Σε επιστολές που έστειλαν στις 12 Δεκέμβρη 2015 και 22 Φλεβάρη 2016 σε αρμόδια επιτροπή της ΕΕ, οργανώσεις Φιλίας και Αλληλεγγύης με την Κούβα από Αυστρία, Βέλγιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Τσεχία, Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Νορβηγία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σερβία, Σλοβενία, Ισπανία, Σουηδία, Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο, ζητούν από την κατάργηση της Κοινής Ευρωπαϊκής Θέσης που έχει επιβληθεί στην Κούβα, σε ευθυγράμμιση με τον βορειοαμερικάνικο αποκλεισμό του νησιού. Ζητούν επίσης, να σταματήσει η ΕΕ τις προσπάθειες παρέμβασης στα εσωτερικά της Κούβας.
Η λεγόμενη Κοινή Θέση,
υιοθετήθηκε ομόφωνα το 1996 από τα κράτη
μέλη της ΕΕ. Επισημαίνεται ότι, πολύ πιο
πριν, η ελληνική κυβέρνηση είχε απαγορεύσει
στα πλοία του εμπορικού ναυτικού να
πραγματοποιούν ναύλους με προορισμό
την Κούβα, απόφαση που προκάλεσε την
“αλλαγή σημαίας” σε πολλά εμπορικά
πλοία,που έκαναν μεταφορές στην Κούβα.
Τα τελευταία
χρόνια η ΕΕ υπόγραψε μια συμφωνία με
την Κούβα, για την “Έναρξη
Πολιτικού Διαλόγου και Συμφωνίας
Συνεργασίας” (PDCA) πάνω
στα θέματα της Κλιματικής Αλλαγής, της
Βιοποικιλότητας, του Δίκαιου Εμπορίου,
της Τεχνολογίας, των Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων, του Ελέγχου των Εξοπλισμών
και της Μετανάστευσης. Από το 2014, έχουν
πραγματοποιηθεί 6 κύκλοι αυτών των
συνομιλιών καθώς και αμοιβαίες επισκέψεις
αξιωματούχων στην Αβάνα και στις
Βρυξέλλες.
Στην απάντηση
που έστειλε στις οργανώσεις η Επιτροπή
και υπογράφεται από τον κ.Christian
Leefler στις 25/1/2016, αναφέρεται
ότι η ΕΕ ξεκίνησε συνομιλίες με την
Κούβα με σκοπό “να
βρεθεί κοντά στις διαδικασίες
μεταρρυθμίσεων που πραγματοποιούνται
εκεί και να προωθήσει τις αξίες και τα
συμφέροντα της ΕΕ”. Yποστηρίζει
επίσης ότι η Κοινή Θέση δεν είναι επισήμως
συνδεδεμένη με τις συνομιλίες που
διεξάγονται, εξ άλλου η ίδια η κοινή
θέση αναφέρει “την
πιθανότητα κάποιας συμφωνίας με την
Κούβα”. Η
ίδια η Κοινή Θέση,
μπορεί να αρθεί επίσης με ομόφωνη απόφαση
των χωρών μελών της ΕΕ.
Η Κοινή Ευρωπαϊκή
Θέση συνεχίζει να ισχύει λοιπόν, όπως
ακριβώς ο βορειοαμερικάνικος αποκλεισμός.
Τα περιορισμένα βήματα που γίνονται
δεν αλλάζουν το βασικό περιεχόμενο τόσο
του βορειοαμερικανικού αποκλεισμού,
όσο και της Κοινής Ευρωπαϊκής Θέσης.
Αντίθετα, επαναλαμβάνουν τον διακηρυγμένο
στόχο να πλήξουν την Κουβανική Επανάσταση
, διατυπώνοντας θέσεις που επιχειρούν
επεμβάσεις στα εσωτερικά και στην
κυριαρχία της Κούβας.
Όπως π.χ, για τα λεγόμενα
“ανθρώπινα δικαιώματα” για τα οποία
η κουβανική πλευρά επαναλαμβάνει σε
κάθε ευκαιρία, ότι δεν έχει κανένα
πρόβλημα να συζητήσει οτιδήποτε, καθώς
και οι κουβανοί έχουν άποψη για τα
ανθρώπινα δικαιώματα, λόγου χάρη στις
ΗΠΑ.
Τέλος, το τελευταίο
διάστημα παρατηρείται ένας “αγώνας
δρόμου” μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ, σε διπλωματικό
και οικονομικό επίπεδο καθώς η Αβάνα
συνεχίζει να συνάπτει συμφωνίες
οικονομικής συνεργασίας και με μεγάλες
χώρες εκτός Λατινικής Αμερικής (Κίνα,
Ρωσία κλπ). Σε αυτά τα πλαίσια – “του
εμπάργκο που καταργήθηκε” - ήδη στους
πρώτους 2 μήνες του 2016, οι ΗΠΑ επέβαλαν
τρία πρόστιμα πολλών εκατομμυρίων
δολαρίων σε ευρωπαϊκές εταιρείες για
οικονομικές συναλλαγές με την Κούβα,
αλλά δεν χαρίστηκαν και σε μια
βορειοαμερικάνικη που συμμετείχε σε
μια κοινοπραξία που είχε ποσοστό και η
κρατική εταιρεία πετρελαίου της Κούβας.
Αυτό είναι το σκηνικό στο οποίο πραγματοποιείται το Μάρτιο, η επίσκεψη Ομπάμα στην Κούβα, η πρώτη επίσκεψη βορειοαμερικανού προέδρου στο νησί, από την δεκαετία του 30. Ο αγώνας συνεχίζεται με άλλα μέσα, αλλά με τον ίδιο πάντα διακηρυγμένο στόχο και από τις δύο πλευρές.
(παρατίθενται οι σχετικές επιστολές)
