Ο Φιντέλ Κάστρο θα μείνει ζωντανός στις καρδιές και τη σκέψη αυτών που αγωνίζονται για μιά δίκαιη σοσιαλιστική κοινωνία ως εκείνος που πραγματοποίησε – ίσως με τον καλλίτερο μέχρι τώρα τρόπο – τη διαλεκτική σύνθεση του επαναστατικού πάθους και της λογικής, της αδιαπραγμάτευτης πολιτικής εξουσίας των εργαζόμενων και της συμμετοχικής δημοκρατίας, της υπεράσπισης της εθνικής ακεραιότητας και των συμφερόντων του λαού της Κούβας με την πιό πλατιά διεθνιστική δράση.
Όποιος παρακολουθεί
καλόπιστα τις εξελίξεις στην Κούβα,
πολύ περισσότερο όποιος την έχει επισκεφτεί, ξέρει: Η Κούβα δεν “τα
δίπλωσε”, Η Κούβα “δεν τα βρήκε” με
τις ΗΠΑ και τον Ιμπεριαλισμό, Η κατοχή
του Γκουαντάναμο από τις ΗΠΑ συνεχίζεται,
το εμπάργκο, ο παράνομος και εγκληματικός
οικονομικός, εμπορικός και χρηματοπιστωτικός
αποκλεισμός συνεχίζεται, η υπονόμευση
και τα σαμποτάζ δε σταμάτησαν ούτε
στιγμή, αντίθετα ενισχύονται. Όμως η Κούβα
δεν το βάζει κάτω, η Επανάσταση είναι
ζωντανή, ο σοσιαλισμός οικοδομείται. Η Κούβα, λοιπόν,
χρειάζεται και αξίζει την
Αλληλεγγύη μας. Και εμείς, χρειαζόμαστε
το παράδειγμα της Κούβας. Να μελετήσουμε
την πολύτιμη πείρα της (του χτες και του
σήμερα) για να βρούμε το δρόμο μας ως
λαός, ως νεολαία, ως κίνημα στα πηχτά
σκοτάδια και στο βάλτο που μας πνίγει
εδώ και χρόνια.