Πηγές: Cubadebate / Sexenio
Στους 27.000 εκτιμούνται οι εξαφανισμένοι που προκάλεσε το κύμα βίας που μαστίζει το Μεξικό την τελευτεία εξαετία, σύμφωνα με στοιχεία της μη κυβερνητικής οργάνωσης Human Rights Watch (HRW). Η παραπάνω εκτίμηση αποτελεί διόρθωση της προηγούμενης (25.000) που είχε δοθεί από κρατικό φορέα και είχε δημοσιευτεί στην Washington Post τον προηγούμενο Νοέμβριο. Μέσα σε αυτές τις εξαφανίσεις, περιλαμβάνονται 249 τουλάχιστον περιπτώσεις που αποδίδονται στις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας.
Το νούμερο των 27.000 εξαφανίσεων προσώπων είναι τεράστιο σε καιρό ειρήνης, ακόμα και για μια χώρα 120 εκατομμυρίων όπως το Μεξικό. Συγκριτικά, υπερβαίνουν κατά πολύ τις 1.500 εξαφανίσεις κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων εναντίον των ομάδων της αριστεράς κατά τις δεκαετίες του ‘60 και του ’70, τις 3.000 στη Χιλή του Πινοτσέτ, ενώ είναι ίδιας τάξης μεγέθους με τις 30.000 κατά την τελευταία επταετή δικτατορία στην Αργεντινή.
Στα θύματα του «πολέμου κατά του οργανωμένου εγκλήματος» που κήρυξε ο προηγούμενος πρόεδρος του Μεξικού Φελίπε Καλδερόν το 2006, θα πρέπει να συνυπολογιστούν οι πάνω από 60.000 νεκροί και 1,6 εκατομμύρια εκτοπισμένοι κατά τη διάρκεια της τελευταίας εξαετίας (sexenio).
Κατά τη διάρκεια συνάντησης εκπροσώπων της HRW και κυβερνητικών βουλευτών, συζητήθηκαν οι πρωτοβουλίες που προτίθεται να πάρει ο νέος πρόεδρος Ενρίκε Πένια Νιέτο για να αντιμετωπίσει το τεράστιο αυτό κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο η έκθεση της ΜΚΟ χαρακτηρίζει την «πιο βαθιά κρίση που έχει εμφανιστεί στη Λατινική Αμερική κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών».
Μια άλλη ΜΚΟ οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Διεθνής Αμνηστία (ΑΙ), ζήτησε από τη γραμματεία της κυβέρνησης να διευκρινίσει τους μηχανισμούς ελέγχου για τη διάδοση της πλήρους βάσης δεδομένων των εξαφανισμένων προσώπων, με στόχο την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια του συστήματος. Επιπλέον η ΑΙ ζήτησε να γίνουν αμερόληπτες και εξονυχτιστικές έρευνες για τις περιπτώσεις εξαφανίσεων, συμπεριλαμβανομένων των περιστατικών όπου εμπλέκονται ο στρατός ή η αστυνομία. Συνολικά θεωρεί ότι οι χειρισμοί των αρχών σε ζητήματα ασφαλείας είναι απαράδεκτοι και καταγγέλει ότι δεν έχουν παρθεί τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψη, έρευνα και τιμωρία των σχετικών εγκλημάτων.