Prensa Rebelde GR: Κούβα: κρίση ηλεκτροδότησης ή επιπτώσεις ενός πολέμου;

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2022

Κούβα: κρίση ηλεκτροδότησης ή επιπτώσεις ενός πολέμου; - (video / ελληνικοί υπότιτλοι)

Πηγή: Cubainformacion - Artículo: Cuba: ¿crisis eléctrica o los efectos de una guerra? (+Italiano/Ελληνικά)

José Manzaneda, συντονιστής του Cubainformacion. - Η κρίση ηλεκτροδότησης στην Κούβα, οι διακοπές ρεύματος, είναι διεθνής είδηση (1). Η αιτία της είναι προφανής και αντικειμενική: η τεχνολογική επισφάλεια των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής μιας χώρας χωρίς συνάλλαγμα και υπό τον αποκλεισμό των ΗΠΑ (2).

Αλλά αυτό που διαβάζουμε είναι ότι όλα οφείλονται στην «αποτυχία του κομμουνισμού» (3), σε ένα δήθεν «αποτυχημένο κράτος» (4). Παρεμπιπτόντως, στο Πουέρτο Ρίκο, με την ιδιωτικοποιημένη υπηρεσία ηλεκτρικής ενέργειας, υπάρχουν επίσης συνεχείς διακοπές ρεύματος (5). Φταίει ο κομμουνισμός εκεί ;

Εάν στην Κούβα διαδηλώνουν ομάδες ανθρώπων, απελπισμένοι για τις διακοπές ρεύματος, μας διαβεβαιώνουν ότι έτσι οι άνθρωποι δείχνουν «τη διαφωνία τους με το καθεστώς» και βγαίνουν στους δρόμους «για να ζητήσουν ελευθερία» (6). Αλλά αν, στο Πουέρτο Ρίκο, η αστυνομία εκτοξεύει δακρυγόνα, από κοντά, σε όσους διαμαρτύρονται για τα μπλακ άουτ (7), ή αν χτυπούν δημοσιογράφους (8), γιατί δεν διαβάζουμε τέτοιους τίτλους, όπως "καθεστώς" , «καταστολή» ή «ελευθερία»;

Παρεμπιπτόντως, σε περίοδο πληθωρισμού, στην Κούβα δεν αυξήθηκε η τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία στο Πουέρτο Ρίκο αυξήθηκε κατά 60% (9). Στην Κολομβία, μια πετρελαϊκή χώρα με μεγάλες ξένες επενδύσεις, εξακολουθούν να υπάρχουν μισό εκατομμύριο σπίτια χωρίς ρεύμα (10) (11). Η ηλεκτροδότηση στην Κούβα, αντίθετα, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, πλησιάζει στο 100% (12). Το είχαν διαβάσει;

Και είναι η ρητορική του «αποτυχημένου κράτους» που εφαρμόζεται πλέον στην Κούβα, συνδεόμενη πάντα με το αίτημα -άμεσο ή συγκαλυμμένο- μιας «ανθρωπιστικής επέμβασης» από τις ΗΠΑ. Τελικός στόχος είναι να κλείσει ο κύκλος: Η Ουάσιγκτον σφίγγει τον αποκλεισμό στο μέγιστο, για να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή, ακυβερνησία και ανεξέλεγκτη μετανάστευση και μετά να εμφανιστεί ως το «χέρι διάσωσης» απέναντι στη κρίση που δημιουργήθηκε (13). Τα υπόλοιπα είναι η γνωστή ιστορία. Αυτή της Λιβύης, η οποία από χώρα με τον υψηλότερο δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης στην Αφρική (14), έγινε, πράγματι, ένα αποτυχημένο κράτος, με δύο κυβερνήσεις και μόνιμο εμφύλιο πόλεμο (15). Ή αυτή της Συρίας, όπου οι ΗΠΑ, μετά την υποκίνηση ενός δεκαετούς εμφυλίου πολέμου (16), συνεχίζουν σήμερα να κλέβουν το πετρέλαιο της χώρας, με ρυθμό 66.000 βαρέλια την ημέρα (17). Χωρίς τα ΜΜΕ να ασχολούνται ούτε στο ελάχιστο.

Και είναι η κυβέρνηση των ΗΠΑ αυτή που από την ανεξαρτησία της χώρας, έχει πραγματοποιήσει σχεδόν 400 στρατιωτικές επεμβάσεις (18). Από το 1982 έχει λάβει μέρος σε 350 πραξικοπήματα, 150 από αυτά επιτυχημένα (19). Τον περασμένο Ιούλιο, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας της κυβέρνησης Τραμπ, Τζον Μπόλτον, ομολόγησε, ανάμεσα σε χαμόγελα, την άμεση συμμετοχή του σε πολλές απόπειρες πραξικοπήματος (20). Και είναι αυτές οι αντιδημοκρατικές γελοιότητες του Λευκού Οίκου που είναι τόσο συμπαθείς στον «ελεύθερο Τύπο».

Βενεζουέλα: ο αποκλεισμός των ΗΠΑ κατάφερε να καταστρέψει έως και το 99% όλων των εσόδων της από το πετρέλαιο (21). Με κοινωνικές συνέπειες, όπως και για την Κούβα, δραματικές. Ωστόσο, για φέτος η οικονομία της Βενεζουέλας αναμένεται να αναπτυχθεί τουλάχιστον κατά 10% (22). Και είναι γεγονός ότι η πολιτική, οικονομική και μιντιακή πολιορκία κατά του Καράκας έχει σίγουρα αποτύχει. Θέλετε απόδειξη; Η εφημερίδα «El País», η οποία μέχρι πριν από λίγο καιρό συνέχισε να χαρακτηρίζει τον Χουάν Γκουαιδό ως «προσωρινό πρόεδρο που υποστηρίζεται από περισσότερες από 50 χώρες» (23) (24) τώρα τον υποβίβασε σε «υποψήφιο της αντιπολίτευσης» (25). Αλλά οι πληγές του οικονομικού πολέμου εναντίον του λαού της Βενεζουέλας θα χρειαστούν πολύ χρόνο για να επουλωθούν. Και οι ένοχοι βρίσκονται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων: οι κυβερνήσεις, τα πολιτικά κόμματα και οι δημοσιογράφοι που αναγνώρισαν έναν πραξικοπηματία-μαριονέτα που επέβαλε ο Ντόναλντ Τραμπ.

Σήμερα, η αντιπρόεδρος της Αργεντινής, Kριστίνα Φερνάντες , υφίσταται δικαστική δίωξη, ώστε να μην μπορεί να είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές (26). Κάτι παρόμοιο με αυτό που υπέστη ο Λούλα στη Βραζιλία. Δεν υπάρχουν στοιχεία εναντίον της, αλλά αυτοί που καταδικάζουν είναι τα ΜΜΕ, όπου το τεκμήριο της αθωότητας δεν λειτουργεί. Η δημοσιογράφος της Univisión Πατρίσια Χάνιοτ είπε ότι οι πράξεις λαϊκής υποστήριξης προς την Κριστίνα είναι «ασυνήθιστες», επειδή «δεν έχουμε δει ούτε μια απόδειξη της αθωότητάς της» (27). Κατά λέξη. Παρεμπιπτόντως, έχετε ακούσει αν η Πατρίσια Χάνιοτ κατήγγειλε πριν από χρόνια τη δολοφονία των συναδέλφων της στο Μεξικό ή στην Κολομβία; Όχι. Αλλά τώρα ναι (28) (29). Όταν και στις δύο χώρες υπάρχουν προοδευτικοί κυβερνώντες που δεν τους αρέσουν.

Ας συνεχίσουμε να μιλάμε για «δικαιοσύνη». Διότι στο Ισραήλ ο Παλαιστίνιος Μοχάμεντ αλ Χαλάμπι, διευθυντής της ΜΚΟ World Vision στη Γάζα, μόλις καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση για φερόμενη μεταφορά χρημάτων στην οργάνωση Χαμάς (30). Η ΜΚΟ, που εδρεύει στη Νέα Υόρκη, καθώς και ο κύριος χορηγός της, η κυβέρνηση της Αυστραλίας, έχουν ήδη πραγματοποιήσει ελέγχους που απέκλεισαν οποιαδήποτε παράτυπη λειτουργία. Πριν από ένα χρόνο, η Ισπανίδα ακτιβίστρια Χουάνα Ρουίς καταδικάστηκε σε 13 μήνες φυλάκιση για τον ίδιο λόγο (31). Και μιλάμε για το Ισραήλ. Ατιμώρητοι και απαλλαγμένοι από καταδίκες... και πρωτοσέλιδα.

Παρεμπιπτόντως, στις αρχές αυτού του Αυγούστου, νέοι ισραηλινοί βομβαρδισμοί στη Γάζα σκότωσαν 48 άτομα, 17 εκ των οποίων παιδιά (32). Και είναι ακριβώς η Παλαιστίνη, μια αντανάκλαση και σύμβολο του κόσμου στον οποίο ζούμε, κάθε πύραυλος των 100.000 δολαρίων, που εκτοξεύεται από ένα αεροπλάνο των 20 εκατομμυρίων και του οποίου η πτήση κοστίζει 6.000 δολάρια την ώρα, σκοτώνει κάθε τόσο ανθρώπους που εκεί κάτω, ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα (33). Μέχρι την επόμενη φορά.