Πηγή: Cubadebate
Πριν από λίγες ώρες συνεδρίασε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και καταδίκασε για 22η συνεχόμενη φορά με συντριπτική πλειοψηφία τον εγκληματικό εμπορικό και εγκληματικό αποκλεισμό που έχουν επιβάλει η ΗΠΑ κατά της Κούβας για πάνω από 50 χρόνια. Παραθέτουμε ένα άρθρο του Ricardo Alarcón de Quesada [1], που είχε γραφεί πριν τη σημερινή ψηφοφορία και πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Punto Final αρ.792, του Σαντιάγο της Χιλής.
Στο μήνυμά του προς το Έθνος την 10η Σεπτεμβρίου ο πρόεδρος Ομπάμα έδωσε έμφαση στο να ξεχωρίσει την ιδιαιτερότητα των Ηνωμένων Πολιτειών: "Αυτό που κάνει διαφορετικές τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό που τις κάνει εξαιρετικές", κατά τη γνώμη του, είναι ότι η χώρα του ενεργεί "με ταπεινότητα αλλά και με αποφασιστικότητα" απέναντι στις παραβιάσεις από οποιοδήποτε μεριά. Χωρίς δισταγμό, έφτασε να ισχυριστεί ότι "κατά τη διάρκεια έξι σχεδόν δεκαετίων, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υπάρξει εγγυήτριες της παγκόσμιας ασφάλειας... σημαίνουν περισσότερα απο το να διαμορφώνουν διεθνείς συμφωνίες: σημαίνουν να εγγυώνται ότι εφαρμόζονται".
Στο μήνυμά του προς το Έθνος την 10η Σεπτεμβρίου ο πρόεδρος Ομπάμα έδωσε έμφαση στο να ξεχωρίσει την ιδιαιτερότητα των Ηνωμένων Πολιτειών: "Αυτό που κάνει διαφορετικές τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό που τις κάνει εξαιρετικές", κατά τη γνώμη του, είναι ότι η χώρα του ενεργεί "με ταπεινότητα αλλά και με αποφασιστικότητα" απέναντι στις παραβιάσεις από οποιοδήποτε μεριά. Χωρίς δισταγμό, έφτασε να ισχυριστεί ότι "κατά τη διάρκεια έξι σχεδόν δεκαετίων, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υπάρξει εγγυήτριες της παγκόσμιας ασφάλειας... σημαίνουν περισσότερα απο το να διαμορφώνουν διεθνείς συμφωνίες: σημαίνουν να εγγυώνται ότι εφαρμόζονται".
Παρόμοια ιδέα επανέλαβε λίγο μετά μπροστά στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στην έναρξη της περιόδου συνεδριάσεων του 2013. Πρόκειται για μια επαναλαμβανόμενη φόρμουλα από τους προκατόχους του στο Λευκό Οίκο και επίσης γενικότερα από τους πολιτικούς της χώρας του. Χρησιμοποιώντας αυτή τη ρητορική ο Ομπάμα δεν κάνει, ασφαλώς, εξαίρεση. Είναι μια ακόμα από τα ίδια.
Η ιδέα ότι το ισχυρό Έθνος είναι διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα, ότι δήθεν ενσαρκώνει ανώτερες αξίες και ότι είναι προορισμένο από το Ανώτερο Ον να εκπληρώσει μια θεϊκή αποστολή είναι βαθιά ριζωμένη στα μυαλά των ελίτ των λευκών αγγλοσαξόνων προτεσταντών [2]. Και άλλοι χώροι συνηθέστατα το πιστεύουν διότι από τον καιρό του Γκράμσι είναι γνωστό ότι σε κάθε κοινωνία η κυρίαρχη κουλτούρα είναι η κουλτούρα των κυρίαρχων τάξεων.
Είναι μια ιδέα αρκετά παλιά. Φαίνεται ότι την έχει διακωμωδήσει, περισσότερο από έναν αιώνα πριν, ο Ότο φον Μπίσμαρκ: "Ο Θεός έχει μια ιδιαίτερη πρόνοια για τους ηλίθιους, τους μεθυσμένους και για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής".
Αλλά επιπλέον είναι μια πίστη επικίνδυνη. Τόσο που στην ανωτερότητα και την ιδιαιτερότητα πίστευαν τυφλά αυτοί που προκάλεσαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις φρίκες του, απέναντι στα οποία συστάθηκε, ακριβώς, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.
Είναι περίεργο ο Ομπάμα να ξαναέρθει με παρόμοιο λόγο μπροστά στον ΟΗΕ. Εκεί θα μπορέσει να δοκιμάσει αν αυτό το "να εξασφαλίσει ότι εφαρμόζονται οι διεθνείς συμφωνίες" το είπε σοβαρά ή ήταν μόνο μια έκφραση φτηνής δημαγωγίας. Στις 29 Οκτώβρη η Γενική Συνέλευση θα απορρίψει για άλλη μια φορά, και είναι ήδη 22 αυτές οι φορές, τον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοοικονομικό αποκλεισμό που η Ουάσινγκτον επιβάλει στην Κούβα. Όπως κάθε χρόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μείνουν μόνες, με τη συντροφιά μόλις και με το ζόρι του Ισραήλ, του πιστού τους συμμάχου, και κάποιου ίσως δορυφόρου τους στον Ειρηνικό, οι οποίοι θα τους δώσουν την ψήφο τους αν και ούτε αυτοί εφαρμόζουν τον αποκλεισμό (εμπάργκο).
Από το 1992 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κάθε χρόνο εγκρίνει, με ευρύτατη πλειοψηφία, καταδικαστικές αποφάσεις κατά του εμπάργκο. Είναι προφανώς "διεθνείς συνθήκες" αλλά, αντί να "εξασφαλίζει ότι εφαρμόζονται", η Ουάσινγκτον τις έχει αγνοήσει και ακόμα χειρότερα, όχι μόνο επιμένει σε μια πολιτική διεθνώς καταδικασμένη αλλά την ενισχύει.
Η Ουάσινγκτον προσπαθεί να την επιβάλει σε άλλους, υποχρεώνοντας τη συμμόρφωση προς αυτήν ή τιμωρώντας εταιρίες και πρόσωπα που βρίσκονται έξω από τη βορειοαμερικανική δικαιοδοσία, παραβιάζοντας την εθνική κυριαρχία των υπολοίπων και προκαλώντας τεράστιες ζημιές και πολλά βάσανα στον κουβανικό λαό. Πρόκειται για την πιο σκληρή και μακροχρόνια γενοκτονία στην ιστορία, με διάρκεια ήδη πάνω από μισό αιώνα. Επί θητείας Ομπάμα έχει ενισχυθεί, καθώς ο σημερινός πρόεδρος διώκει τις συναλλαγές τις Κούβας με άλλες χώρες και ξένες τράπεζες με μεγαλύτερη μανία από αυτή που έδειξε ο Τζόρτζ Γ. Μπους.
Κάθε χρόνο η Κούβα ενημερώνει για άλλες ενέργειες αυτού του τύπου που εκτελούνται από την Ουάσινγκτον από την προηγούμενη συνεδρίαση της Συνέλευσης. Αναφέρονται σε συμβόλαια που έχουν παραβιαστεί, επιχειρήσεις που έχουν διακοπεί, εφοδιασμούς που έχουν ξαφνικά ακυρωθεί από εταιρίες τρίτων χωρών όταν αυτές εξαγοράζονται από βορειοαμερικανικές επιχειρήσεις. Σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για παλιούς εμπορικούς εταίρους από τους οποίους η Κούβα αποκτούσε μηχανήματα, ανταλλακτικά ή αναντικατάστατα προϊόντα για τις νοσοκοκομειακές υπηρεσίες ή για την ιατρική θεραπεία ορισμένων ασθενειών και παθήσεων. Τα παιδιά της Κούβας που εισάγονται στους θαλάμους καρδιακών κέντρων είναι αναγκασμένα να γνωρίσουν από πολύ νωρίς τη βαρβαρότητα του εμπάργκο και την αναισθησία των γραφειοκρατών που το εφαρμόζουν. Αυτά τα παιδιά και οι μητέρες τους γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε την επώδυνη πραγματικότητα της γενοκτονίας. Και γνωρίζουν επίσης, τέλεια, πόσο στοιχίζουν τα λόγια του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.
[1] Ο Ρικάρδο Αλαρκόν είναι κουβανός πολιτικός, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και πρώην πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Κούβας.
[2] WASP: White Anglosaxon Protestant