Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

"Ήμουν δώδεκα χρόνων όταν έγινε η επίθεση στη Μονκάδα", του Εντουάρντο Γκαλεάνο

Κείμενο του Εντουάρντο Γκαλεάνο που δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Casa de las Américas, Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 1978, εν όψει της 20ης επετείου της Κουβανικής Επανάστασης (Yo tenía 12 años cuando el asalto a Moncada).

Ήμουν δώδεκα χρόνων όταν έγινε η επίθεση στη Μονκάδα, δεκαέξι όταν έγινε η απόβαση του Γκράνμα, δεκαοχτώ όταν οι αντάρτες μπήκαν, νικητές, στην Αβάνα. Οι άνθρωποι της γενιάς μου είχαμε την τύχη να είμαστε σύγχρονοι, εκείνο τον καιρό, με την Κουβανική Επανάσταση. Από νωρίς έγινε κομμάτι της ζωής μας και μπήκε στην καρδιά μας. Μαζί με πολλά εκατομμύρια ανθρώπων, γιορτάζω αυτή την Επανάσταση σαν να ήταν δική μου.


Η Επανάσταση μου έδωσε δυνάμεις όταν ένιωθα να τις χάνω. Μου μετέδωσε ενέργεια, μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, κατά τη διάρκεια της διαδρομής που την έσωσε από την ήττα και την προδοσία. Η Κούβα έσπασε σε κομμάτια την δομή της αδικίας και επιβεβαίωσε ότι η εκμετάλλευση κάποιων κοινωνικών τάξεων από άλλες και κάποιων χωρών από άλλες δεν είναι αποτέλεσμα μιας «φυσικής» τάσης της ανθρώπινης φύσης ούτε είναι αυτονόητη στην αρμονία του σύμπαντος. Πολλά τείχη έχει ρίξει αυτός ο άνεμος θετικής λαϊκής οργής.
Η αποικία έγινε πατρίδα και οι εργάτες έγιναν αφεντικά της τύχης τους. Η γυναίκα έπαψε να είναι παθητική πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Σταμάτησε η άνιση ανάπτυξη που σε όλη τη Λατινική Αμερική τιμωρεί την ύπαιθρο κάθε φορά που διογκώνει λίγες πόλεις βαβυλωνιακές και παρασιτικές. Καταργήθηκε το σύνορο που χωρίζει την πνευματική από την χειρονακτική εργασία, αποτέλεσμα των παραδοσιακών ακρωτηριασμών που μας μειώνουν σε μια μοναδική διάσταση και μας καταστρέφουν τη συνείδηση.

Δεν ήταν κανένας περίπατος αυτός ο άθλος, ούτε ήταν ευθύς ο δρόμος. Όταν είναι αληθινές, οι επαναστάσεις γίνονται στις υπάρχουσες συνθήκες. Σε έναν κόσμο που δεν παραδέχεται κιβωτούς του Νώε, η Κούβα έφτιαξε μια κοινωνία αλληλέγγυα περνώντας μέσα από το εχθρικό σύστημα. Όλο αυτό τον καιρό, εγώ αγάπησα πολύ αυτή την επανάσταση. Και όχι μόνο στις επιτυχίες της, κάτι που θα ήταν εύκολο, αλλά επίσης στα στραβοπατήματα και στις αντιφάσεις της.

Στα λάθη της επίσης αναγνωρίζω: Αυτή η διαδικασία πραγματοποιήθηκε από απλούς ανθρώπους με σάρκα και οστά, όχι από ήρωες από μέταλλο ούτε αλάθητες μηχανές. Η Κουβανική Επανάσταση μου έχει προσφέρει μια ανεξάντλητη πηγή ελπίδας. Εκεί βρίσκονται, πιο ισχυρές από κάθε αμφιβολία και δισταγμό, αυτές οι νέες γενιές που εκπαιδεύτηκαν για την συμμετοχή και όχι για τον εγωισμό, για την δημιουργία και όχι για την κατανάλωση, για την αλληλεγγύη και όχι για τον ανταγωνισμό. Και εκεί βρίσκεται, πιο δυνατή από οποιαδήποτε αποθάρρυνση, η ζωντανή απόδειξη ότι ο αγώνας για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είναι ένα μάταιο πάθος, και η απόδειξη, παλλόμενη και καθημερινή, ότι ο νέος κόσμος μπορεί να οικοδομηθεί στην πραγματικότητα και όχι μόνο στην φαντασία των προφητών.

Αρχική δημοσίευση: Sierra Maestra