παιδιά από το Τσερνομπίλ, 29/3/1990 (Foto: Joaquin Viñas) |
Μεταξύ 1990 και 2016, περισσότερα από 26.000 πληγέντα άτομα, ιδιαίτερα παιδιά, έφτασαν στο Νησί. Η Κούβα ήταν η μοναδική χώρα που οργάνωσε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα υγείας, μαζικό και δωρεάν για όλους.
Στις 26 Απρίλη του 1986 ο κόσμος συγκλονίστηκε. Μια καταστροφή τεραστίων διαστάσεων είχε λάβει χώρα στον κεντρικό πυρηνικό αντιδραστήρα Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, που βρισκόταν λίγο περισσότερο από 18 χλμ βοριοανατολικά της πόλης του Τσερνομπίλ, στην Ουκρανία.
Ήταν ένα τρομερό Σάββατο και αυτό που συνέβη έχει περάσει στην παγκόσμια ιστορία, μαζί με το συμβάν στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, ως ένα από τα πιο σοβαρά περιστατικά στη Διεθνή Κλίμακα των Πυρηνικών Ατυχημάτων.
Τα βιβλία ιστορίας μιλάνε για ένα πείραμα πλημμελούς επίβλεψης, για μια ανεξέλεγκτη αντίδραση, για μια ανυπόφορη έκλυση αερίου και για μια επιβλαβή ραδιενέργεια που επεκτάθηκε σε μέρος της Ευρώπης.
Δημοσιογραφικά ρεπορτάζ της εποχής δείχνουν ότι η ποσότητα ραδιενεργών υλικών που απελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα ήταν γύρω στις 500 φορές μεγαλύτερη από αυτή που προκλήθηκε από την ατομική βόμβα που ρίχτηκε στη Χιροσίμα, και ότι 31 άτομα πέθαναν ως συνέπεια της τοξικής επαφής. Έξω από τον αντιδραστήρα, περισσότεροι από 100.000 ουκρανοί πολίτες έπρεπε να εκκενώσουν την περιοχή. Γύρω στα 600.000 άτομα συμμετείχαν στην διαδικασία καθαρισμού. Πολλοί κατέληξαν άρρωστοι.
Μετά την διεθνή έκκληση βοήθειας της κυβέρνησης της τότε Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η Κούβα αντέδρασε. Το πέρασμα του Νησιού επικεφαλής, όπως είχε συμβεί σε όλα τα μεγάλα έργα της Επανάστασης, ήταν επικό.
Από τις αρχές του 1990 οι κουβανοί ειδικοί ταξίδεψαν στην Ουκρανία για να εκτιμήσουν τη σοβαρότητα του προβλήματος και το είδος βοήθειας που θα μπορούσαν να προσφέρουν, σύμφωνα με την ιστοσελίδα Fidel Castro, Soldado de las Ideas [http://www.fidelcastro.cu].
Στις 26 Απρίλη του 1986 ο κόσμος συγκλονίστηκε. Μια καταστροφή τεραστίων διαστάσεων είχε λάβει χώρα στον κεντρικό πυρηνικό αντιδραστήρα Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, που βρισκόταν λίγο περισσότερο από 18 χλμ βοριοανατολικά της πόλης του Τσερνομπίλ, στην Ουκρανία.
Ήταν ένα τρομερό Σάββατο και αυτό που συνέβη έχει περάσει στην παγκόσμια ιστορία, μαζί με το συμβάν στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, ως ένα από τα πιο σοβαρά περιστατικά στη Διεθνή Κλίμακα των Πυρηνικών Ατυχημάτων.
Τα βιβλία ιστορίας μιλάνε για ένα πείραμα πλημμελούς επίβλεψης, για μια ανεξέλεγκτη αντίδραση, για μια ανυπόφορη έκλυση αερίου και για μια επιβλαβή ραδιενέργεια που επεκτάθηκε σε μέρος της Ευρώπης.
Δημοσιογραφικά ρεπορτάζ της εποχής δείχνουν ότι η ποσότητα ραδιενεργών υλικών που απελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα ήταν γύρω στις 500 φορές μεγαλύτερη από αυτή που προκλήθηκε από την ατομική βόμβα που ρίχτηκε στη Χιροσίμα, και ότι 31 άτομα πέθαναν ως συνέπεια της τοξικής επαφής. Έξω από τον αντιδραστήρα, περισσότεροι από 100.000 ουκρανοί πολίτες έπρεπε να εκκενώσουν την περιοχή. Γύρω στα 600.000 άτομα συμμετείχαν στην διαδικασία καθαρισμού. Πολλοί κατέληξαν άρρωστοι.
Μετά την διεθνή έκκληση βοήθειας της κυβέρνησης της τότε Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η Κούβα αντέδρασε. Το πέρασμα του Νησιού επικεφαλής, όπως είχε συμβεί σε όλα τα μεγάλα έργα της Επανάστασης, ήταν επικό.
Από τις αρχές του 1990 οι κουβανοί ειδικοί ταξίδεψαν στην Ουκρανία για να εκτιμήσουν τη σοβαρότητα του προβλήματος και το είδος βοήθειας που θα μπορούσαν να προσφέρουν, σύμφωνα με την ιστοσελίδα Fidel Castro, Soldado de las Ideas [http://www.fidelcastro.cu].
 |
| Foto: Fernando Lezcano/ Archivo de Granma |
Στις 29 Μάρτη έφταναν οι ασθενείς.
Ο Φιντέλ προσωπικά υποδέχτηκε τα πρώτα 139 παιδιά περιοχών πλησίον του ατυχήματος, τα οποία περιθάλφθηκαν, στα πλαίσια του προγράμματος ολοκληρωμένης φροντίδας για παιδιά πληγέντα από καταστροφές, στο Ινστιτούτο Αιματολογίας της Αβάνας και στην Υπηρεσία Ογκολογίας του Παιδιατρικού Διδακτικού Νοσοκομείου Χουάν Μανουέλ Μάρκες.
Και ακριβώς εκεί, δίπλα στη σκαλίτσα του αεροσκάφους IL-62, ανήγγειλε την διαθεσιμότητα της Επαναστατικής Κυβέρνησης να δεχτεί όχι λιγότερα από 10.000 νήπια για να τους προσφέρει μια υψηλά εξειδικευμένη περίθαλψη.
Στις 28 Νοέμβρη του 1997, σε μια ομιλία που εκφώνησε ο Κομαντάντε εν Χέφε κατά τη διάρκεια του κλεισίματος του 6ου Διεθνούς Σεμιναρίου Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, είπε:
«Η Κούβα μόνη της έχει περιθάλψει περισσότερα παιδιά του Τσερνομπιλ από όλες τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του Βορρά δεν μιλάνε για αυτό. Σχεδόν 15.000 παιδιά! Επίσης έχουμε αποκτήσει αρκετή εμπειρία σ’ αυτό.»
Από αυτά τα παιδιά, η πλειοψηφία δέχτηκε θεραπείες για περιόδους 45 ημερών στην Κούβα, αν και όχι λίγα έφταναν να μείνουν ένα χρόνο ή περισσότερο στο θέρετρο της Ταραρά, χώρο που διαμορφώθηκε ως νοσοκομείο για τα θύματα του πυρηνικού ατυχήματος. Το 67% είχαν παρουσιάσει προβλήματα θυρεοειδούς, λεύκης, αλωπεκίας και ψωρίασης.
Ο αριθμός των ασθενών αύξανε με τα χρόνια. Για τα αποτελέσματα της αλληλεγγύης, δεν είχε σημασία η σκληρή ειδική περίοδος, ούτε η πτώση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, ούτε η μιντιακή και διεθνής «λήθη» για την παρεχόμενη βοήθεια σε χιλιάδες οικογένειες που η μια γενιά μετά την άλλη αναπαρήγαγαν τις δυσπλασίες που κληρονομήθηκαν από την έκρηξη του ’86.
Γι’ αυτό, κατά τη διάρκεια μιας ειδικής παρέμβασης στις 16 Απρίλη του 2001, με την ευκαιρία της 40ης επετείου της διακήρυξης του σοσιαλιστικού χαρακτήρα της Επανάστασης, είπε ο Φιντέλ: «Χωρίς το σοσιαλισμό δεν θα είχαν περιθαλφθεί στην Κούβα 19.000 παιδιά και ενήλικες από τις τρεις δημοκρατίες που επλήγησαν από το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνομπίλ, που συνέβη το 1986, η πλειοψηφία από αυτούς μεσούσης της ειδικής περιόδου […]»
Αυτή την 26η Απρίλη το ατύχημα του Τσερνομπίλ έσβησε τα κεράκια της ολέθριας επετείου. Κάποια ειδησεογραφικά πρακτορεία, 32 χρόνια μετά την καταστροφή, δεν μπορούν να αποσιωπήσουν ότι μεταξύ 1990 και 2016 περισσότερα από 26.000 άτομα που πλήγησαν, ιδιαίτερα παιδιά, έγιναν δεκτά στο νησί στα πλαίσια μιας κολοσσιαίας πολιτικής βούλησης, χωρίς σύγκριση στον κόσμο, γιατί ήμασταν η μοναδική χώρα που οργάνωσε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα υγείας, μαζικό και δωρεάν για την περίθαλψη της επώδυνης κληρονομιάς του Τσερνομπίλ.
Ο Φιντέλ προσωπικά υποδέχτηκε τα πρώτα 139 παιδιά περιοχών πλησίον του ατυχήματος, τα οποία περιθάλφθηκαν, στα πλαίσια του προγράμματος ολοκληρωμένης φροντίδας για παιδιά πληγέντα από καταστροφές, στο Ινστιτούτο Αιματολογίας της Αβάνας και στην Υπηρεσία Ογκολογίας του Παιδιατρικού Διδακτικού Νοσοκομείου Χουάν Μανουέλ Μάρκες.
Και ακριβώς εκεί, δίπλα στη σκαλίτσα του αεροσκάφους IL-62, ανήγγειλε την διαθεσιμότητα της Επαναστατικής Κυβέρνησης να δεχτεί όχι λιγότερα από 10.000 νήπια για να τους προσφέρει μια υψηλά εξειδικευμένη περίθαλψη.
Στις 28 Νοέμβρη του 1997, σε μια ομιλία που εκφώνησε ο Κομαντάντε εν Χέφε κατά τη διάρκεια του κλεισίματος του 6ου Διεθνούς Σεμιναρίου Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, είπε:
«Η Κούβα μόνη της έχει περιθάλψει περισσότερα παιδιά του Τσερνομπιλ από όλες τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του Βορρά δεν μιλάνε για αυτό. Σχεδόν 15.000 παιδιά! Επίσης έχουμε αποκτήσει αρκετή εμπειρία σ’ αυτό.»
 |
| Foto: Otmaro Rodríguez Díaz/ Archivo de Granma |
Ο αριθμός των ασθενών αύξανε με τα χρόνια. Για τα αποτελέσματα της αλληλεγγύης, δεν είχε σημασία η σκληρή ειδική περίοδος, ούτε η πτώση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, ούτε η μιντιακή και διεθνής «λήθη» για την παρεχόμενη βοήθεια σε χιλιάδες οικογένειες που η μια γενιά μετά την άλλη αναπαρήγαγαν τις δυσπλασίες που κληρονομήθηκαν από την έκρηξη του ’86.
Γι’ αυτό, κατά τη διάρκεια μιας ειδικής παρέμβασης στις 16 Απρίλη του 2001, με την ευκαιρία της 40ης επετείου της διακήρυξης του σοσιαλιστικού χαρακτήρα της Επανάστασης, είπε ο Φιντέλ: «Χωρίς το σοσιαλισμό δεν θα είχαν περιθαλφθεί στην Κούβα 19.000 παιδιά και ενήλικες από τις τρεις δημοκρατίες που επλήγησαν από το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνομπίλ, που συνέβη το 1986, η πλειοψηφία από αυτούς μεσούσης της ειδικής περιόδου […]»
Αυτή την 26η Απρίλη το ατύχημα του Τσερνομπίλ έσβησε τα κεράκια της ολέθριας επετείου. Κάποια ειδησεογραφικά πρακτορεία, 32 χρόνια μετά την καταστροφή, δεν μπορούν να αποσιωπήσουν ότι μεταξύ 1990 και 2016 περισσότερα από 26.000 άτομα που πλήγησαν, ιδιαίτερα παιδιά, έγιναν δεκτά στο νησί στα πλαίσια μιας κολοσσιαίας πολιτικής βούλησης, χωρίς σύγκριση στον κόσμο, γιατί ήμασταν η μοναδική χώρα που οργάνωσε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα υγείας, μαζικό και δωρεάν για την περίθαλψη της επώδυνης κληρονομιάς του Τσερνομπίλ.