Ο
αριθμός των κουβανών που εισέρχονται στις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισε να
εκτοξεύεται μετά τις 17 του περασμένου Δεκέμβρη, όταν η Ουάσινγκτον και η Αβάνα
ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να αποκαταστήσουν διμερείς σχέσεις.
Σε
αυτό, επηρέασε το γεγονός ότι πολλά άτομα θεώρησαν ότι ο “Νόμος για την
Κουβανική Προσαρμογή”, έχει μετρημένες μέρες με το νέο σκηνικό και γι'
αυτό φιλοδοξούν να φτάσουν στο
βορειοαμερικάνικο έδαφος πριν κλείσουν οι πόρτες του λεγόμενου “αμερικάνικου
ονείρου”.
Τα
επίσημα στοιχεία του βορειοαμερικανικού Γραφείου Τελωνείων και Συνοριακής
Προστασίας, εμφανίζουν ότι γύρω στις 27.000 κουβανοί έφτασαν στις Ηνωμένες
Πολιτείες από τα σύνορα του Μεξικό το πρώτο
εννεάμηνο του 2015, 78% περισσότεροι από την ίδια περίοδο του 2014. Οι αφίξεις
από θαλάσσης επίσης αυξήθηκαν σε σχέση με το προηγούμενο έτος, φθάνοντας τις
7.000.
Παρά το
άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου στις διμερείς σχέσεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν
σε πλήρη ισχύ το “Νόμο για την Κουβανική Προσαρμογή” του 1966, την
λεγόμενη πολιτική “στεγνά πόδια- βρεγμένα πόδια”, που εγκαθιδρύθηκε από την
κυβέρνηση Μπιλ Κλίντον το 1995 και το λεγόμενο “Πρόγραμμα Παρόλε για τους
Κουβανούς Γιατρούς”, που ξεκίνησε το
2006 από τον Τζωρζ Mπούς, σαν
ακραία έκφραση της επιθετικής πολιτικής της Ουάσιγκτον κατά τον τελευταίο μισό
αιώνα, που εντάσσεται στον οικονομικό, χρηματοοικονομικό και εμπορικό
αποκλεισμό.
Η εν
λόγω ισχύουσα νομοθεσία εγγυάται την παραμονή σε όλους τους κουβανούς που
φτάνουν στο βορειοαμερικάνικο έδαφος με νόμιμο (υπενθυμίζεται ότι οι ΗΠΑ δεν
χορηγούν βίζες ούτε στους κουβανούς) ή παράνομο
τρόπο, από ξηρά ή θάλασσα, την ίδια στιγμή που οι άλλοι λατινοαμερικάνοι
μετανάστες είναι υπό δίωξη για απέλαση και το μόνο που τους μένει είναι να μείνουν παράνομα στις ΗΠΑ. Συνολικά, οι μετανάστες χωρίς άδεια παραμονής στις ΗΠΑ,
υπολογίζονται σε πάνω από 11 εκατομμύρια.
Μετά
την επικαιροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής της Κούβας στις αρχές του
2013, ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός πολιτών έχει φύγει νόμιμα από την Κούβα
προς κάποια λατινοαμερικάνικη χώρα για να συνεχίζει προς βορρά, σε μια
περίπλοκη διαδρομή χιλιάδων χιλιομέτρων. Το Εκουαδόρ είναι η μόνη χώρα της
περιοχής που δεν απαιτείται άδεια εισόδου, έτσι το δρομολόγιο των 7500
χιλιομέτρων (25 φορές μεγαλύτερο από την απόσταση Αβάνα – Μαιάμι) ξεκινά από το
Εκουαδόρ και μέσω Κολομβίας, Παναμά, Κόστα Ρίκα, Νικαράγουα, Ονδούρα,
Γουατεμάλα καταλήγει στο Μεξικό για να ενωθεί με τις υπόλοιπες μεταναστευτικές
ροές της περιοχής και να περάσει στις ΗΠΑ.
Διεθνή
μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να πολιτικοποιήσουν το ανθρωπιστικό θέμα των κουβανών που ξέμειναν στην Κόστα
Ρίκα, ενώ αγνοούν τις πραγματικές αιτίες αυτού του φαινομένου. Το να αλλάξει
κάποιος χώρα διαμονής είναι μια προσωπική απόφαση. Ωστόσο, το να παρακινείς σε
παράνομη μετανάστευση μέσω επιλεγμένων πολιτικών, όπως κάνει η
βορειοαμερικάνικη κυβέρνηση, είναι απολύτως αδικαιολόγητο.
Τέλος,
η Διεύθυνση Προξενικών Θεμάτων και Κουβανών που διαμένουν στο εξωτερικό της
κουβανικής κυβέρνησης και η πρεσβεία της χώρας στην Κόστα Ρίκα δήλωσε στο
Κουβανικό Πρακτορείο ειδήσεων ότι συνεχίζει να παραμένει εκκρεμής η κατάσταση των κουβανών που βρίσκονται
στην Κόστα Ρίκα τις τελευταίες μέρες.
(Συμπληρωματικές πηγές: Juventud
Rebelde, Trabajadores, Cubavision)