Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020

Αυξάνει η αποψίλωση του Αμαζονίου κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Μπολσονάρο

Η αποψίλωση στη βραζιλιάνικη Αμαζονία αυξήθηκε κατά 9,5% μεταξύ Αυγούστου 2019 και περασμένου Ιουλίου, ποσοστό που ισοδυναμεί με συνολικά 11.088 τετραγωνικά χιλιόμετρα καταστρεμμένων δασών, ανακοίνωσε σήμερα η κυβέρνηση.

Σύμφωνα με το κρατικό Εθνικό Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών (INPE), η αποψιλωμένη περιοχή είναι η μεγαλύτερη την τελευταία δεκαετία και δείχνει τη μεγαλύτερη καταστροφή του Αμαζονίου από το 2008, όταν χάθηκαν 12.911 τετραγωνικά χιλιόμετρα τροπικού δάσους.

Τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν αυτή τη Δευτέρα είναι το αποτέλεσμα αποκλειστικά  της κυβέρνησης του Ζάιρ Μπολσονάρο, ο οποίος ήρθε στην εξουσία την 1η Ιανουαρίου 2019.

Ανά πολιτεία, το Παρά (βόρεια) ηγήθηκε της καταστροφής του τροπικού δάσους του Αμαζονίου τον τελευταίο χρόνο, υπεύθυνο  για το 46,8% της απώλειας βλάστησης, ακολουθούμενο από τις πολιτείες Μάτο Γκρόσο (15.9%) και Αμαζόνας(13.7%) .

Οι οργανώσεις υπεράσπισης του περιβάλλοντος δήλωσαν τη Δευτέρα, ειρωνικά, ότι ο Μπολσονάρο πέτυχε με το «σχέδιο αποψίλωσης του Αμαζονίου» αφού η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι η αποψίλωση των δασών τον τελευταίο χρόνο ήταν η υψηλότερη από το 2008.

Οι αριθμοί αντικατοπτρίζουν απλώς "το αποτέλεσμα ενός πολύ επιτυχημένου έργου εκμηδένισης της ικανότητας του Κράτους και των εποπτικών φορέων να φροντίζουν τα δάση μας και να καταπολεμούν το έγκλημα στον Αμαζόνιο", επεσήμανε με δηκτικό ύφος το δίκτυο οικολογικών ομάδων Παρατηρητήριο Κλίματος.

Πέρυσι, η αποψίλωση των δασών ήταν υπεύθυνη για το 44% των εκπομπών άνθρακα (που οδηγούν στην υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή) του γίγαντα της Νότιας Αμερικής, ακολουθούμενη από τη γεωργία (28%).

Οι Βραζιλιάνοι παρήγαγαν 10,4 τόνους διοξειδίου του άνθρακα κατά κεφαλή το 2019, πάνω από τον παγκόσμιο μέσο όρο των 7,1 τόνων.

Ο Μπολσονάρο καθίσταται υπεύθυνος επίσης για τις πυρκαγιές στο μεγαλύτερο τροπικό δάσος του πλανήτη, και αντιμετωπίζει κριτική για την πολιτική του υπέρ της γεωργικής βιομηχανίας και της εξόρυξης στην περιοχή του Αμαζονίου, εις βάρος των καταυλισμών ιθαγενών και του περιβάλλοντος, και μια βραδυφλεγή αντίδραση απέναντι στα πλήγματα.